اندازه گیری کارآیی واحدهای مختلف سازمان و مقایسه ی عملکرد سازمان های مشابه و تعیین قابلیت های کلیدی واحدها به منظور ایجاد یک محیط رقابتی، می تواند نقش مهمی در ارتقاء سطح کارآیی و بهره وری سازمان ها داشته باشد. در اکثر موارد مدیران و محققان، علاقه مند به رتبه بندی واحدهاو انتخاب واحد برتر می باشند. مدل های علمی متنوعی جهت رتبه بندی واحدهای تصمیم گیرنده ی کارا توسط محققین پیشنهاد گردیده است. بر هر کدام از این مدل ها ایرادهایی وارد است که انتخاب مدل مناسب برای رتبه بندی را مشکل تر کرده است. این پژوهش به ارائه ی روشی برای رتبه بندی واحدهای کارا با رویکرد تلفیقی«تحلیل پوششی داده ها» و «فرآیند تحلیل شبکه» می پردازد. در این تحقیق برخی مدل های رتبه بندی در تحلیل پوششی داده ها بیان شده و نقاط ضعف و قوت آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. اگر یک مسأله ی تصمیم گیری چند شاخصه متشکل از معیارها، گزینه ها و امتیازات باشد؛ مدل های رتبه بندی کامل در جایگاه معیارها، واحدهای کارا در جایگاه گزینه ها و امتیازات واحدهای کارا از مدل های رتبه بندی کامل در جایگاه امتیازات در نظر گرفته شده است. سپس با روش فرآیند تحلیل شبکه، درجه اهمیت مدل های رتبه بندی کامل تعیین گردیده است. وزن دهی مدل های رتبه بندی کامل، توسط گروه نخبگان انجام گرفته و برای تکمیل داده های مسأله ی تصمیم گیری چند شاخصه ی مذکور استفاده شده است. رتبه بندی نهایی از اجرای تکنیک وزن دهی ساده بر ماتریس تصمیم به دست آمده است. به کار بستن فرآیند تحلیل شبکه به منظور تعیین اهمیت وزنی مدل های رتبه بندی کامل نوآوری تحقیق حاضر می باشد. وابستگی های موجود بین عناصر تصمیم گیری که از مفروضات این مسأله می باشد، در روش فرآیند تحلیل شبکه پوشش داده شده است. در نهایت یک مثال جهت تبیین روش پیشنهادی آورده شده است. نتایج نشان می دهد روش مذکور، راهکار دقیق تری برای رتبه بندی واحدهای تصمیم گیرنده ی کارا می باشد. هر کدام از مدل های رتبه بندی بر اساس معیارهای متفاوت،واحدهای تصمیم گیرنده ی برتر را امتیازدهی می کند. به منظور افزایش اعتبار روش پیشنهادی از نتایج اکثر مدل ها استفاده شده است.