دستاورد این پایان نامه ، دست یابی به شیوه های احتجاج انبیا در قرآن می باشد ، اینکه پیامبران الهی با چه شیوه هایی قوم خود را به راه حق راهنمایی می کردند و در مواجهه با گروههای مختلف از اقوام خود ، چگونه برخورد می کردند و برای اثبات معارف حقه ی الهی و مبانی دین آسمانی چه احتجاجاتی می آوردند و افکار و عقاید فاسد مخالفان را چگونه باطل می کردند . در این پژوهش ، در ابتدا به مسائل تئوری نظیر تعریف لغوی و اصطلاحی احتجاج و اینکه کلمه ی "حجت" در قرآن به چه معنا می باشد و چه کاربردهایی دارد ، پرداخته شده و سپس به ترتیب زمانی بعثت پیامبران ، شیوه های احتجاج هر پیامبر با قوم خود بررسی گردیده ، البته سعی شده شرایط زمانی و مکانی آن بزرگواران در نظر گرفته شود و به این مهم که ایشان به چه ترتیب و تحت چه شرایطی از کدام شیوه ها استفاده می کردند اشاره گردد . پیامبران الهی به اقتضای شرایط زمانی خود و اینکه اقوام ایشان گرفتار چه خطایی بودند ، از شیوه های متفاوتی جهت احتجاج با آنها بهره می بردند ، آن بزرگواران ابتدا از طریق برهان و استدلال وارد می شدند ، پس سعی می کردند که معارف حقه ی الهی را به صورت منطقی و عقلانی برای مردم تبیین نمایند ، پس زمانی که عقل و منطق کارساز نبود ، از در معجزه وارد می شدند تا از این طریق اتصال خود را به منبع الهی به اثبات برسانند . انبیاء الهی دربسیاری موارد به موعظه و نصیحت مردم می پرداختند و گاهی ایشان را انذار داده و تهدید به عذاب های اخروی می کردند و گاهی بشارت به پاداش های الهی می دادند . به طورکلی شیوه های احتجاج آن بزرگواران بنا به شرایط متفاوت فرق می کرد .