مقدمه: جهت ارتقاء سلامت،پیشگیری از بیماریهای مزمن و کاهش بروز بیماریهای خاص در سالمندان، اولین گام شناسایی وضعیت زندگی و سلامتی سالمندان و عوامل موثر بر آن می باشدکه این امر با سنجش کیفیت زندگی میسر است. این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی در سالمندان شهر نشین و روستانشین مراجعه کننده سرپایی به درمانگاه داخلی بیمارستان امام سجاد شهریار از تیر ماه1389 لغایت تیر ماه1390انجام شد. روش: این یک مطالعه توصیفی-تحلیلی مقطعی بود که بر روی 203 سالمند شهری و روستایی مراجعه کننده سرپایی به درمانگاه داخلی انجام شد.کیفیت زندگی با پرسشنامهsf-36اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده وارد نرم افزار spss شده و با ازمون مقایسه میانگین ها و همچنین آزمون رگرسیون برای تعیین مهمترین عوامل موثر بر کیفیت زندگی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در کل از 203 نمونه سالمند 60 سال و بالاتر مورد مطالعه 103 نفر شهری و 100 نفر روستای بودند میانگین سنی نمونه های شهری (انحراف معیار=6.72 )68.83در بازه 92-60 سال و میانگین سنی نمونه های روستایی(انحراف معیار=7.4)69.9 در بازه 94-60 سال بود. در آزمون رگرسیون با استفاده از متد step wiseدر حیطه عملکرد جسمانی؛ جنسیت ، گروه سنی و اشتغال بر کیفیت زندگی اثر معنی دار داشتند. در حیطه محدودیت ایفای نقش بدلیل مشکلات جسمانی فقط وضعیت تحصیلات بر کیفیت زندگی؛ در حیطه درد جسمانی: وضعیت تحصیلات، جنسیت و محل زندگی بر کیفیت زندگی؛ در حیطه سلامت عمومی: جنسیت و وضعیت اشتغال بر کیفیت زندگی؛ در حیطه سر زندگی و در حیطه عملکرد اجتماعی: وضعیت اشتغال بر کیفیت زندگی؛ در حیطه محدودیت ایفای نقش بدلیل مشکلات عاطفی: محل زندگی و در حیطه سلامت روانی جنسیت بر کیفیت زندگی اثر داشته اند. نتیجه گیری:محل زندگی در شهر و روستای شهریار بجز در حیطه درد جسمانی و محدودیت ایفای نقش بدلیل مشکلات عاطفی بر روی کیفیت زندگی تاثیری نداشت