رسوب اجزای نفتی سنگین، بویژه آسفالتین و رزین در مخازن نفتی ، یکی از مشکلات بسیار مهم در تولید از مخازن می باشد. تغییر خیس شوندگی سنگ، انسداد در محیط متخلخل سازند نفتی، دهانه چاه و تأسیسات فرآورشی از مشکلات جدی تولید نفتهای آسفالتینی می باشد. از این رو بررسی رفتار فازی رسوب و مشخص نمودن این امر که آسفالتین و رزین تحت چه شرایط و در هر شرایط چه مقدار رسوب می کند از اهمیت خاصی برخوردار است. تزریق گاز به عنوان یکی از متداولترین و مناسبترین روش های ازدیاد برداشت در صنعت نفت محسوب می شود. از رایج ترین گاز های تزریقی می توان به گازهای دی اکسید کربن، نیتروژن و متان اشاره کرد. گاز دی اکسیدکربن به دلیل تأثیر مطلوب تر بر بازیافت نفت، به طور گسترده ای در صنعت نفت مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از مسائل مهم در تزریق امتزاجی دی اکسیدکربن، رسوب آسفالتین و رزین و اثر آن بر روی تولید می باشد. عدم انحلال آسفالتین و رزین در مایعات پارافینی سبک و بقیه سیالات ناسازگار مثل دی اکسیدکربن منبع ایجاد مشکلات در عملیات تولید بعضی از انواع نفت خام می باشد. مقدار رزین نفت خام و قدرت بازدارنده های رزینی نیز پارامتر تاثیرگذار بر جلوگیری از رسوب آسفالتین می باشد. برای کمّی کردن همه این عوامل باید مدل پیش بینی کننده ای ارائه شود که همه این اثرات را دخالت دهد. در این کار با طراحی، نصب و راه اندازی سیستم آزمایشگاهی عوامل موثر بر رسوب، در شرایط مخزن و تزریق گاز بصورت آزمایشگاهی شبیه سازی شدند. این سیستم توانایی کار در شرایط مخزن و شبیه سازی فرآیندهای تزریقی را دارد. در بخش مدلسازی با ارائه مدل معادله حالت تجمعی جدید، میزان رسوب آسفالتین و رزین در فرآیند تزریق دی اکسید کربن مدلسازی شد. نتایج مدلسازی و داده های آزمایشگاهی تطابق خوب و قابل قبولی دارند.