محله سیروسیکی از محلات منطقه 12 شهر تهران است که به دلیل قدمت زیاد، از جمله بافتهای فرسوده شهری به شمار می رود وبه علت کمبود امکانات و خدمات و تجهیزات شهری در این محله از یک طرف، و نفوذ کاربری های تجاری و فرامنطقه ای از طرف دیگر، بخش زیادی از ساکنان قدیمی محله را ترک کرده و واحدهای مسکونی به خصوص در لبه های محله تبدیل به انبار و کارگاه شده است. فرسودگی وبالا بودن عمر بناها و املاک، کمبود سرانه کاربری های مورد نیاز، تداخل و ناهماهنگی کاربری های مختلف، معابر غیر استاندارد و باریک، کمبود فضاهای عمومیو عدم دسترسی به بازارهای محلی از مشکلات اساسی محله سیروس می باشند. هدف اصلی از انجام تحقیق حاضر بازنمایی مشکلات کالبدی،اجتماعی و اقتصادی محله سیروس و تلاش در جهت ارائه راهکارهایی برای توسعه محله با رویکرد بهسازی و نوسازی می باشد. روش تحقیق در این پژوهش کاربردی بوده و روش تحلیل آن توصیفی- تحلیلی می باشد. داده ها و اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه و برداشت میدانی جمع آوری شده و با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل واقع شدند. همچنین.در ترسیم نقشه ها از نرم افزارgis و autocad استفاده شده است. نتایج بررسی ها مشخص می نماید که محله سیروس به لحاظ شاخص های کالبدی، اجتماعی و اقتصادی در وضعیت نازلی قرار دارد و نیازمند مداخله از نوع بهسازی و نوسازی می باشد که در این راستا پیشنهاداتی در جهت بهبود وضع موجود ارائه شده است. همچنین سطح کاربری های مورد نیاز برای محله محاسبه گردید. دو نقشه اصلاح شبکه معابر و فضاهای نیازمند بهسازی و نوسازی به عنوان نقشه های پیشنهادی مطرح شد که نتایج حاصل از آن نشان می دهد که حدود 34 درصد بناهای این محله نیازمند بهسازی و 43 درصد نیازمند نوسازی اند.همچنین جدول ارزیابی swot در مورد نقاط قوت و ضعف و فرصتها و تهدیدها نیز برای محدوده مورد مطالعه ترسیم شده است. کلمات کلیدی: بهسازی، نوسازی، بافت فرسوده، محله سیروس