پیچدگی سیستم های شهری و ناکارآمدی روش های سنتی که راه حل های موردی ارائه می دهند و ناتوانی این روش ها در پاسخ گویی به نیازها و مشکلات چند بعدی موجود، باعث شده است بسیاری از شهرهای در حال توسعه، در شرایط نابسامانی قرار گرفته و با گسترش بی رویه فقر و آینده ای نامعلوم مواجه باشند.یکی از بزرگترین مشکلات طرح های جامع، گستردگی مطالعات ابتدایی آن هاست و به قولی طرح های جامع، طرح هایی داده خوار هستند. آنچه که در نظام شهرسازی ایران به وضوح قابل مشاهده است، مجلدات چند صد صفحه ای قطور طرحهای جامع است که از سوی مهندسان مشاور ارائه می شود که حجم عمده آن به شناخت وضع موجود شهر در ابعاد گوناگون (جمعیتی، اجتماعی، اقتصادی، طبیعی وغیره) می پردازد. در نهایت بخش گسترده ای از شناخت حاصل شده، عموماً در طرح نهایی مورد استفاده قرار نمی گیرد در حالیکه زمان و هزین? قابل توجهی صرف جمع آوری آنها شده است. امروز تعداد قابل توجهی از شهرها نظیر هشتگرد، بیش از پیش به انتخاب های آگاهانه نیاز دارند. بر همین اساس برنامه ریزان، سیاستمداران و مدیران شهری، همواره به دنبال ابداع ابزارها و فرآیندهایی نو به عنوان راه حلی برای رفع مسأله شهرها و مسأله طرح های ناکارآی شهری بوده اند.بر این اساس استفاده از رهیافت استراتژیک برای تهیه سند توسعه راهبردی شهر هدف اصلی این پژوهش بوده است تا از این طریق و با استفاده از یک سند توسعه راهبردی به حاکمیت اصلاح شده همراه با رشد فزاینده اقتصادی و کاهش مستمر فقر دست یافت. دراین راستا با اتخاذ روش تحقیق تحلیلی-کاربردی ، ابتدا زمینه های شکل گیری برنامه ریزی راهبردی بررسی گردید و سپس ضرورت استفاده از راهبرد توسعه شهر در برنامه ریزی بیان شد.با بررسی اهداف اصول و ویژگی های راهبرد توسعه شهر و بررسی تجارب داخلی و خارجی و استفاده از روش تحلیل امکانات و محدودیت ها طی فرایند شش مرحله ای شامل برنامه ریزی پروژه، سنجش وضعیت، چشم اندازسازی، تدوین راهبرد، اجرا و پایش، محورهای استراتژیک تعیین شد و به تبع آن سیاست ها و برنامه های اجرایی تدوین و پیشنهاد گردید. در نتیجه مشخص شد رویکرد برنامه ریزی استراتژیک در قالب طرح راهبرد شهر به دلیل همه جانبه نگری واقعگرایانه و سازگاری استراتژی ها با هم ، رهیافت مناسبی در مقایسه با روش های سنتی (طرح های جامع) برای برنامه ریزی در جهت توسعه پایدار شهر است.