مخازن هوایی آب از اعضای مهم شریانهای حیاتی یک شهر محسوب میشوند. بدین معنی که پس از وقوع یک زلزله – حتی اگر زلزله شدید هم باشد- باید در خدمت رسانی خود به شهر جهت اطفا حریق و تأمین آب شرب و بهداشتی دچار وقفه نشوند. بررسی های تجربی در زلزله های اخیر نشان داده که اغلب انواع سازه های نگهدارنده مخازن تحت بار زلزله از شکل پذیری کم و مقاومت ضعیف در رنجند. بررسی نمونه های آسیب دیده مخازن نشان میدهد که اغلب آنها پاسخگوی آئین نامه ای که توسط آن طراحی شده اند بوده اند و اثر ضعف آئین نامه طراحی آنها کاملاً در آسیب پذیری این مخازن مشهود است. هر یک از انواع سازه های نگهداری این مخازن دارای ضعف های خاص خود هستند. به عنوان مثال مخازن با سیستم پایه ای استوانه تو خالی که موضوع بحث این تحقیق نیز هستند در یک سوم پائین خود ترکهای محیطی خورده و از همان ناحیه نیز دچار شکست میشوند. در عین حال این سازه ها دارای شکل پذیری بسیار کمی بوده و نمی توانند انرژی زیادی را در خود مستهلک کنند. با توجه به این مطالب در مورد این سازه ها نیاز زیادی به یک روش مدون جهت ارزیابی آسیب پذیری کمی احساس می شود. در این تحقیق پس از ارائه مقدمات لازم جهت مدلسازی یک مخزن هوایی بتنی با پایه استوانه ای و پیشنهاد روش هایی برای مدلسازی ساده تر و سریع تر و در عین حال با نتایجی صحیح و قابل قبول، ضمن مقایسه این نتایج با نتایج حاصله از تحقیقات دیگر سعی شده در پایان ضمن ارائه یک الگوریتم ساده و روشن جهت ارزیابی آسیب پذیری کمی مخازن هوایی مورد بحث در دو مرحله اولیه و نهایی روشی ارائه شود تا مهندسین در مرحله اولیه طی یک روش بسیار ساده و در مرحله نهایی در یک روش دقیق آسیب پذیری مخازن هوایی آب بتنی با پایه استوانه ای را به صورت کمی اندازه گیری کنند. این الگوریتم در واقع مکمل و راهنمایی است که بتوان از "دستورالعمل بهسازی ساختمانهای موجود" جهت ارزیابی آسیب پذیری این سازه ها استفاده کرد.