نام پژوهشگر: جواد محمودوند
جواد محمودوند عباس مصلایی پور
قرآن آخرین کتاب آسمانی خداوند است که برخاتم انبیاء حضرت محمد صلی الله علیه و آله نازل شده است، که به عنوان موثق تر و کامل و سالم ترین سند اسلام برای مسلمانان محسوب می شود؛ این کتاب برخلاف کتب انبیاء پیشین، مصون از هرگونه تحریف باقی مانده است، امّا عده ای از مسلمانانِ اخباری از هر دو مذهب تشیع و اهل سنت با توجه به عده ای از روایات قایل به تحریف قرآن شده اند، لذا از آن جائی که قرآن نزد مسلمانان از اهمیت ویژه ای برخوردار است، در مقابل این ادعاها زمین ننشسته و در ردّ ادعای تحریف قرآن توسط مدعیان تحریف به پا خواسته و ادعاهای آن ها را پاسخ داده اند، از آن جا که مدعیان تحریف عدهْ زیادی از دلایل خویش را بر اساس روایات بیان نموده اند، لذا عالمان اسلامی به بررسی این روایات مطرح شده از سوی مدعیان پرداخته و تعدادی از آن ها را به علت ضعف سند ردّ کرده و تعداد باقی مانده را به«تحریف معنوی(تفسیری) قرآن»، توجیه و تأویل نموده اند، تا بدین وسیله بتوانند انگشت اتهام تحریف قرآن را از سوی ائمّه علیهم السلام برگردانده و مدعیان را متوجه اشتباه خویش در برداشت نادرست از روایات متوجه سازند. دراین تحقیق با بررسی لغوی واصطلاحی تحریف و بررسی محتوای روایات مشتمل بر لفظ تحریف و نیز روایاتی که درمباحثِ: نام معصومین(علیهم السلام) در روایات تفسیری – شأن نزول، نام ائمّه(علیهم السلام) در کتب آسمانی پیشین و نیامدن آن ها در قرآن، حدیث أحرف سبعه، اختلاف قرائت و نیز مبحث جمع و تدوین قرآن که از آن ها امرتحریف قرآن استنباط می شود و سایر مباحث، به این نتیجه رسیده است که: معنای تحریف در این روایات، به منزله تحریف مورد نظر ِ مدعیان در مصحف کنونی نبوده، بلکه به معنای تحریف«وحی بیانی قرآن کریم»؛ یعنی تفسیر و تأویل آیات است، که توسط خَصم در زمان بعد از حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله از قرآن کم شده است، که با وجود این امر نصّ الفاظ قرآن محفوظ مانده است و روایات متعدد بر این امر تصریح دارند.
جواد محمودوند عباس مصلائی پور
این پایان نامه به بررسیروایات تحریف نمای منقول از معصومین علیهم السلام پرداخته است، که در ضمن آن به بررسی روایات مشتمل بر لفظ تحریف، رولایات الاحرف السبعه و قرائت منقول از ائمّه علیهم السلام از آیات قرآن پرداخته شده است. علاوه بر آن این که به بررسی عامل اصلی تحریف حذف نام مقدس ائمّه علیهم السلام پرداخته که ضمن آن به بیان علت عدم تصریح خداوند در قرآن به نام صریح ایشان علیهم السلام و رابطه آن با عدم تحریف پذیر بودن قرآن پرداخته شده است. و این که ضمن روایتی به صراحت اثبالت شده است که این قرآن همان قرآن نازل شده بر لسان مبارک حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله و سلم می باشد.