رفتارهای مجرمانه ی خشونت آمیز آسیب های فراوانی را به جامعه و شهروندان تحمیل می نماید. مطالعه و شناخت علل و عوامل این پدیده شناسایی گونه های متعدد آن، هم چنین واکاوی رابطه ی خشونت و جرم و در نهایت بررسی راه کارهای پیش گیری امری ضروری است. در پژوهش حاضر، در بررسی تحلیلی- توصیفی این پدیده، بروز رفتارهای خشونت آمیز مجرمانه ریشه در علل فردی و محیطی داشته وحتی موقعیت ها و حالات پرخطر نقش موثری در پیدایش انواع خشونت ایفا می کنند. در مسأله ی رابطه ی خشونت و جرم خشونت نقش ثابتی در ارتکاب جرم ندارد. حسب اوضاع و احوال عینی و هم چنین وضع ذهنی بزه کار، جایگاه خشونت، به نقش های زمینه سازی، ابزاری، آخرین راه کار تغییر می یابد. گاهی خشونت جنبه ی بازدارندگی نسبت به ارتکاب جرم دارد که ما از آن به کاربرد ایجابی خشونت یاد کردیم، مثلاً مجازات ها، اقدامات تنبیهی والدین، دفاع مشروع از جلوه های این نقش به حساب می آیند. مبارزه با رفتارهای خشونت آمیز مجرمانه در سه مرحله ی پیش گیری بنیادین، اقدامات پیش گیرانه ی موقعیت مدار، و در بحث پیش گیری کیفری در نقش ارعابی که از جمله اهداف و کارکردهای مجازات ها می باشد در دو بعد پیشگیری عام نسبت به عموم شهروندان و پیشگیری خاص نسبت به مجرم می تواند در پیشگیری از رفتارهای مجرمانه ی خشونت آمیز موثر واقع شود. در نقش سزادهی جامعه در واکنش به نقض ارزش ها و هنجارهایش و همچنین مجنی علیه و یا خانواده ی او با اعمال کیفر به عنوان کل خشونت قانونی و دست به یک اقدام تلافی جویانه می زند تا اندکی از درد و رنج ناشی از ارتکاب رفتار خشونت آمیز التیام یابد. در بعد اصلاحی به ویژه از طریق مجازات های تکمیلی مثل الزام مرتکب رفتار خشونت آمیز به حضور در مکان های خاص و منع او از حضور در مکان های پرخطر می توان روند بازپروری و بازسازگاری بزهکار را آغاز نمود.