تحقیق حاضر به بررسی سودمندی به کارگیری معیارهای مدل گوردن توسط تکنیک های تصمیم گیری چند-معیاره برای انتخاب سهام می پردازد. تصمیم گیری در مورد انتخاب سهام نیازمند به کارگیری معیارهای متعددی است. در این پژوهش از معیارها و زیرمعیارهای مدل گوردن برای انتخاب سهام استفاده می شود زیرا مطابق پژوهش-های فوقی (1383) و اسلامی بیدگلی (1388) یکی از بهترین روش های قیمت گذاری سهام در بورس اوراق بهادار تهران استفاده از مدل گوردن می باشد. از طرف دیگر معیارهای این مدل قیمت گذاری با سایر روش های قیمت-گذاری سهام مبانی مشترکی دارد. تصمیم گیری که به عنوان انتخاب بهترین راه حل از بین راه حل های مختلف موجود تعریف شده است، نیازمند شناخت راه حل های موجود و ارزیابی آن ها می باشد. در برخی از موارد معیارهای تصمیم گیری با هم در تضادند یعنی افزایش یکی،کاهش در دیگری را موجب می شود. در این گونه مواقع است که تصمیم گیری بسیار مشکل شده و تصمیم گیرنده را دچار سر درگمی می سازد. اینجاست که روش های تصمیم گیری چند معیاره بسیار ضروری به نظر می رسد و تصمیم گیرنده ملزم به استفاده از این روش ها می گردد. با توجه به اینکه در این پژوهش معیارها و زیرمعیارهای مدل گوردن به صورت همزمان برای ارزیابی سهام درنظر گرفته می شوند، استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره (تکنیک های فرآیند تحلیل شبکه ای و تاپسیس) رویکرد مناسبی است. بنابراین این پژوهش در پی پاسخ به این سوال است که آیا می توان با استفاده از معیارهای مدل گوردن و تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره سهام بهینه را انتخاب کرد. در این پژوهش برای بررسی کارایی ترکیب معیارهای مدل گوردن و تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره برای انتخاب سهام، از دو معیار بازده سهام و رشد سود هر سهم استفاده شده است. درنهایت تحلیل اطلاعات مالی 108 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله سال های 1387 الی 1389 بیانگر این نتیجه بوده است که شرکت های برتر در رتبه بندی توسط تکنیک های فرآیند تحلیل شبکه ای و تاپسیس میانگین بازده و رشد سود هرسهم بالاتری دارند. از اینرو می توان بیان کرد که استفاده از معیارهای مدل گوردن و تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره به طور همزمان کارایی بسیاری در انتخاب سهام بهینه دارد.