ارمنیان ایران درکنار فارسی زبانان، در پیشرفت فرهنگ و هنر ایران سهم داشته اند. قالی ایران از هنرهای صناعی مهم است که در دوران صفویه به اوج خود رسید. در این دوره پس از کوچ ارامنه به مناطقی از ایران بویژه اراک، اصفهان، چهارمحال و بختیاری ایشان نیز در توسعه ی هنر قالی بافی نقش ایفا کردند. قالی ارمنی باف قالی ای ست که پس از سکونت ارمنیان در ایرانِ عهد شاه عباس صفوی ، توسط ایرانیان ارمنی با حفظ ویژگی های اصیل قالی ایرانی و تحت تأثیر فرهنگ قالی بافی قدیم ارمنستان بافته می شود. به نظر می رسد که قالی ارمنی باف بیش از حفظ ویژگی های قالی ارمنستان، نمایانگر فرهنگ اصیل قالی بافی ایرانی، بویژه از منظر طرح و نقش، است. با توجه به کمبود تحقیقات انجام شده در این زمینه برای بررسی این فرضیه مطالعه تطبیقی قالی ارامنه ایران و قالی ایرانی (مناطق مجاور) از نظر شاخصه های بافت ، طرح ، رنگ و فن بافت، با هدف یافتن اشتراکات، تفاوتها و تأثیرات متقابل آنها ضروری ست. پژوهش نشان داد که قالی ارمنی باف، نوعی قالی روستایی ایرانی و سنتی ست حاصل تلفیق قالی بافی ارامنه مهاجر با همسایگان مناطق میزبان در ایران از زمان صفویه . این سنت در تمام ویژگی های درونی و بیرونی قالی ارمنی باف نمود دارد که از آن جمله می توان به فنون بافت (نوع گره، شیوه پود کشی و قیچی کاری ) و روش های رنگرزی اشاره کرد. روش پژوهش بنیادی- کاربردی و شیوه ی یافته اندوزی کتابخانه ای و میدانی (مستندنگاری و مصاحبه) است. در تحلیل داده ها نیز از روش توصیفی- مقایسه ای بهره گرفته شده است.