چکیده: هدف: هدف این پژوهش، تعیین ارتباط بین سبک رهبری مربیان با پویایی تیمی بازیکنان زن لیگ برتر هاکی ایران است. روش شناسی: این تحقیق، یک پژوهش توصیفی از نوع زمینه یابی می باشد که به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق را کلیه بازیکنان زن لیگ برتر هاکی ایران به تعداد 77 نفر تشکیل داده اند که از مجموع این تعداد، 70 بازیکن به پرسشنامه های تحقیق پاسخ دادند و نتایج بر حسب 70 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای اندازه گیری سبک رهبری مربیان از پرسشنامه رفتار مربیگری(cbq) مارتین و بارنز(1999) و برای اندازه گیری پویایی تیمی(انسجام گروهی و کارایی مشارکتی) به ترتیب از پرسشنامه انسجام گروهی(geq) کارون و همکاران(1985) و پرسشنامه کارایی مشارکتی(ceq) فلتز و لیرج(1998)، استفاده گردید. به منظور سازماندهی، خلاصه کردن و طبقه بندی داده ها از آمار توصیفی و برای پیش بینی سهم و نقش متغیر پیش بین بر متغیر ملاک از رگرسیون چند متغیره استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که رفتارهای رهبری ارتباط عمومی، سازماندهی، تقویت و آموزش فنی اقتضایی اشتباه با پویایی تیمی(انسجام گروهی و کارایی مشارکتی) رابطه مثبت و معنادار دارد. همچنین، بین رفتارهای رهبری تنبیه و آموزش تکنیکی تنبیهی با پویایی تیمی، ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق، مربیانی که بیشتر از رفتارهای رهبری تقویت، سازماندهی، آموزش فنی اقتضایی اشتباه و ارتباط عمومی استفاده می کنند، تیم های پویاتری دارند. لذا به مربیان توصیه می شود جهت ارتقاء سطح انسجام و کارایی بازیکنان، تقویت، تشویق و سازماندهی را در تیم های خود مورد تأکید قرار دهند. همچنین به فنون ارتباطی مطلوب بر چگونگی تأثیر متقابل مربی – ورزشکار از نظر رفتاری آگاهی یابند. واژه های کلیدی: پویایی تیمی، سبک رهبری، هاکی، زنان