هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی ارتباطات سازمانی کارکنان آموزش و دانشجویان از دیدگاه دانشجویان دوره ی کارشناسی دانشگاه شهید چمران است که به صورت پیمایشی انجام شده است. در این پژوهش، اثربخشی ارتباطات سازمانی با توجه به چهار مولفه ی عنصر نهادی، فرهنگ، ارتباطات میان فردی و رویکرد ارتباطی مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش، روش ترکیبی (کمی و کیفی) بود. جامعه ی آماری این پژوهش، دانشجویان سال سوم و چهارم دوره ی کارشناسی است که در سال 89-90 در دانشگاه شهید چمران مشغول به تحصیل هستند. روش نمونه گیری استفاده شده در این پژوهش، تصادفی طبقه ای بوده است که 240 نفر از دانشجویان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از 210 نفر آنان درخواست شد به پرسشنامه جواب دهند و با 30 نفر از دانشجویان نیز مصاحبه گردید. همچنین با 7 نفر از کارکنان نمونه آموزش نیز مصاحبه گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات این پژوهش، پرسشنامه ی محقق ساخته بوده است که پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 89/0 بدست آمد. نتایج نشان داد که ارتباطات سازمانی بین کارشناسان آموزش و دانشجویان در حد مطلوب و مورد انتظار نبوده است. طبق یافته ها عنصر نهادی کمترین و رویکرد ارتباطی بیشترین میانگین را در بین جنبه ها داراست. یافته های دیگر تفاوت معنی داری را بین دانشجویان گروه علوم انسانی و غیر علوم انسانی در اثربخشی ارتباطات سازمانی بین کارشناسان آموزش و دانشجویان نشان نداد، اما بین دانشکده ها تفاوت معنی داری در بعد عنصر نهادی و ارتباط میان فردی مشاهده شد.