در پژوهش حاضر اثر بخشی مداخله شناختی-رفتاری بر کمال گرایی و احساس گناه مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش از نوع آزمایشی به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر عبارت است از تمامی دانشجویان موسسه آموزش عالی دانش پژوهان اصفهان که در سال تحصیلی 91-90، به تحصیل اشتغال داشتند. نمونه اولیه شامل 449 نفر دانشجو بود که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه کمال گرایی اهواز و آزمون احساس گناه آیزنک پاسخ دادند. از بین آن ها کسانی که نمره بالاتر از یک انحراف معیار در پرسشنامه کمال گرایی و احساس گناه داشتند، انتخاب شدند. سپس 30 نفر از کسانی که دارای کمال گرایی و احساس گناه بالا تشخیص داده شدند به طور تصادفی انتخاب شده و به دو، گروه کنترل و گروه آزمایش تقسیم شدند. سپس 8 جلسه 90 دقیقه ای مداخله شناختی-رفتاری بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از پایان مداخله از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (mancova) مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که مداخله شناختی-رفتاری به شیوه گروهی باعث کاهش کمال گرایی و احساس گناه در دانشجویان شده است. این نتایج در دوره پیگیری کماکان ادامه داشت.