خاک به عنوان بستر تولید و یکی از دو عنصر تشکیل دهنده ی اکوسیستم خشکی ها یعنی آب و خاک، از عوامل مهم در استمرار حیات در کره ی زمین است. امروزه خاک در أثر استفاده های نادرست در حال تخریب می باشد. مواد حاصل از اشکال مختلف فرسایش عمدتاً به وسیله جریان های آب و یا باد به پایین دست حوزه ها منتقل می شوند و موجب اثرات نامطلوبی در پایین دست می شوند. منطقه تنگ گزی یکی از حوزه های آبخیز رودخانه زاینده رود می باشد، متوسط ارتفاع این منطقه از سطح دریا 2100 متر است. این حوزه در جنوب غرب شهرکرد واقع شده است. منطقه تنگ گزی دارای 9 زیرحوزه می باشد. این تحقیق بر روی زیر حوزه شماره 2 و 9 که در تحقیقات پیشین به ترتیب دارای بیشترین و کم ترین مقدار رسوب بودند، انجام شد. برای انجام تحقیق، منطقه به واحدهای همگن ژئومرفولوژی تقسیم گردید. در ابتدا با توجه به نقشه توپوگرافی، در واحدهای همگن نقاطی را مشخص و نمونه برداری خاک از این نقاط و از عمق 30-15 سانتی متری انجام گرفت. هدف این تحقیق، برآورد فرسایش و رسوب منطقه مورد نظر با استفاده از دو مدل mpsiac و رگرسیون کم ترین مربعات فازی و مقایسه آن با رسوب مشاهده ای می باشد. رسوب زیرحوزه 2 با استفاده از مدل mpsiac و رگرسیون کم ترین مربعات فازی به ترتیب 96/2 تن در هکتار در سال و 625/2 تن در هکتار در سال برآورد گردید، همچنین تولید رسوب زیرحوزه 9 با استفاده از دو مدل مذکور به ترتیب 955/0 تن در هکتار در سال و 502/0 تن در هکتار در سال برآورد شد. درصد اختلاف رسوب برآوردی توسط مدل mpsiac با رسوب مشاهده ای، در زیرحوزه 2 و 9 به ترتیب 7/12 و 91 می باشد. دلایل وجود اختلاف رسوب برآوردی مدل mpsiac، عدم کالیبره شدن این مدل در شرایط مختلف ایران از جمله حوزه آبخیز تنگ گزی و به تبع زیرحوزه های مورد مطالعه در این تحقیق می باشد. در حالی که درصد اختلاف رسوب برآوردی توسط مدل رگرسیون کم ترین مربعات فازی با رسوب مشاهده ای در زیرحوزه 2 و 9 به ترتیب 19/0 و 4/0 می باشد. با توجه به نتایج به دست آمده این گونه استنباط می شود که مدل رگرسیون کم ترین مربعات فازی برای مدل سازی و برآورد رسوب در این زیرحوزه ها و حوزه های مشابه، قابلیت کاربرد مناسب تری دارد.

امروزه در شهرهای بزرگ کشور مواردی مانند، مسائل اجتماعی، اقتصادی، امنیتی، زیست محیطی ، تغییرات کاربری زمین و بسیاری از موضوعات دیگر، بحث توسعه پایدار شهرها را مطرح می کنند. زیرا توسعه پایدار به عنوان یکی از اهداف اساسی در برنامه ریزی شهری در جستجوی تقویت ابعاد فوق است. شهر ارومیه نیز به تبع سایر شهرهای بزرگ کشور در سال های اخیر رشد شتابان و لجام گسیخته ای داشته و به علت داشتن محیط طبیعی مناسب و مهاجرپذیری، تحولات جمعیتی و کالبدی زیادی به خود دیده است. در این شهر از یک سو افزایش جمعیت و مهاجرت از روستاها و شهرهای استان و استان های همجوار(کردستان و آذربایجان شرقی) به این شهر باعث افزایش بیکاری، مسائل اجتماعی، کمبود زمین و مسکن، گسستگی بافت شهری، رشد شهری پراکنده، نابسامانی سیمای شهر، ازدحام رفت و آمد شهری (تراکم ترافیک به ویژه در مرکز شهر)، تبدیل زمین های کشاورزی مطلوب به فضاهای مسکونی و صنعتی و از سوی دیگر؛ به دلیل عدم انطباق رشد جمعیت با ظرفیت زیر ساخت های شهری پایداری بیشتر محلات و مناطق شهری از منظر توسعه پایدار زیر سوال رفته است. هدف این تحقیق ارزیابی توسعه پایدار شهر ارومیه، بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدات توسعه شهری و در نهایت انتخاب بهترین استراتژی برای توسعه پایدار شهری است. نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی – تحلیلی است. نتایج این تحقیق نشان می دهد؛ بین مناطق شهری به لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه پایدار و رشد هوشمند تفاوت بسیار زیادی وجود دارد همچنین با استفاده از مدل های کمی نتیجه گرفتیم رشد شهری ارومیه به صورت پراکنده بوده و این امر موجب ناپایداری زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و شکل شهری شده است. در نهایت استراتژی بازنگری با امتیاز 07/4 بهترین استراتژی برای توسعه شهر ارومیه است.

در طی سال های اخیر، شهر ها درصد زیادی از جمعیت جهان را به سوی خود جذب کرده اند. به طوری که تعداد کسانی که در شهرها زندگی می کنند به بیش از افراد ساکن در بیرون از شهرها رسیده است. امروزه این مراکز جمعیتی در معرض وقوع انواع سوانح طبیعی و یا سوانح انسان ساخت به دلیل پیشرفت تکنولوژی قرار دارند، که نتیجه ای جز توسعه ناپایدار شهری نخواهد داشت. از این رو و در حال حاضر دیدگاه غالب از تمرکز بر روی صرفاً کاهش آسیب پذیری به افزایش تاب آوری در مقابل سوانح تغییر پیدا کرده است. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی و سنجش میزان تاب آوری شهر کرمان بدون در نظر گرفتن مخاطره خاصی می باشد.

هدف این پژوهش فراهم سازی پویایی در فضای شهری به واسطه نقش مراکز تجاری به عنوان زیر شاخه ای از فضاهای شهری است. لذا به ارزیابی توان مجتمع تجاری لاله پارک به عنوان نمونه موردی در پویایی و ایجاد فضاهای جدید شهری در کلان شهر تبریز پرداخته شده است. روش این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و برای جمع آوری داده ها از منابع کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. جامعه نمونه این تحقیق را متخصصین، کارشناسان و بازدیدکنندگان مجتمع تجاری تشکلیل می دهد. که با توجه به جمعیت کلی شهر تبریز، 384 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده است و و داده ها با استفاده از روش های آماری در نرم افزار spss و به صورت کمی و کیفی تحلیل شده اند. نتایج این پژوهش حاکی از آنست؛ که بیش از 90 درصد افراد پاسخگو، به مطلوبیت بالای این مجتمع در راستای سوالات ارائه شده دید مثبتی داشته اند و این مجتمع از لحاظ ایجاد پویایی در فضای شهری توانسته است تا حدودی زیادی موثر واقع شده و علاوه بر تحقق مبلمان مهندسی پیشرفته جهت خلق فضای مدرن، زمینه تجارت مدرن، امکانات لازم برای گردش و سیاحت و سایر کارکردها را یک جا برای جامعه فرهیخته و ممتاز شهری در کلان شهر تبریز پدید آورده است.