بررسی اندرکنش خاک - مسلح کننده یکی از مهمترین عوامل در طراحی سازه های خاک مسلح می باشد. بدین منظور از آزمایش های برش مستقیم و بیرون کشش استفاده می گردد. برتری رفتار خاک مسلح بیشتر ناشی از افزایش مقاومت برشی آن می باشد. افزایش مقاومت برشی خاک مسلح شده با ژئوگرید، از دو عامل افزایش مدول خاک و مقاومت بالای مسلح کننده در کشش، ناشی می شود. مقاومت کششی مسلح کننده در خاک، حاصل از مقاومت اصطکاکی سطح تماس و ایجاد مقاومت مقاوم در جلوی المان های متقاطع عرضی ژئوگرید، می باشد. عوامل مختلفی بر اندرکنش خاک - مسلح کننده تاثیر می گذارد. یکی از این عوامل، مقدار مقاومت کششی خود ژئوگرید می باشد. بنابراین در تحقیق حاضر، تاثیر مقاومت ژئوگرید بر مقاومت اندرکنش مورد بررسی قرار گرفته است. برای ارزیابی این عامل، چهار نوع ژئوگرید و دو نوع ماسه و یک نوع رس مورد استفاده قرار گرفت. نتایج آزمایش ها نشان داد که خصوصیات اندرکنش به مقاومت ژئوگرید وابسته است. در تنش نرمال 20 کیلوپاسکال، ژئوگریدی که مقاومت کمتری دارد، نیروی بیرون کشش بیشتری از خود نشان داد. در حالی که، در تنش های نرمال 50 و 80 کیلوپاسکال، ژئوگریدهای با مقاومت بیشتر، نیروی بیرون کشش بیشتری از خود بروز دادند. در آزمایش های خاک - ژئوگرید، یک رابطه خطی بین تنش نرمال و تنش برشی نهایی بسیج شده، مشاهده شد. نیروی بیرون کشش ژئوگریدها در آزمایش های رس - ژئوگرید کمتر از آزمایش های ماسه ها - ژئوگرید، در تنش نرمال یکسان، بوده است.