این رساله در آمدی است بر بازنگری ارتباط دو مفهوم طبیعی و انسانی که هر دو رسالتی آگاهی دهنده بر خاطر انسانی دارند. مفهوم "نور" و "موزه" که اگرچه به ظاهر از یک جنس نیستند اما می توان با آمیختن معمارانه این دو مفهوم، فضائی را آفرید که نور را با تمامی قابلیت ها و اثرات زیبا برجسم و روح و روان آدمی به افراد جامعه امروزی که تنها از روشنائی فیزیکی آن استفاده می کنند، شناساند. موزه نور در شهر تبریز کنکاشی است بر مطالعه این دواصل که می توان با تکیه بر سابقه تاریخی این دو مفهوم و مکان طراحی که از شهرهای با هویت و دارای معماری کهن زیبائی است، فضائی جدید را با تکیه بر اصالت اثرات فیزیکی و روانی نور ایجاد کرد. از این رو در این رساله کوشش شده است تا در قلب بررسی مبانی نظری، پیمایشی داشت بر مفهوم و سابقه تاریخی و تاثیر پذیری انسان ها از نور و جلوه روانی و معنوی نور. از طرفی موزه ها نیز امروزه به مکان های با هویت اما منزوی در بین مردم تبدیل شده اند، می توانند با پذیرفتن کاربری بکر و نغز و امروزی از این انزوا تا حدی رهائی یابند. در ادامه به بررسی تماثیل معمارانه مفهوم نور در ساختمان هائی در گذشته و امروز در ایران و جهان پرداخته شده است. معرفی ویژگی های کالبدی طرح و تحلیل سایت و هم چنین فرآیند طراحی موضوعاتی است که در غالب پنج نوشتار در این رساله بیان شده است.