این پژوهش با عنایت به اهمیت آمادگی جسمانی به عنوان عامل مهم در سلامت جسمانی و بهداشت روانی و کارایی افراد در محیط شغلی و با هدف بررسی وضعیت آمادگی جسمانی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان و همچنین ارائه هنجار امتحانی جهت ارزیابی میزان فعالیت افراد در کلاس های تربیت بدنی عمومی، طراحی و اجرا گردیده است. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی_مقایسه ای است و جامعه آماری آن دانشجویان پسر غیر تربیت بدنی دانشگاه بوعلی سینا همدان که درسال تحصیلی (90-89) مشغول به تحصیل بوده اند، در نظر گرفته شده است. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس جدول مورگان برابر با 234 نفر تعیین گردیده است. برای جمع آوری داده ها از آزمون های استاندارد آمادگی جسمانی استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها، تمامی مراحل آماری که شامل تعیین میانگین، انحراف استاندارد، واریانس، رسم جداول، تعیین نقاط و مرتبه های درصدی است، با استفاده از رایانه ونرم افزار spss صورت گرفت. با استفاده از روش one sample t test میزان آمادگی جسمانی آزمودنی ها با نتایج پژوهش های مشابه در دانشگاه های اراک، ارومیه و فردوسی مشهد مقایسه شد. در مقایسه با دانشگاه اراک، انعطاف پذیری و استقامت قلبی_عروقی دانشجویان دانشگاه بو علی سینا، بهتر و درپرش ارتفاع و استقامت عضلات شکمی و چابکی عمومی بدن، دانشجویان دانشگاه اراک، در وضعیت بهتر قرار داشتند. در مقایسه با دانشگاه فردوسی مشهد، در پرش ارتفاع و درازونشست بهتر عمل کرده بودند و در مقایسه با دانشگاه ارومیه از انعطاف کمتری برخوردار بودند و به طور کلی اختلاف معنی داری در آزمون های دیگر مشاهده نگردید. همبستگی بین برخی متغیرهای آنتروپومتریکی و فاکتورهای آمادگی جسمانی نیز با استفاده از روش همبستگی پیرسون بدست آمد که عبارت بودند از: 1) بین آزمون پرش ارتفاع و آزمون 9×4 مترچابکی آزمودنی ها، همبستگی منفی (361/0-) مشاهده گردید. 2) بین تعداد درازونشست ایفرد و آهنگین آزمودنی ها، همبستگی مثبت (402/0) مشاهده گردید. 3) بین آزمون سرعت و چابکی آزمودنی ها با وزن آنها، به ترتیب همبستگی مثبت (145/0) و (163/0) مشاهده گردید.