نام پژوهشگر: زینب بهاروندی

چگونگی نفوذ و گسترش اسلام از خلیج فارس به حوزه اقیانوس هند(مطالعه موردی؛هند، چین و اندونزی)
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهید چمران اهواز - دانشکده ادبیات و علوم انسانی 1390
  زینب بهاروندی   بهادر قیم

جزیره العرب به عنوان جغرافیای ظهور دین مبین اسلام مسکن اولیه اعراب به شمار می آید.قبل از ظهور اسلام همواره بین اعراب و هندی ها از یک سو ، اعراب و مناطق شرق دور از سوی دیگر روابط تجاری و بازرگانی برقرار بود، می توان اذعان کرد که در آن زمان نیز اعراب در هند اقامت داشته اند. اسلام کمی پس از تثبیت در عربستان از طریق بازرگانان به شبه قاره هند وارد شد. از همان قرن اول هجری نفوذ مسلمانان در حوزه اقیانوس هند رو به فزونی نهاد.جریان اصلی نفوذ و گسترش اسلام در هند، چین واندونزی از مسیر دریایی خلیج فارس و دریای عمان به اقیانوس هند ، و گام نخست آن توسط بازرگانان صورت گرفت. چنانکه، در قرن اول هجری مقارن با عصر تانگ ،اسلام توسط عده ایی از بازرگانان مسلمان ایرانی و عرب تبار ساکن سواحل خلیج فارس و دریای عمان که برای تجارت به چین رفت و آمد داشتند از راه دریا وارد چین شد. ورود و نشر اسلام در اندونزی و سایر کشورهای حوزه جنوب شرق آسیا در نتیجه مراودات مسالمت آمیز، مهاجرت مسلمانان بویژه تجار و بازرگانان مسلمانی بود که از سایر نقاط بویژه از خلیج فارس با ساکنان این مناطق مراودات بازرگانی و تجاری داشته اند. نخستین آشنایی با اسلام در جنوب شرق آسیا هم سو با شکوفایی تجارت دریایی چین در سده های 2و3قمری بوده است. اگر چه گام نخست و اصلی را در گسترش اسلام تجار و بازرگانان در این مناطق برداشتند اما نباید نقش صوفیان و عارفان مسلمان را در گسترش اسلام از نظر دور داشت چنانکه هر کجا لشکریان یا تجار مسلمان ماندگار می شدند روحانیون مسلمان نیز بدانان می پیوستند و در اثر نفوذ و ارتباط در قشرهای مختلف توانستند اسلام و فلسفه ی اسلامی را گسترش دهند.

بررسی مقایسه ای اثر تینیدازول، مترونیدازول، عصاره انبه و ذغال اخته بر انگل تریکوموناس واژینالیس در شرایط آزمایشگاهی(in vitro)
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تربیت مدرس - دانشکده پزشکی 1392
  زینب بهاروندی   جاوید صدرایی

تریکوموناس واژینالیس پاتوژن آلوده کننده دستگاه ادراری تناسلی انسان است که باعث تریکومونیازیس می گردد. مترونیدازول و تینیدازول داروهای اصلی جهت درمان تریکومونیازیس می باشند. به هرحال اثرات جهش زا بودن، سرطانزا بودن و اثرات سوء بر جنین و نیز ایجاد مقاومت دارویی مربوط به این داروها گزارش شده است. به منظور بهبود در عوارض داروهای شیمیایی، استفاده از گیاهان دارویی می تواند بعنوان یک منبع از ترکیبات با خواص ضد تریکومونایی بالا، سمیت پایین و قیمت پایین تر مورد توجه قرار گیرد. در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی انبه و زغال اخته بر تریکوموناس واژینالیس مورد بررسی قرار گرفت. اثر عصاره انبه و عصاره زغال اخته در غلظت های 50، 100، 200، 400، 800 و 1000 میکروگرم بر میلی لیتر بر انگل تریکوموناس واژینالیس در زمان های 24 و 48 ساعت بررسی شد. بعد از تیمار انگل با عصاره ها، تعداد نهایی انگل با استفاده از رنگ تریپان بلو و لام هموسایتومتر مشخص گردید. در این مطالعه از مترونیدازول و تینیدازول بعنوان کنترل مثبت استفاده شد و مقدار ic50 در غلظت های /002/0، 0/04، 0/08، 0/16 و0/32 µg/ml محاسبه گردید.آزمون سمیت سلولی برای سلول میزبان یک معیار مهم برای ارزیابی فعالیت ضدتریکومونایی گیاهان دارویی ذکر شده می باشد که در این مطالعه این آزمون بر روی سلولvero(سلول کلیه میمون آفریقایی) با استفاده از تست mttانجام شد.عصاره انبه و زغال اخته اثر ضد تریکومونایی متوسطی با میزان ic50 به ترتیبµg/ml 110/8 و 65/8 از خود نشان دادند. دو عصاره آزمایش شده در این مطالعه در مقایسه با تینیدازول و مترونیدازول ( بترتیب با مقدار ic50 0/047و 020/o میکروگرم بر میلی لیتر) اثر ضدتریکومونایی پایین تری از خود نشان دادند. بر اساس نتایج بدست آمده غلظت های مختلف عصاره انبه و زغال اخته دارای اثرات ضد تریکومونایی مناسبی می باشند. پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری در رابطه با تاثیر این عصاره ها بر روی مدل های حیوانی و بیماران تریکومونایی صورت گیرد.