در این پایان نامه سعی خواهد شد تا با نگاهی به برخی آثار ژان آنوی، به خصوص نمایشنامه آنتیگون، به بررسی و کنکاش در خصوص اینکه چرا آنوی دست به بازخوانی اسطوره ها می زند و اساسا بازخوانی اساطیر و متون کلاسیک زایده چه نوع تفکری است، پرداخته شود. همچنین مسئله تسکین و لذت مخاطب که در آثار آنوی به چشم می خورد نیز از دیگر مسایل مطرح شده در این پژوهش است که با بررسی تراژدی،اساطیر و کهن الگوها و سپس حضور این اساطیر در جهان مدرن سعی می شود نموداری کلی از این تغییر روند رفتار در ساختار درام نویسی چون آنوی ترسیم گردد. برای این منظور در فصل دوم پس بررسی تعاریفی کلی از اسطوره و کهن الگوها و ذکر چند کهن الگوی مهم در ادبیات نمایشی(ادیپ،پرومته،آنتیگون) به کنکاش در خصوص تراژدی و خصوصیات مهم آن پرداخته می شود و همچنین قهرمان و ضد قهرمان در تراژدی کلاسیک و رفتار انها در عمل نمایشی بررسی می گردد. در فصل سوم جهان مدرن و خصوصیات آن بررسی می شود. اینکه اساسا ورود به دنیای مدرن چه تأثیری بر آثار نویسندگان معاصر می گذارد، اسطوره زدایی و ساختار شکنی چگونه شکل می گیرد و چرا بازخوانی مدرن در این دوره صورت می پذیرد. در این فصل همچنین به دلیل اهمیت مسئله تئاتر ابزورد، به طور مختصر کلیتی از این شکل درام و برخی نویسندگان مهم آن مطرح می شود. در فصل چهارم زندگی و آثار آنوی مورد بررسی قرار می گیرد. شیوه و نوع شخصیت پردازی در آثار وی و همچنین شکل تغییر رفتار قهرمان و ضد قهرمانان آثارش نیز در این مجال مورد کنکاش قرار می گیرد. سپس نمایشنامه آنتیگون و تحلیلی از آن ارائه شده و در بخش بعدی به پژوهش درخصوص اینکه چرا آنوی دست به بازخوانی می زند می پردازیم. و در نهایت با یک جمع بندی از مطالب مطرح شده سعی می شود به نتیجه ای روشن در خصوص اینکه چرا آنوی اساطیر را بازنویسی می کند و چرا در این بازنویسی به مسئله تسکین مخاطب توجه ویژه ای دارد، رسید.