در این تحقیق به صورت کتابخانه ای و به شیوه ی توصیفی- تحلیلی به بررسی زندگی و شخصیت حضرت زکریا و یحیی علیه السلام در قرآن و کتاب مقدس پرداخته شده است. در قرآن کریم، نام حضرت زکریا و یحیی (ع) در کنار نام سایر پیامبران الهی ستوده شده است. طبق آیات قرآن کریم، حضرت زکریا (ع)، عهده دار کفالت مریم (س) بود و با مشاهده ی میوه های غیر فصل در برابر مریم (س) در سن پیری و با وجود نازایی همسرش از خداوند درخواست فرزند نمود. دعایش مستجاب شد و خداوند او را به فرزندی با ویژگی های خاص بشارت داد. انجیل، حضرت زکریا (ع) را تنها یک کاهن معرفی کرده و اشاره ای به پیامبری ایشان نکرده است. داستان استجابت دعای حضرت زکریا (ع)، در انجیل همراه با اختلافاتی نسبت به قرآن کریم بیان شده است. حضرت یحیی (ع)، در انجیل پیامبر خدا نامیده شده که تصدیق کننده ی مسیح (ع) است اما تناقضاتی در این دو مسأله در اناجیل اربعه مشاهده می شود. سه مسأله مهم در تصدیق حضرت عیسی (ع) توسط یحیی (ع) در اناجیل وجود دارد؛ اول آنکه حضرت یحیی (ع)، مسیح(ع) را پسر خدا می نامد. دوم آنکه ایشان را بره ی خدا می نامد که برای آمرزش گناهان مردم قربانی می شود و سوم آنکه شاگردانش را برای تحقیق درباره ی مسیح (ع) می فرستد گویا ایشان را نمی شناخته است. حضرت یحیی (ع) در اناجیل به تعمید دهنده شهرت یافته و انجام عسل تعمید مردم به ایشان نسبت داده شده است. شخصیت ایشان بارها توسط مسیح (ع) ستوده شده و اشاراتی به زهد و پارسایی ایشان و موعظه های ایشان در اناجیل مشاهده می شود.