با توجه به اینکه ورزش بخش مهمی از زندگی افرادجامعه را جهت ارتقای سلامت(جسمی،روانی واجتماعی) آنها در دنیای امروزی تشکیل می دهد ، پرداختن به بخش های مختلف آن از جمله ورزش (فردی ، تیمی و همگانی) می تواند بسیار حائز اهمیت وقابل بررسی باشد.از طرفی سلامت اجتماعی زنان خانه دار به دلیل تحولات مختلفی که در بافت زندگی شهری ایجاد شده دچار تغییرات عدیده ای شده واز این رو عوامل گوناگونی می توانند این بعد از سلامت آنها را (سلامت اجتماعی) تحت تاثیر قرار دهند ودر ارتقای آن تاثیر گذار باشند.یکی از عواملی که می تواند سلامت اجتماعی آنها را تحت تاثیر قرار دهد ،ورزش همگانی است. در کل پژوهش حاضر قصد دارد" تاثیر ورزش همگانی را بر سلامت اجتماعی زنان خانه داردر منطقه 16 تهران" بسنجد وروش مورد استفاده در این پژوهش روش پیمایش با ابزار پرسشنامه بوده است. جامعه آماری ای که نمونه های خود را از میان آنها برگزیده ایم ،زنان خانه دار منطقه 16 تهران بوده اند که به منظور سنجش تاثیر ورزش همگانی بر سلامت اجتماعی زنان خانه دار، نمونه های خود را که 300نفر بوده اند، به دو گروه کنترل(مقایسه) وگروه آزمایش تقسیم کرده ایم ومقایسه ی خود را بر روی این دو گروه انجام داده ایم تا سطح ومیزان تاثیر متغیر مستقل را بر متغیر وابسته مان بسنجیم. به طور کلی با توجه به داده های توصیفی پژوهش ،بیش ترین درصد سلامت اجتماعی زنان خا نه دار در هر دو گروه (کنترل وآزمایش) متوسط ارزیابی شده است. اشاره به این مطلب نیز مهم است که با توجه به یافته های تحلیلی وفرضیه های ارائه شده در هر دو گروه تحقیق ،به جز دو فرضیه زمینه ای ،هیچ کدام از فرضیه ها ی اصلی تحقیق مورد تائید قرار نگرفته وتائید نشد که این نتیجه نشان می دهد ؛ بین ورزش همگانی به عنوان متغیر مستقل وسلامت اجتماعی زنان خانه دار در منطقه 16 تهران رابطه معناداری برقرار نمی باشد. همچنین با توجه به یافته های توصیفی درصد قابل توجهی از زنان خانه دار اظهار داشته اند که ورزش همگانی بر میزان وکیفیت روابطشان تاثیر زیادی داشته است اما چون گویه های مطرح شده در تست سلامت اجتماعی در برد گسترده تری مطرح شده اند این فرضیه که بسیار مورد توجه محقق بوده است نیز تائید نشد.گفتنی است برای زنان خانه داری که به دلایل گوناگون از جمله بی دانشی وبی اطلاعی نسبت به محیط پیرامونشان، تعصبات ومحدودیت هایی در روابطشان و..... از فعالیتهای اجتماعی بازمانده اند،برای مثال بررسی اینکه فعالیتهای روزانه شان می تواند بر اجتماع آنها تاثیر بگذارد ، برایشان کمی بی معنا وگنگ است. واین نتیجه نشان می دهد که شرکت در ورزش همگانی ، در ارتباط بین فردی پاسخگویان موثر بوده ولی چون گویه های مطرح شده در تست سلامت اجتماعی در برد گسترده تری مطرح شده اند و در واقع زنان خانه دار را در برابر اجتماع وسیع تری مورد ارزیابی قرار داده است ، ورزش همگانی عامل قوی ای در ارتقای سلامت اجتماعی آنها نبوده است. پس می توان اینگونه نتیجه گرفت که عوامل ساختاری و پایه ای تری بر سلامت اجتماعی زنان خانه دار این منطقه موثر می باشد که ورزش همگانی، برخلاف پیش بینی محقق آن تاثیر گذاری موثر را در رابطه با سلامت اجتماعی آنها نداشته است.