نهشته های بوکسیتی- لاتریتی بلبلوئیه، در 20 کیلومتری جنوب کرمان (جنوب شرق ایران) واقع می باشند. این نهشته ها با گسترشی بالغ بر 4 کیلومتر به صورت چینه سان در مرز بین سازندهای شتری (تریاس زیرین- میانی) و نایبند (تریاس بالایی) توسعه یافته اند. از نظر پتروگرافیکی، کانسنگ های این نهشته ها بافت های پلیتومورفیک، میکروگرانولار، اوئیدی، و جریانی-کلومورفیکی را نشان می دهند. این سیماهای بافتی پیشنهاد می کنند که این کانسنگ ها متحمل دگرشکلی های ساختاری شده و از یک ژنز برجازا برخوردارند. از نظر کانی شناسی، این کانسنگ ها کانی های نظیر دیاسپور، کائولینیت، ایلیت، هماتیت، روتیل، آناتاز، کلریت، و کوارتز را شامل می شوند. مطالعات کانی شناسی نشان می دهد که آب های سطحی با ماهیت اکسیدی- اسیدی و آب های زیرزمینی با ماهیت بازی- احیاء نقش بارزی در توسعه و تکامل این کانسنگ ها ایفا نموده اند. نتایج محاسبات فاکتور غنی شدگی عناصر در سه پروفیل مورد مطالعه نشان می دهد که فرایندهایی مانند جذب سطحی، روبش و تمرکز، حضور در فازهای کانیایی مقاوم، بافرینگ محلول های هوازده کننده توسط سنگ بستر کربناتی، کنترل مینرالوژیکی، نوسانات سطح سفره آب های زیرزمینی و تثبیت در فازهای نئومورف از جمله عواملی بوده اند که نقش بارزی در توزیع عناصر جزئی و نادر خاکی ایفا نموده اند. بررسی الگوی تغییرات rees نورمالیزه شده به کندریت غنی شدگی lrees نسبت به hrees در طی فرایندهای بوکسیتی شدن را نشان می دهد. ملاحظات ژئوشیمیایی نشان می دهند که تمرکزات rees توسط فسفات های ثانویه، و کانی های رسی نظیر کائولینیت و ایلیت رخ داده است. با توجه به بررسی های ژئوشیمیایی، سنگ های آذرین مافیک تا حد واسط محتمل ترین سنگ منشاء برای این نهشته ها می باشند.