سرمایه اجتماعی از مفاهیم نوینی است که امروزه در جامعه شناسی و اقتصاد و به تازگی در مدیریت و سازمان به صورت گسترده ای مورد استفاده قرارگرفته است. سرمایه اجتماعی میزان ترک خدمت و میزان تجزیه و از هم پاشیدگی سازمانی را کاهش داده؛ کارآفرینی را تسهیل نموده و به تشکیل شرکت های جدید کمک می کند. هر مدیری پی به اهمیت سرمایه اجتماعی برده و می داند که کارها و وظایف سازمان زمانی خوب انجام خواهد شد، که در آن افراد سازمان یکدیگر را شناخته، و به هم اعتماد کنند. این سرمایه امروزه نقشی بسیار مهم تر از سرمایه فیزیکی و انسانی در سازمان ها و جوامع ایفا می کند. با توجه به این امر ضرورت دارد تا عوامل تأثیرگذار بر میزان سرمایه اجتماعی سازمان مشخص شده و تلاش شود تا از طریق تقویت این عوامل زمینه افزایش سطح سرمایه اجتماعی سازمان فراهم آید. از آن جا که فرهنگ سازمانی به دلیل ماهیت فراگیر و اهمیت آن می تواند بر عوامل متعددی در سازمان تأثیر گذارد، انتظار می رود که تأثیر قابل توجهی را بر سطح سرمایه اجتماعی سازمان بر جای گذارد. با توجه به این امر، این تأثیرگذاری در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین فرهنگ سازمانی به عنوان متغیر مستقل و سرمایه اجتماعی سازمان به عنوان متغیر وابسته تحقیق می باشد. قلمرو مکانی این تحقیق شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ و قلمرو زمانی آن نیمه اول سال 1390 است. جامعه آماری این تحقیق کارشناسان حوزه ستادی شرکت است که حجم جامعه آماری180 نفر و حجم نمونه انتخابی براساس جدول مورگان کوهن120 نفر است. در این تحقیق داده های اولیه با استفاده از روش میدانی (پرسشنامه) و داده های ثانویه از طریق روش کتابخانه ای بدست آمده است و برای تأیید یا رد فرضیه های تحقیق از روش تحلیل عاملی تأییدی و نرم افزار لیزرل استفاده شده است. با توجه به بررسی های انجام شده، نتایج فرضیات نشان داده است که متغیر فرهنگ سازمانی بیشترین تأثیر را بر متغیر اعتماد کارکنان دارد و کمترین تأثیر را بر سطح مشارکت کارکنان داشته است.