این پایان نامه به صورت کیفی از تکنیک مصاحبه و روش نظریه مبنایی استفاده نموده است موضوع ان بررسی برنامه های رفاه و تامین اجتماعی از منظر کارشناسان رفاه و تامین اجتماعی می باشدوبه بررسی مدل های برنامه ریزی و این که مدل برنامه ریزی در ایران به کدام مدل سوسیال دمکراسی، لیبرال ، محافظه کار و اسلامی شباهت دارد، پرداخته است و در پایان به این نتیجه رسیدیم که مدل برنامه ریزی در ایران به سوسیال دمکراسی شباهت بیشتری دارد ولی لزوما مصداق هیچ کدام از مدل های فوق نمی باشد.در مصاحبه خود با 15نفر از کارشناسانی که صاحبنظرند و دراجراویا تهیه برنامه نقش داشته اند مصاحبه کردیم و مصاحبه راکدکذاری و به مدل پارادایمی رسیدیم با تحلیل ان، موضوع محوری شناسایی و به زمینه علل پیامد و راهکارهها پرداختیم .پدیده محوری ما عدم انسجام در سیاستگذاری ها و پیامد ان توسعه نیافتگی رفاه اجتماعی است .راهکارهها، بومی سازی، توانمند سازی و الگوبرداری از کشورهای موفق مطرح شده اند.