هدف کلی این پژوهش بررسی عوامل موثر بر میزان فرسودگی شغلی در میان مربیان مراکز نگهداری کودکان بی سرپرست شهر تهران است. جامعه آماری این تحقیق کلیه ی مربیان شاغل در شیرخوارگاههای شهر تهراناست. با توجه به کوچک بودن جامعه ی آماری از روش سرشماری استفاده شده است. تکنیک جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه توام با مصاحبه می باشد. پرسشنامه مورد استفاده در این تحقیق ترکیبی از پرسشنامه ی استاندارد 22 سوالی مازلاک برای سنجش میزان متغیر وابسته (فرسودگی شغلی) و پرسشنامه ی محقق ساخت که حاوی سوالاتی در رابطه بامتغیرهای مستقل – حمایت اجتماعی، رضایت شغلی و استرس شغلی- و همچنین بررسی متغیرهای تعدیل کننده همچون سن، جنس، میزان تحصیلات، سابقه کار و میزان درآمد می باشد. به منظور تجزیه تحلیل داده ها براساس سطح سنجش متغیرها و بنابر هدف مورد نظر از روش آمار توصیفی برای بررسی متغیرهای زمینه ای استفاده شده است. و برای آزمون فرضیه ها باتوجه به سطح سنجش فاصله ای از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که رابطه بین دو متغیر حمایت اجتماعی و فرسودگی شغلی در سطح پایینی بوده و فرضیه تایید نشده است. ولی ارتباط بین دو متغیر رضایت شغلی و فرسودگی شغلی معنی دار بوده و با 95 درصد اطمینان تایید شده است. بدین معنی که هر چه رضایت شغلی مربیان بیشتر باشد فرسودگی شغلی در میان آنها کاهش پیدا خواهد کرد و درمقابل هر چه مربیان رضایت شغلی کمتری داشته باشند فرسودگی شغلی بیشتری را تجربه می کنند. ارتباط بین دو متغیر استرس شغلی و فرسودگی شغلی نیز معنی دار بوده با 99 درصد اطمینان تایید شده است. بدین معنی که هر چه میزان استرس شغلی مربیان بیشتر باشد فرسودگی شغلی بیشتری را تجربه می کنند و در مقابل هر چه استرس شغلی کمتر باشد میزان فرسودگی شغلی نیز کاهش پیدا می کند. و در نهایت بین بقیه ی متغیرهای زمینه ای از جمله :سن، جنس، میزان تحصیلات، میزان درآمد و وضع تاهل تفاوت معناداری وجود ندارد.