مقدمه: امکانات و فضاهای ورزشی یکی از ابزارهای رشد و توسعه ورزش است. به نظر می رسد دسترسی به فضاهای ورزشی می تواند در افزایش سطح فعالیت فیزیکی جمعیت شهری موثر باشد. در حال حاضر یکی از مهمترین مشکلات موجود در شهرهای کشور استقرار نامناسب فضاهای ورزشی در میان کاربری های شهری است به نحوی که بسیاری از افراد جامعه به علت عدم دسترسی به آن ها نمی توانند از فضا های ورزشی به نحو مطلوب استفاده کنند. هدف: هدف از انجام این تحقیق تحلیل فضایی اماکن ورزشی شهرهای استان خراسان شمالی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis) می باشد. روش انجام: این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی می باشد. با استفاده از چک لیست و با کمک gps برداشت اطلاعات صورت گرفت. با استفاده از نرم افزار gis و باکمک تجزیه و تحلیل های موجود در این نرم افزار اقدام به تحلیل فضایی اماکن ورزشی استان خراسان شمالی گردید. همچنین با کمک تحلیل های موجود همجواری های سازگار و ناسازگار با اماکن ورزشی و همچنین استاندارد اماکن ورزشی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی از این واقعیت است که در مجموع شهر های استان وضعیت مناسبی را به لحاظ توزیع فضایی –مکانی اماکن ورزشی دارا نمی باشند. و به لحاظ همجواری ها در مجموع بیش از نیمی از اماکن با کاربری های مجاور سازگاری دارند. از نقطه نظر شاخص های استاندارد مورد بررسی وضعیت نسبتا مناسب می باشد. نتیجه گیری: توزیع فضا های ورزشی متناسب با حجم جمعیت و مساحت شهرهای مورد مطالعه نمی باشد. تناسب فضایی میان فضاهای ورزشی کوچک، متوسط و بزرگ وجود ندارد. اما به لحاظ همجواری97/63 درصد از اماکن ورزشی با هر سه کاربری فضای سبز، اماکن مسکونی و اماکن آموزشی همجواری مناسبی داشته اند. در خصوص شاخص های استاندارد تنها 39 درصد از فضاهای ورزشی استان در وضعیت مطلوبی قرار دارند.