در این تحقیق ابتدا داربست سه بعدی کایتوسان-ژلاتین با غلظت 2% وزنی با استفاده از روش خشک کردن انجمادی تهیه گردید. اندازه تخلخل های به دست آمده بین µm 500-200 بود که برای کاربردهای مهندسی بافت مناسب می باشد. سپس داربست با دو ترکیب مختلف، شامل دوغاب کلسیم فسفاتی که مخلوطی از دی کلسیم فسفات و تترا کلسیم فسفات بود و همچنین سیلیس کلوئیدی، پوشش داده شد و بطور جداگانه بررسی گردید. استحکام فشاری داربست بدون پوشش و پوشش داده شده با کلسیم فسفات اندازه گیری شد و بر طبق نتایج به دست آمده پوشش دهی با کلسیم فسفات سبب حدود 150% افزایش در استحکام داربست گردید. زیست فعالی داربست قبل و بعد از پوشش دهی با کلسیم فسفات و سیلیس کلوئیدی توسط انجام برون بطنی از طریق غوطه وری آن ها درون محلول sbf برای مدت زمان های متفاوت مورد بررسی قرار گرفت. تغییر در ترکیب فازی، گروه های ساختاری و مورفولوژی نمونه ها توسط دستگاه های xrd، ftir، sem و eds مطالعه گردید. همچنین تغییر در غلظت محلول sbf در طی زمان غوطه وری بوسیله icp-aes بررسی شد. بر اساس نتایج نانوکریستال های آپاتیت کربناتی که از نظر ترکیب و ساختار مشابه استخوان طبیعی می باشند، پس از غوطه وری در محلول sbf بر روی سطوح داربست تشکیل شده اند. بر اساس تصاویر sem اندازه این نانو کریستال ها در محدودهnm 50-40 می باشد. طبق نتایج، روش ساده پوشش دهی داربست کایتوسان-ژلاتین بوسیله ذرات فعال کلسیم فسفات می تواند روشی جدید برای رسیدن به نانو کامپوزیت بایومیمتیک باشد که زیست فعالی و استخوان سازی را افزایش می دهد.