شاهنامه فردوسی از آن جا که سراسر، روایات کهن و اساطیری است و لبریز از نماد است این نمادها که در انواع گیاهی، حیوانی، ادبی و ... به کار گرفته شده اند، موجب گسترش معنا و قدرت تأثیر و ارتقای ارزشی شاهنامه شده اند. شاید بتوان یکی از دلایل کم نظیر بودن شاهنامه در ادبیات جهان را علاوه بر غنای اصل داستان ها از جنبه های نمادین و اساطیری، پرورش و گسترش هوشمندانه برخی از آن ها و جایگاه آن در غنای مطالب دانست. حضور نماد در هر دو بخش اساطیری – پهلوانی و تاریخی شاهنامه چشم گیر است؛ ولی پاره ای از نمادها همانند آب که نمادی است از تحول و رستن از مصائب و مرگ در هر دو بخش بسامد بالایی دارند و برخی نیز صرفاً به یک بخش خاص محدود می شوند مانند برسم که تنها در بخش تاریخی وجود دارد. بخش اعظم این نمادها از آن منابع اصل فردوسی هستند و فردوسی نقشی در آوردن و اختیاری در ذکر آن ها نداشته است؛ اما انتخاب های او بیانگر آشناییش با قدرت و کارکرد آن هاست. در این پایان نامه پس از مباحث نظری، انواع نمادهای طبیعی، گیاهی، حیوانی و رنگ ها و اعداد و مکان های نمادین شاهنامه بررسی خواهد شد