اغلب آسیب های ناشی از زلزله در سازه ها به سبب بی نظمی در پلان آن هاست. پاسخ پیچشی سازه ها در برابر زلزله متأثر از توزیع نامتقارن جرم و سختی می باشد. علاوه بر آن عوامل دیگری که سنجش و پیش بینی آن ها چندان ساده نمی باشد نیز در پاسخ پیچشی اثرگذار می باشند. سختی و جرم اعضای غیر سازه ای که در تحلیل لحاظ نگردیده، توزیع ناشناخته و نامتقارن بارهای زنده، انعطاف پذیری شالوده، مولفه ی دورانی زمین و ... از جمله ی این عوامل می باشند. از اینرو پیچش به دو قسمت دینامیکی (ناشی از عدم تطابق مرکز جرم و مرکز سختی) و تصادفی (ناشی از سایر عوامل) تقسیم می گردد. به منظور بررسی اثر انعطاف پذیری شالوده و عبور امواج بر پاسخ پیچشی سازه، یک سیستم ایده آل شده متشکل از یک سازه ی یک طبقه ی نامتقارن در دو راستا به همراه پی آن واقع بر روی نیم فضـای همگن الاستیک خاک، انتخاب گردیده و مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاصله نشان داده است که لحاظ نمودن اندرکنش سبب افزایش پیچش در سازه های واقع بر بستر نرم می گردد. افزایش نسبت خروج از مرکزیت استاتیکی در سازه (ey/ex) ، افزایش زاویه ی برخورد امواج به سازه و کاهش نسبت جرمی شالوده به سازه، سبب افزایش خروج از مرکزیت و افزایش عمق دفن شالوده، سبب کاهش خروج از مرکزیت می گردند.