در این پایان‏نامه، هدف اصلی ارائه مدلی برای بهره‏برداری بهینه در فضاهای چندحاملی با استفاده از هاب‏های انرژی می‏باشد. اما از آنجا که برای ارائه این مدل بایستی ساختار هاب مورد نظر نیز به صورت بهینه تعیین شده باشد لذا مدل ارائه شده به طور کلی به بهینه‏سازی ساختار و بهره‏برداری هاب انرژی می‏پردازد. علاوه بر این در روش ارائه شده تاثیر و تاثرات قابلیت اطمینان تامین بارهای خروجی بر نحوه بهره‏برداری و تعیین ساختار هاب انرژی نیز در نظر گرفته شده است. در این روش، قیود کفایت و امنیت قابلیت اطمینان مورد بررسی قرار گرفته و همگی در فرآیند بهینه‏سازی ساختاری و بهره‏برداری هاب انرژی وارد می‏شوند. به این ترتیب مدلی کامل و خطی به منظور انجام بهینه‏سازی‏های همزمان ساختاری و بهره‏برداری هاب‏های انرژی با در نظر گرفتن قیود قابلیت اطمینان در فضاهای چندحاملی ارائه می‏گردد که قادر است شاخص‏های گوناگون قابلیت اطمینان را محاسبه و در محدوده خاصی قرار دهد. در نهایت روش ارائه شده به منظور بهینه‏سازی ساختاری و بهره‏برداری یک هاب انرژی برای تامین بارهای آن در دوره بهره‏‏برداری مورد نظر با قابلیت اطمینان بالا مورد استفاده واقع شده است. نتایج به‏دست آمده بیانگر توانایی روش معرفی شده در طراحی مدلی برای تامین بارها به طور کاملا بهینه و با قابلیت اطمینان بالا می‏باشد.

کنترل تولید آب ناخواسته موضوعی کلیدی در مخازن هیدروکربنی بوده که روش‏های بسیاری تاکنون به این منظور توسعه یافته است. یکی از روش‏هایی که امروزه در اکثر مراکز تحقیقاتی و صنعتی دنیا به عنوان راهکار مناسب و موثر در این زمینه مطرح شده، استفاده از ژل پلیمرها می‏باشد. بازدهی عملیات استفاده از ژل پلیمرها به چندین عامل از جمله الگوی جریان سیال، خواص شیمیایی و فیزیکی مغزه، ناهمگنی سازند و مشخصات ژل پلیمر بستگی دارد. عدم تطابق نتایج آزمایشگاهی و شبیه سازی‏ها با شرایط چاه در آزمون‏های میدانی از عوامل ضعف تحقیقات انجام شده است. در این تحقیق، مدلی برای پیش بینی تراوایی محیط متخلخل آغشته به ژل پلیمر، ارائه و نتایج مدل با نتایج حاصل از قانون دارسی مقایسه می‏گردد. جهت اعتبار سنجی مدل از آزمایش‏ حرکت آب درون توده ژل پلیمر و همچنین محیط متخلخل آغشته به ژل پلیمر در حالت خطی استفاده شده است و نتایج آن نشان می‏دهد که مدل ارائه شده قادر به پیش بینی تراوایی محیط با استفاده از داده‏های آزمایشگاهی می‏باشد. در ادامه، کارایی ژل پلیمرها در مدل چاه دو بعدی برای اولین بار بررسی می‏گردد؛ این مدل انجام آزمون‏های آزمایشگاهی در شرایطی نزدیک‏تر به شرایط چاه واقعی را ممکن می‏سازد. بدین منظور آزمایش‏ها به داخل محیط متخلخل (سیلابزنی بستر شنی دو بعدی) متمرکز گردیده و تغییرات تراوایی آب و نفت پس از تزریق ژل، میزان تولید آب به نفت و عامل مقاومت باقیمانده در محیط متخلخل با جریان شعاعی مورد بررسی قرار می‏گیرد. برای مشخص کردن شرایطی که استفاده از ژل پلیمرها بازدهی بالایی دارند، اثر بخشی ژل پلیمر در جریان شعاعی، جریان موازی و متقاطع، لایه‏ها با تراوایی مختلف، در کوتاه مدت و بلند مدت تعیین می شود. همچنین مشکل اشباع شدن آب پشت ژل و اثر آن بر کارایی ژل پلیمر در طول زمان مورد بررسی قرار می گیرد.

جداسازی و شناسایی ترکیبات کایرال از اهمیت بسیاری برخوردار است زیرا بسیاری از ترکیبات بیوارگانیکی کایرال می باشند. کایرالیته اهمیت زیادی در صنعت دارویی دارد. به همین دلیل است که اکثر ترکیبات دارویی به صورت راسمیک می باشد . هدف این پروژه سنتز فاز ساکن hplc بر پایه مشتقات پپتیدو کالیکس آرن بود که بتواند ترکیبات کایرال را جداسازی و شناسایی کند. برای این منظور فاز کایرال زیر سنتز شد. سنتز فاز ساکن طی 8 مرحله انجام و سپس ستون کروماتوگرافی با فاز ساکن کایرال پر گردید. به منظور ایجاد مرکز کایرال بر روی کالیکس آرن از آمینو اسید l-آلانین استفاده شد. در این پروژه 4 مشتق جدید کالیکس آرن سنتز و روش های سنتز هر مرحله بهینه گردید.