به طور کلی نتیجه ای که میتوان از مطالب این رساله بدان دست یافت این است که دیه در مرتبه نخست و در مشروعیت اولیه متکی بر قرآن است ولی قرآن هیچ تفاوتی بین دیه زن و مرد قائل نشده، نه در دیه قتل نفس و نه در دیه اعضاء، و آنچه که مستند و مدرک بر نابرابری دیه زن و مرد قرار گرفته، سنت و روایات و اجماع و توجیهات عقلانی مطرح شده میباشد و این مساله در واقع پاسخی به سوال فرعی اول طرح حاضر میباشد و در این مورد فرضیه اصلی اول تایید میشود اما فرضیه فرعی اول رد میشود زیرا چنانچه بیان شد در قرآن شاهدی بر نابرابری دیه وجود ندارد.در مورد ماهیت دیه اختلاف نظرهای بسیاری وجود دارد، به طوری که یک دیدگاه در مورد دیه این است که دیه ماهیت مجازات دارد و در این مورد به ماده 12 ق.م.ا استناد می شود و معتقد است که قانونگذار در اینجا صراحتا دیه را مجازات دانسته و در ماده299 ق.م.ا اگر صدمه و خون در ماه حرام واقع شود به عنوان تشدید مجازات یک سوم به دیه مقرر افزوده میشود. اما دیدگاه دیگر ماهیت جبران خسارت را برای دیه در نظر میگیرد، چنانچه آیت الله صانعی در این مورد عقیده دارند که: «دیه را باید تادیه خسارت و جبران ضرر و زیان مجنی علیه دانست که دارای جنبه حقوقی است». و اشاره به این امر دارند که در مواردی که عاقله مسئول پرداخت دیه است و به کار بردن اصطلاح ارش که به معنای جبران خسارت است و تماما شواهد بر جبران خسارت بودن دیه میباشند. دیدگاه سوم، ماهیتی دوگانه برای دیه در نظر گرفته است؛ یعنی هم جبران خسارت و هم مجازات. در این مورد نظرات چند تن از اساتید و حقوقدانان مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه کلی که از این اظهار نظرات به دست آمد اینکه دیه هر چند ماهیت دوگانه جبران خسارت و مجازات را در برمیگیرد اما در عین حال در هر دو جنبه دچار اشکال است به طوری که اگر دیه مجازات نیست باید به کلی از فصل قانون مجازات حذف شود و اگر مجازات نقدی است باید به دولت پرداخت شود، در حالی که به شخص داده میشود و در عین اینکه جبران خسارت هم با زیان وارده مطابقت ندارد، در حالی که اگر در دیه مساله جبران خسارت مد نظر است باید تمام زیان وارده را مشخص کند.

"زبانزد" یا تعبیرهای خاص مردمی که تا حد زیادی مانند مثل است، چاشنی کلام و یکی از جلوه های فرهنگ عامه است که چون آیینه یی، افکار، عادات و فرهنگ مردم یک جامعه را در طول زمان می نمایاند. انسان ها در هر سن و موقعیت و شرایطی؛ شهری یا روستایی، تحصیل کرده یا بی سواد، زن یا مرد و پیر یا جوان، هر یک به تناسب نیاز خود از آن بهره می جویند؛ زیرا سبب می شود کلام بهتر بر دل بنشیند. و این کاربرد خاص طبقه یا قشر خاصی هم نیست هم مردم عامی و هم ادبا و علما و نویسندگان و شعرا برای تقویت نیروی استدلال و افزایش تاثیر بخشی سخن خویش از آن استفاده می کنند و امروز این زبانزدها و امثال به عنوان بخشی از انواع ادبی فرهنگ عامه، برای ما به میراث مانده است تا آیینه ی تمام نمای اندیشه ها و باورهامان باشد. تعریف ها در باب زبانزد بسیار مختصر و پراکنده است و حتی می توان گفت تا کنون تعریف جامع و مانعی از آن نشده است و به همین جهت پرداختن به این امر بی اتکا به تحقیقات و توضیحات جامع و معتبر پیشین، چه بسا اندکی جسورانه می نماید، تحقیق حاضر با عنوان « زبانزدهای شعر نظامی با تاکید بر "خسرو و شیرین" و "لیلی و مجنون" » به این مهم می پردازد.

امروزه وجود خرده فرهنگ های متعدد در جوامع و ارتباط آن با وفاق اجتماعی به مسئله ای مهم در ساختار جهان مدرن تبدیل شده است.هویت قومی تنها یکی از هویت های جمعی چند گانه فرد است که چگونگی ارتباط آن با هویت ملی نقش مهمی در انسجام و یا عدم انسجام جامعه دارد . این مقاله با طرح برخی از دیدگاه های نظری در مورد هویت و تاکید بر نظریه تاجفل و جنکینز در خصوص نظریه هویت اجتماعی و مقوله بندی به بررسی رابطه بین هویت ملی و هویت قومی می پردازد . جمعیت آماری این پژوهش را جوانان 30-20 سال شهر خرم آباد که دارای هویت قومی لری هستند تشکیل می دهند. نمونه گیری با روش خوشه ای انجام شده و حجم نمونه 360 نفر بوده است. اطلاعات مورد نیاز با کاربرد روش پیمایش و ابزار پرسش نامه جمع آوری و سپس تجزیه و تحلیل شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین میزان گرایش به هویت ملی و گرایش به هویت قومی رابطه معنی داری وجود دارد به نحوی که با افزایش میزان گرایش هویت ملی، میزان گرایش به هویت قومی نیز افزایش می یابد و برعکس. علاوه بر آن بین میزان گرایش به هویت قومی و جنسیت، رابطه معناداری وجود ندارددر حالی که بین متغیرهای وضعیت اشتغال و سطح سواد و تحصیلات با گرایش به هویت قومی رابطه معنی دار و مثبتی برقرار است