چکیده امروزه تصادفات رانندگی به یکی از معضلات مهم کشورهای در حال توسعه در بخش حمل و نقل و اقتصاد تبدیل شده است.این در حالی است که هدف از بنیانگذاری و تبیین یک سیاست حمل و نقلی برای یک کشور بهترین,مفیدترین,کاملترین و امن ترین سیستم حمل و نقل و قرار دادن آن با کمترین هزینه در جامعه می باشد.هدف این پژوهش شناسایی و ارزیابی و اولویت بندی نقاط حادثه خیز با استفاده از روشهای کمی و کیفی می باشد تا بتواند هم نظر کارشناسان ایمنی, مهندسین ترافیک و هم دیدگاه مدیریتی مدیران را تامین کند. اطلاعات تصادفات سهم بسیار عمده ای در شناسایی و پیاده سازی اقدامات اصلاحی به عهده دارند.در بررسی آماری در مطالعات مربوط به تصادفات ،عدم وجود بانک اطلاعاتی صحیح و گزارشات در سطح مورد نیاز،بسیار به چشم می خورد و در مطالعاتی که آمار مبنا هستند،این مسئله باعث بروزخطاهای وسیع در خروجی کار می گردد.بهمین دلیل پژوهشگران بدنبال روش هایی رفته اند که کمترین نیاز را به آمار داشته باشد.در واقع در دسترس نبودن اطلاعات کمی باعث کیفی شدن شاخص های تصمیم گیری می شود .در این پژوهش بعد از شناخت و مشخص شدن گزینه های تصمیم گیری(نقاط حادثه خیز) ،با توجه به نتایج مطالعات صورت گرفته شاخص های تصمیم گیری تعریف گردیده اند، که در نهایت منجر به نظر خواهی از افراد خبره گردید.روش تصمیم گیری نیز از میان روش های تصمیم گیری چندمعیاره انتخاب شد.مشکلی که همواره تصمیم گیران در فرآیند تصمیم گیری با آن روبرو بوده اند ،وارد کردن قضاوت مهندسی از ابتدای فرآیند تا پایان آن است که به تبع آن اختلاف نظرها حتی تا مرحله نتیجه گیری و پس از آن ادامه می یافت همچنین روابط میان معیارها و درجه اهمیت های متفاوت آن ها در نظرگرفته نمی شد. برای حل این مشکل روش فرآیند تحلیل شبکه ای (anp) توسط ساعتی پیشنهاد شد. با توجه به اینکه این روش از میانگین گیری جهت شکل دهی سوپرماتریس استفاده می کند از تکنیک دیگری از روشهای تصمیم گیری چند معیاره به نام dematel که روش جدیدی جهت وزن دهی می باشد برای نشان دادن ساختار پیچیده روابط میان معیارها در یک سیستم و میزان تاثیر آنها بر یکدیگر استفاده شده است. در پایان نتایج حاصل از بکارگیری و مقایسه این دو روش نشان داد که "تعداد تصادفات " موثرترین شاخص در ارزیابی و الویت بندی نقاط حادثه خیز و "قوس کرسنگ" حادثه خیز ترین نقطه در جاده هراز از انتهای کمربندی آمل تا امامزاده هاشم در استان مازندران از سال 86 تا سال 88می باشد. نقاط حادثه خیز، تکنیکهای تصمیم گیری چند معیاره، anp ، dematel.