هدف از این مطالعه بررسی تأثیر 8 هفته تمرین استقامتی، قدرتی و موازی بر ترشح هورمون های کورتیزول تستوسترون و سطوح چربی های خون درکشتی گیران مرد جوان24 کشتی گیرمردجوان با دامنه سنی 19 تا 22 سال، میانگین 135/1±625/20سال بود که بصورت داوطلبانه و هدفمند و بطورتصادفی در3 گروه تمرینی (et,n=8)تمرینات استقامتی, (st,n=8) تمرینات قدرتی, (ct,n=8) تمرینات موازی,انتخاب شدند. برنامه استقامتی درهفتهاول شامل دویدن با شدت 65%ضربان قلب بیشینه(mhr)به مدت16دقیقه بود که درهفته هشتم به تدریج شدت به 80 درصد mhrومدت30دقیقه رسید. برنامه تمرین قدرتی شامل اجرای حرکات پشت پا،پرس سینه،ساق پا،سر شانه، اسکوات و زیر بغل بود که درهفته اول با55% حداکثریک تکراربیشینه(1rm)در2 نوبت با10تکرار اجراشدکه درهفته هشتم تدریج شدت به 85درصد1rmدر 3نوبت با 6 تکراررسید. برنامه تمرین موازی ترکیب تمرین های2 گروه استقامتی و قدرتی در هرنوبت تمرین بود، که که گروه ها برنامه ی تمرینی خود را سه جلسه در هفته انجام دادند. غلظت هورمون ها و چربی های سرم در 3 مرحله ی پیش آزمون، میان تست و پس آزمون در ساعت 8 صبح جمع آوری شد.یافته های این پژوهش نشان دادکه می دهد که لیپوپروتئین پر چگال کلسترول (hdl-c ) در 3 مرحله اندازه گیری با کاهش 544/33 درصددر گروه قدرتی همراه بود (p=0/025). تستوسترون تام(tt ) در 3 مرحله اندازه گیری با کاهش 687/30 درصد در گروه استقامتی( p=0/021). و 554/41 درصد در گروه موازی همراه بود (p=0/021). کورتیزول(cor ) در 3 مرحله اندازه گیری با افزایش 738/55 درصد در گروه استقامتی (p=0/000)و 586/48 % در گروه موازی همراه بود (p=0/028). نسبت تستوسترون به کورتیزول( tt:cor )با کاهش 806/125 درصد در گروه استقامتی (p=0/001 )و125/78 درصد در گروه موازی همراه بود (p=0/041 ). هیچ یک از متغیر ها در مقایسه بین گروهی با یکدیگر تفاوت معنا داری نداشتند. می باشد.نتایج این مطالعه نشان داد که می دهد که کاهش hdl-c وروندافزایشی tt در گروه قدرتی می تواند بر بروز خطر بیماری های قلبی – عروقی اثر گذار بوده و همچنین کاهش tt در گروه استقامتی و موازی می تواند در کاهش بروز خطر بیماری های قلبی – عروقی د ر کشتی گیران مرد جوان اثر گذار باشد.