در نمونه¬گیری کلاسیک انتخاب نمونه به مقدار مشاهدات بستگی نداشته و اعضای نمونه را تنها بر اساس روش نمونه-گیری و قبل از هر گونه بررسی انتخاب می¬کنیم. اما گاهی اوقات ممکن است پژوهشگر به این نتیجه برسد که اگر روند نمونه¬گیری و مشاهدات بر اساس نمونه¬ی تعیین شده از قبل ادامه یابد، به برآورد دقیقی از خصیصه¬ی مورد نظر جمعیت نخواهد رسید.در مقابل روش¬های نمونه¬گیری کلاسیک، روش¬های نمونه¬گیری دیگری وجود دارد که انتخاب نمونه به مقادیر مشاهدات وابسته است. یکی از این روش¬ها، روش سازوار است.نمونه گیری سازوار، یک روش نمونه گیری است که در آن انتخاب واحدهایی که در نمونه قرارمی گیرند، بستگی به مقادیر مشاهده شده متغیر، در طول مطالعه دارد. هدف اصلی در این روش این است که در طول بررسی از مشخصه های مفید نمونه هایی که تا هر مرحله به دست آمده اند، استفاده کرده تا برآورد دقیق تری برای پارامترهای جمعیت به دست آورد.یکی از روشهای نمونه گیری سازوار، نمونه گیری خوشه ای سازوار می باشد.در حالت متداولِ نمونه گیری خوشه ای سازوار یک نمونه اولیه از واحدها به روش تصادفی بدون جایگذاری گرفته می شود، وقتی مقدار واحد مشاهده شده شرط از پیش تعیین شده مدنظر ما را داشته باشد واحدهایی که در همسایگی آن هستند به نمونه اضافه می شوند و به همین منوال فرایند افزودن همسایگی ها تکرار می شود هرگاه هر کدام از واحدهای افزوده شده نیز شرط مورد نظر را داشته باشند. طرحی که در اینجا ارائه شده بررسی روش سازوار به صورت های مختلف می باشد که نهایتاً به مناسب بودن روش نمونه گیری خوشه ای سازوار بدون جایگذاری خوشه ها در بین اونواع روش ها منتج می شود.

چکیده ندارد.