چکیده: هدف از این تحقیق بررسی تاثیر مصرف مکمل ال - کارنیتین تارتارات بر حداکثر اکسیژن مصرفی، ضربان قلب و مسافت طی شده متعاقب یک فعالیت هوازی درمانده ساز در کشتی نخبه بود. بدین منظور تعداد 20 نفر از کشتی گیران نخبه با میانگین سنی 6/2±05/22 سال، میانگین وزنی 65/11±10/77 کیلوگرم، میانگین قد 06/0±79/1 سانتی متر و میانگین شاخص توده بدن 45/2±79/23 در این پژوهش شرکت کردند. به صورت کارآزمایی بالینی یک سوکور و اختصاصی انجام شد. آزمودنی ها به صورت انتخابی به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. به گروه مکمل 3 گرم ال - کارنیتین تارتارات در 200 میلی لیتر آب همراه با 6 قطره آبلیمو و به گروه دارونما فقط 200 میلی لیتر محلول آبلیمو، 90 دقیقه قبل از اجرای پروتکل کانکانی تجویز شد. نمونه های خون در زمانهای 90 دقیقه قبل از فعالیت و بلافاصله پس از فعالیت و 30دقیقه بعد از فعالیت از رگ بازویی وریدی جمع آوری شد. در این پژوهش ابتدا از آزمون کولمو گروف- اسمیرنوف و leaven test، جهت نرمال بودن توزیع داده ها و همگنی واریانس ها مورد بررسی قرار گرفت و سپس برای بررسی تغییرات و تحلیل داده ها از آزمون t وابسته استفاده شد و همچنین برای اطمینان از روش نمونه گیری تصادفی در این تحقیق از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (manova) جهت بررسی تفاوت میانگین نمره های متغیرهای تحقیق در مرحله قیل از فعالیت (پیش آزمون) بین دو گروه تجربی و کنترل استفاده شده است و برای مشخص شدن تفاوتها از آزمون پیگردیlsd استفاده شد. نتایج: بین اکسیژن مصرفی، مسافت طی شده، لیپوپروتئین پرچگال و کم چگال رابطه معنادار و مثبت اما بین اسید لاکتیک و قند خون، ضربان قلب، کلسترول، تری گلیسرید و لیپوپروتئین خیلی کم چگال رابطه معناداری یافت نشد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی زوج درمانی رفتاری بر کاهش خشونت دیدگی و بهبود سازگاری زناشویی زن های با همسر مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر بود. طرح پژوهش حاضر از نوع آزمایشی، پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و دوره ی پیگیری بوده است. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی زوج های مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد شهر اهواز تشکیل می دادند که از بین کلینیک ها، چهار کلینیک انتخاب و مبنای مطالعه ی پژوهشگر قرار گرفت. ابزارهای پژوهش شامل 1- مقیاس خشونت نسبت به زنان 2- مقیاس سازگاری زوجی- فرم کوتاه شده و 3- مصاحبه تشخیصی ساختاریافته توسط روانشناس مراکز بوده است. از میان زوج های مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد و با استفاده از نمونه گیری در دسترس، تعداد 20 زوج انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش در 6 جلسه زوج درمانی رفتاری شرکت داده شدند، اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و بعد از گذشت دو ماه آزمون پیگیری در متغیرهای پژوهش نیز از ایشان گرفته شد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیری (ancova) و تحلیل کواریانس چند متغیری (mancova) مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل آشکار ساخت که میان گروه آزمایش و گواه از لحاظ خشونت دیدگی و سازگاری زناشویی تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0> p). به عبارت دیگر زوج درمانی رفتاری، در کاهش خشونت دیدگی و مولفه های آن و افزایش سازگاری زناشویی و مولفه های آن موثر واقع شده است. این نتایج کماکان در دوره پیگیری به طور معنی داری پایدار بوده است (001/0> p).

چکیده ندارد.