هالوتان یکی از مهم ترین داروهای بیهوشی در انسان و دام به شمار می رود. در مطالعات انجام شده، جراحات کبدی با در معرض هالوتان قرار دادن مدل های حیوانی القا شده است. آویشن شیرازی یکی از ارزشمندترین گیاهان دارویی خانواده نعنائیان می باشد که در ایران، پاکستان و افغانستان یافت می شود. اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد باکتریایی، ضد قارچی و تسکین دهندگی دردهای قاعدگی این گیاه به صورت تجربی و بالینی و همچنین در شرایط آزمایشگاه به اثبات رسیده است. در مطالعه حاضر تعداد 32 سر رت نر 3 تا 4 ماهه در 4 گروه تقسیم بندی و برای مدت 8 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. در طول مطالعه، گروه حیوانات سالم: فقط آب مقطر، گروه آویشن شیرازی: عصاره گیاه مورد نظر را به صورت محلول در آب آشامیدنی دریافت کردند. گروه کنترل هالوتان: که مطابق گروه حیوانات سالم، فقط آب مقطر دریافت کردند و به مدت 2 ساعت در روز ششم مطالعه به روش نیمه بسته در معرض بیهوشی با گاز هالوتان (2%) قرار گرفتند و بالاخره گروه آزمایش: که مطابق گروه آویشن شیرازی، عصاره، دریافت نموده و مطابق گروه کنترل هالوتان در معرض گاز بیهوشی قرار گرفتند. روز هشتم مطالعه کلیه رت ها به روش انسانی کشته شده و نمونه خون تهیه و به آزمایشگاه ارسال گردید. نتایج آزمایشات سرمی و هماتولوژیک حاکی از افزایش سطح سرمی آنزیم های آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، لاکتات دهیدروژناز و بیلی روبین تام در گروه کنترل هالوتان نسبت به گروه حیوانات سالم بود (p < 0.05) که عصاره آویشن شیرازی فاکتور های فوق الذکر به جزء آسپارتات آمینو ترانسفراز را بطور معنی داری در گروه آزمایش کاسته بود (p < 0.05). بر پایه نتایج حاصله به نظر می رسد که عصاره گیاه آویشن شیرازی را می توان به عنوان پیش درمان جهت کاهش مسمومیت کبدی ناشی از بیهوشی با گاز هالوتان به خصوص در بیماران با سابقه درگیری کبدی به کار برد.

التیام مری گردنی به دلیل خصوصیات ویژه تشریحی و عملکردی آن در مقایسه با سایر قسمتهای دستگاه گوارش با تاخیر صورت میگیرد. پیوند پرده چادرینه به خاطر یک پوشش حفاظتی اولیه در محل بخیه، حمایت از خط بخیه و همچنین با دارا بودن فاکتورهای رشد گوناگون بخصوص فاکتورهای رگ زا در التیام زخم مفید میباشد. از طرف دیگر مغز استخوان نیز دارای سلولهای بنیادی مزانشیمی و فاکتورهای رشد و التهابی گوناگونی است که اثر مناسبی بر بهبود روند ترمیم به جا میگذارد. در این مطالعه 12 قلاده سگ در3 گروه 4 تایی تحت عمل جراحی لاپاراتومی از رهیافت خط وسط شکم قرار گرفته و یک تکه از پرده چادرینه به ابعاد 2×3سانتیمتر جدا شد. بطور همزمان مری گردنی بعد از برش پوست خط وسط گردن و کنار زدن عضلات در معرض دید قرار گرفت و برش طولی تمام ضخامت به طول 3سانتیمتر بر دیواره مری ایجاد شد ونیز از مجاور برجستگی بزرگ استخوان بازو 3 سی سی مایع مغز استخوان اخذ شد. در گروه کنترل (c) برش دیواره مری فقط با نخ نایلون0-3 با الگوی ساده تکی بخیه گردید. در گروه درمان 1 (t1)بعد از بخیه دیواره مری پرده چادرینه بر روی خط بخیه نصب گردید. در گروه درمان 2 (t2) علاوه بر نصب پرده چادرینه 3 سی سی مایع مغز استخوان نیز زیر پرده تزریق شد. در طول12 روز مطالعه، حیوانات از لحاظ وضعیت عمومی و نحوه اخذ آب و غذا تحت بررسی قرار گرفتند. در پایان مطالعه حیوانات به روش انسانی کشته شده و زخم مری تحت ارزیابی ماکروسکوپیک قرار گرفته و سپس نمونه برداری از زخم دیواره مری جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی انجام شد. ارزیابی بالینی و ماکروسکوپیک حیوانات نشان داد که در هیچ یک از حیوانات تحت بررسی عوارضی مانند سختی در بلع غذا، برگرداندن غذا و استفراغ و همچنین گسیختگی خط بخیه، آلودگی و عفونت مشاهده نگردید. مطالعه هیستوپاتولوژی نشان داد که در گروههای t1,t2 میزان حضور فیبروبلاست ها، ماکروفاژها و عروق خونی تازه تشکیل نسبت به گروه c به طور معنی داری افزایش یافته بود. در روز 12 بعد از جراحی تشکیل مجدد بافت پوششی در تمام گروههای مورد مطالعه کامل بوده است. به نظر می رسید که میزان تشکیل بافت جوانه گوشتی در گروههای t1,t2 نسبت به گروه c بیشتر بوده است. بر اساس نتایج حاصل از بررسیهای اولیه در مطالعه حاضر پیوندآزاد پرده چادرینه و بهره گیری از مغز استخوان سبب افزایش خونرسانی و حضور سریعتر فیبروبلاستها و در نهایت ترمیم سریعتر زخم در مری گردنی گردیده است.

در این مطالعه اثر سلولهای بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بند ناف بز برروند التیام زخم های جراحی در پوست بز مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از جمع آوری رحم آبستن بز از کشتارگاه ژله وارتون بزاز بند ناف جدا گردید. سپس بافت ژله وارتون به قطعات کوچک ریز شده و در کف فلاسک حاوی محیط کشت سلول کاشته شد. در این مطالعه جداسازی سلولها از ژله وارتون به روش explant cellular صورت گرفت. بعد از جداسازی سلول به منظور بررسی بنیادی بودن سلولهای جداشده , خصوصیات مورفولوژی و کلونی زایی آنها مد نظر قرارگرفت و همچنین با رنگ آمیزی های ایمنوهیستوشیمی آلفا اکتین و آلکالین فسفاتاز و همچنین آنالیز فلوسیتومتری مورد ارزیابی قرار گرفتند. بعد از تایید بنیادی بودن سلولهای مزانشیمی جدا شده از ژله وارتون آنها توسط رنگ brdu نشاندار شده و جهت انتقال به زخم آماده گردیدند. در این مطالعه 6 عدد زخم تمام ضخامت جلدی به طول cm 2 دردو طرف ستون مهره ها در ناحیه پشت 4 راس بز نژاد رائینی ایجاد شد.در زخم های قدامی تعداد 106×2 سلول به همراه 5/0 سی سی محیط کشت پایه در زخم های میانی 5/0 سی سی محیط کشت پایه و در زخم های خلفی به عنوان گروه کنترل 5/0 سی سی نرمال سالین در لبه بستر زخم تزریق گردید.جایگاه گروه ها در هر حیوان به صورت چرخشی تعویض شد. در این مطالعه نمونه برداری از زخم در روز 7 ( از زخم های سمت چپ ) و روز 14 ( از زخم های سمت راست) بعد از جراحی تهیه شد و روند التیام زخم در گروه ها, مورد بررسی هیستوپاتولوژی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه, رنگ آمیزی برعلیه brdu نشان داد که سلولها همچنان در بستر زخم زنده بودند. ارزیابی هیستوپاتولوژی نشان داد که روند التیام زخم در زخمهایی که سلول بنیادی در آن تزریق شده بود به طور معنی داری سریع تر و در شرایط مطلوب تری نسبت به گروه کنترل و محیط کشت بوده است.

مقدمه: آزاد شدن رادیکال های آزاد اکسیژن متعاقب افزایش دمای بیضه در نهان بیضگی، نقش مهمی در آسیب به بافت بیضه بازی می کند. مطالعه حاضر نقش ویتامین ث بعنوان یک آنتی اکسیدان، در محافظت از بیضه در مقابل این آسیب ها را در نهان بیضگی یک طرفه تجربی مورد بررسی قرار می دهد. مواد و روش کار: تعداد 45 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار آلبینو، به سه گروه 1، 2و 3 تقسیم شدند. گروه 1، گروه نرمال (دست نخورده) بود و هیچ عملی روی آن انجام نشد. گروه های 2 و 3 تحت جراحی نهان بیضگی یک طرفه قرار گرفتند. گروه 3 علاوه بر آن 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ویتامین ث نیز روزانه بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. 5 موش صحرایی از هر گروه در هفته-های 2، 4 و 8 پس از ایجاد نهان بیضگی کشته شده، و از بیضه های چپ و راست هر حیوان برای ارزیابی هیستوپاتولوژی نمونه گیری بعمل آمد. در مطالعات میکروسکوپیک قطر و ارتفاع اپیتلیوم لوله منی ساز، قطر هسته سلول سرتولی و اسپرماتوگونی، شاخص میوزی و درصد اسپرماتوژنز، درگروه ها و زمان های مختلف با یکدیگرمقایسه شدند. نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمام پارامترهای هیستوپاتولوژیک بیضه های نهان بیضه (چپ) گروه 2، و تمام پارامترهای گروه 3 (بجز قطر هسته سلول سرتولی در هفته 8)، در تمام مراحل مطالعه بطور معناداری در مقایسه با گروه نرمال کاهش یافته بود (05/0p<). درمان با ویتامین ث بعد از 8 هفته، همه پارامترهای بیضه چپ (بجز درصد اسپرماتوژنز) را بطور معناداری در مقایسه با گروه 2 بهبود بخشیده بود (05/0p<). علاوه بر این مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که بیضه چپ در حیوانات نهان بیضه یک طرفه اثرات نامطلوب قابل توجهی روی تمام پارامترهای هیستوپاتولوژیک بیضه های اسکروتال (راست) در گروه 2 (بجز قطر هسته سلول اسپرماتوگونی در هفته های 2، 4 و 8، و قطر هسته سلول سرتولی در هفته 8)، در همه مراحل مطالعه در مقایسه با گروه نرمال دارد (05/0p<). درمان با ویتامین ث بعد از 8 هفته، همه پارامترهای بیضه راست (بجز درصد اسپرماتوژنز) را نسبت به گروه 2 بطور قابل ملاحظه ای بهبود بخشیده بود (05/0p<)، و همه پارامترها (بجز قطر لوله های منی ساز و درصد اسپرماتوژنز) به گروه نرمال نزدیک شدند (05/0p>). بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر می توان عنوان نمود که درمان با ویتامین ث بطور قابل ملاحظه ای پارامتر های هیستوپاتولوژیک را در بیضه های کریپتورکید و اسکروتال بیماران نهان بیضه یک طرفه بهبود می بخشد.

چکیده شاخ زدایی در گوساله ها به روش های مختلف شیمیایی و فیزیکی انجام می شود. هرکدام از این روشها دارای مزایا و معایبی می باشند. یکی از روش های شیمیایی پیشنهادی شاخ زدایی که از نظر بالینی نتایج قابل قبولی را به همراه داشته است استفاده از تزریق اسانس گل میخک در جوانه شاخی است(6،1). هدف از این مطالعه بررسی میزان استرس ناشی از جوانه زدایی متعاقب تزریق اسانس گل میخک در مقایسه با روش جوانه زدایی توسط شاخ سوز حرارتی با منبع داخلی - به عنوان یک روش استاندارد و متداول در صنعت گاوداری- است. بدین منظور میزان استرس ناشی از شاخ زدایی در دو روش مذکور با اندازه گیری میزان غلظت پلاسمایی کورتیزول ارزیابی گردید. در مطالعه حاضر ده گوساله سالم 5 روزه از هر دو جنس نر و ماده انتخاب و در دو گروه مساوی تقسیم شدند(oوb). در گروه o میزان 1 سی سی از اسانس گل میخک در ناحیه جوانه شاخی راست و چپ تزریق شد. در گروه b جوانه زدایی به وسیله دستگاه شاخ سوز حرارتی (بودکس) انجام شد. نمونه های خونی در دقایق صفر، 15، 30، 60 و 120 بعد از عمل از هر دو گروه گرفته شد. سطح پلاسمایی کورتیزول و همچنین فاکتور های خونی (هماتوکریت، هموگلوبین، شمارش کلی گلبول-های قرمز، شمارش کلی گلبول های سفید، درصد نوتروفیل و لنفوسیت) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطح پلاسمایی کورتیزول در گروه b به صورت معنی داری بیشتر از گروه o است. تفاوت مشاهده شده در فاکتور های خونی بین دو گروه o و b غیر معنی دار بود. در نتیجه پاسخ استرسی دام ها در گروه b که به وسیله روش بودکس جوانه زدایی شده بودند شدید تر تشخیص داده شد. کلمات کلیدی: جوانه زدایی، اسانس گل میخک، کورتیزول، گوساله

به منظور بررسی تاثیر خرمای ضایعاتی بر تخمیر، سوخت و ساز نیتروژن و سنتز پروتئین میکروبی در شکمبه گوسفندان نژاد کرمانی، از چهار راس گوسفند دارای فیستولای شکمبه ای در قالب طرح مربع لاتین چرخشی 4*4 با چهار دوره 21 روزه استفاده شد. در این آزمایش خرمای ضایعاتی در 4 سطح صفر، 10، 20 و 30 درصد در جیره مورد مطالعه قرار گرفت. افزایش سطوح خرمای ضایعاتی در جیره کاملا مخلوط شده به طور معنی داری باعث کاهش ph و غلظت آمونیاک شکمبه شد (05/0>p). اما اثری بر ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، پروتئین، ndf و adf جیره های آزمایشی نداشت. در این آزمایش استفاده از خرمای ضایعاتی به طور معنی داری سنتز پروتئین میکروبی شکمبه، تغییرات وزن بدن و تعادل نیتروژن را افزایش داد (05/0>p). استفاده از خرمای ضایعاتی در جیره گلوکز و انسولین خون را به طور معنی داری افزایش و نیتروژن اوره خون را کاهش داد (05/0>p). بر اساس نتایج پژوهش حاضر استفاده از خرمای ضایعاتی در جیره باعث بهبود در فراسنجه های تخمیری شکمبه، سوخت و ساز نیتروژن و در نتیجه افزایش سنتز پروتئین میکروبی در شکمبه گوسفندان کرمانی می شود.

اثر غلظت های مختلف اسانس گل درخت میخک بر جوانه زدائی در گوساله

چکیده مقدمه: روی از عناصر ضروری در رشد و تولیدمثل دام های نر و ماده می باشد. این عنصر به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی خود می تواند سبب کاهش رادیکال های آزاد اکسیژن تولید شده در نهان بیضگی شود. مطالعه حاضر نقش سولفات روی بعنوان یک آنتی اکسیدان، در محافظت از بیضه در مقابل این آسیب ها را در نهان بیضگی یک طرفه تجربی مورد بررسی قرار می دهد. مواد و روش کار: 45 سر موش صحرایی بالغ اسپراگو داولی، به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی (هر گروه 15 سر) تقسیم شدند. گروه اول به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. گروه های دوم و سوم تحت عمل جراحی قرار گرفتند تا نهان بیضگی بطور تجربی در بیضه چپ آنها ایجاد شود. همچنین به گروه سوم پس از عمل جراحی به میزان 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن یک روز در میان سولفات روی به صورت داخل صفاقی تجویز شد. از هر گروه آزمایشی در هفته های دوم، چهارم و هشتم تعداد 5 سر موش به روش انسانی کشته شدند. بیضه های چپ و راست هر موش خارج شده در فرمالین 10? قرار داده شد تا برای ارزیابی هیستوپاتولوژی استفاده شوند. نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمام پارامترهای هیستوپاتولوژیک بیضه های نهان بیضه (چپ) گروه 2، و تمام پارامترهای گروه 3 ( بجز قطر هسته سرتولی در هفته 8 )، در تمام مراحل مطالعه بطور معناداری در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافته بود (05/0>p ). درمان با سولفات روی بعد از 8 هفته، همه پارامترهای بیضه چپ ( بجز قطر لوله های منی ساز و درصد اسپرماتوژنز ) را بطور معناداری در مقایسه با گروه 2 بهبود بخشیده بود (05/0> p ). علاوه بر این مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که بیضه چپ در حیوانات نهان بیضه یک طرفه اثرات نامطلوب قابل توجهی روی تمام پارامترهای هیستوپاتولوژیک بیضه های اسکروتال (راست) در گروه 2 ( بجز قطر هسته سلول اسپرماتوگونی در هفته های 2 و 8 ، و قطر هسته سلول سرتولی در هفته 8 )، در همه مراحل مطالعه در مقایسه با گروه نرمال دارد (05/0> p ). درمان با روی بعد از 8 هفته، همه پارامترهای بیضه راست را نسبت به گروه 2 بطور قابل ملاحظه ای بهبود بخشیده بود (05/0< p )، و همه پارامترها ( بجز قطر لوله های منی ساز، شاخص میوزی) به گروه نرمال نزدیک شدند (05/0< p ). بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر می توان عنوان نمود که درمان باسولفات روی بطور قابل ملاحظه ای پارامترهای هیستوپاتولوژیک را در بیضه های کریپتورکید و اسکروتال بیماران نهان بیضه یک طرفه بهبود می بخشد. کلمات کلیدی: موش صحرایی، نهان بیضگی، سولفات روی، هیستوپاتولوژی.

مخاط روده در اثر حوادث روده ای که همراه با قطع و برگشت مجدد جریان خون باشند دچار آسیب می گردد. در مطالعات گوناگون اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی دانه شنبلیله به اثبات رسیده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دانه شنبلیله در صدمات ناشی از قطع و برگشت مجدد جریان خون در بافت روده موش صحرایی می باشد.در این مطالعه 22 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه i حیوانات تحت عمل جراحی قطع و برگشت مجدد جریان خون با بستن موقت شریان آئورت شکمی قرار گرفتند ) 2 دقیقه قطع وسپس یک ساعت برگشت مجدد جریان خون(. گروه ii حیوانات به مدت 2 هفته به صورت خوراکی عصاره دانه شنبلیله دریافت نمودند و مشابه گروه i تحت عمل جراحی قرار گرفتند. گروه iii نیم ساعت قبل از شروع جراحی و بعد از برگشت مجدد خون به صورت تزریق داخل عضلانی ویتامین c دریافت کردند.گروه iv به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. بعد از پایان مطالعه از قسمت بالایی ژوژنوم نمونه برداشته و به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد. نتایج میکروسکوپیک بافت روده در گروههای مختلف نشان داد حیواناتی که تحت عمل جراحی قطع و برگشت مجدد جریان خون قرار گرفته بودند، آسیب های مخاطی شدیدی داشتند. مخاط روده در گروههای iii و ii نسبت به گروه i بطور معنی داری از آسیب حفظ شده بود. کاهش چشمگیری در آسیب های مخاطی در گروه هایی که ویتامین c و عصاره دانه شنبلیله دریافت کرده بودند دیده شد.هیچ تفاوت چشمگیری بین گروه های ویتامین c و عصاره دانه شنبلیله دیده نشد .(p>0.05) بنابر نتایج این بررسی، استفاده از عصاره شنبلیله بطور قابل ملاحظه ای مخاط روده را از صدمات ناشی از قطع و برگشت مجدد جریان خون حفظ می نماید.

در این مطالعه از 10 نفر شتر نابالغ و سالم ( 5 نر و 5 ماده) با دامنه وزنی بین 250 تا 350 کیلوگرم و دامنه سنی بین 12 تا 18 ماه استفاده شد. . در این مطالعه حیوانات به طور تصادفی به 2 گروه پنج تایی تقسیم شدند. در گروه l داروی لیدوکایین 2% با دوز 22/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و در گروهlk ترکیب داروهای کتامین 10% با دوز mg/kg 1 به ازای وزن بدن و لیدوکایین 2% با دوز مذکور به صورت تزریق در فضای اپیدورال در فضای بین مهره اول و دوم دمی مورد استفاده قرار گرفت. حجم داروی تزریق شده در گروه l توسط نرمال سایلین با گروه lk برابر گردید. نتایج حاصل از ارزیابی بالینی بعد از تزریق داروهای لیدوکائین و ترکیب کتامین و لیدوکائین نشان داد که در همه حیوانات تحت مطالعه، علائم عدم تعادل مشاهده شد ولی هیچ حیوانی زمین گیر نشد. متعاقب تزریق داروی لیدوکائین و همچنین ترکیب کتامین و لیدوکائین در فضای اپیدورال، در همه حیوانات، علائم لرزش و بی تعادلی خفیف تا متوسط در اندام خلفی مشاهده گردید. حیوانات پاهای خود را به حالت دور از هم نگه می داشتند. حیوانات گروه lk میزان شدیدتری از علائم عدم تعادل را نشان دادند. در مطالعه حاضر به دلیل اینکه تمام حیوانات گروه l در تمام طول مطالعه به شدت عصبی، نا آرام و هیجان زده بودند امکان ثبت واقعی علایم حیاتی غیر ممکن بوده و اگر هم انجام میشد قطعا غیر واقعی بود و امکان مقایسه با گروه lk وجود نداشت.

مطالعه 20 سرموش صحرایی نر به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه i (نرمال مخاط روده در اثر حوادث روده ای که همراه با قطع و برگشت مجدد جریان خون باشند به شدت دچار آسیب میگردند. اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی گیاه مرزنجوش اثبات گردید. هدف از این مطالعه بررسی اثرات این گیاه در صدمات ناشی از قطع و برگشت مجدد خون در بافت روده موش میباشد. در این) و ii (کنترل) به مدت یک هفته نرمال سالین به صورت خوراکی دریافت نموده، گروه ii حیوانات تحت عمل جراحی قطع و برگشت مجدد جریان خون با بستن موقت شریان آئورت شکمی قرار گرفت (45 دقیقه قطع وسپس یک ساعت برگشت مجدد جریان خون) ، گروه ها iv ,iii به ترتیب به مدت یک هفته به صورت خوراکی عصاره گیاه مرزنجوش 200 و ppm400 دریافت نمودند و مشابه گروه ii جراحی شدند. بعد از پایان مطالعه از قسمت بالایی ‍ژوژنوم نمونه برداشته و به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد. نتایج میکروسکوپیک بافت روده نشان داد که مخاط روده در گروههای ii,iii,iv نسبت به گروه i بطور معنی داری دچار آسیب شد. همچنین در گروه های درمان، مخاط روده بطور معنی داری در شرایط مطلوبتری نسبت به گروه ii قرار داشت.گروه درمانی مرزنجوش 400ppm نیز به طور معنی داری نسبت به گروه مرزنجوش 200ppm اثر درمانی بهتری داشت. در نتیجه استفاده از عصاره مرزنجوش بطور قابل ملاحظه ای مخاط روده را از صدمات ناشی از قطع و برگشت مجدد جریان خون حفظ مینماید که این اثر وابسته به دوز می باشد.

بررسی اثرعصاره الکلی گیاه آویشن شیرازی برروی صدمات تجربی ناشی از قطع و برقراری مجددجریان خون درروده موش صحرایی

استفاده از روشهای آرام بخشی و بیهوشی ایمن و موثر در پرندگان به جهت معاینات بالینی و پاراکلینیکی و همچنین اعمال جراحی با اهمیت می باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه کیفیت بیهوشی به روش تجویز داخل بینی داروهای کتامین، میدازولام و ترکیب آنها در کبوتر اهلی می باشد. 15 قطعه کبوتر اهلی بالغ سالم از دو جنس نر و ماده با دامنه وزنی بین 350-300 گرم به طور تصادفی به 3 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه k داروی کتامین با دوزmg/kg50، در گروه m داروی میدازولام با دوزmg/kg 25/3 و در گروه mk ترکیب داروهای فوق با دوز مذکور به شیوه تجویز داخل بینی به کار برده شد. زمان شروع و طول مدت مقید شدن به پشت، زمان ایستادن بر روی پا و عمق بی دردی در بین گروهها مقایسه شد. همچنین مشاهدات بالینی در دوره بیهوشی و بازهوشی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تجویز داخل بینی ترکیب کتامین – میدازولام می تواند یک بیهوشی طولانی مدت و آرام بخشی قابل قبول به همراه ریکاوری مناسب در مقایسه با استفاده از هر یک از داروهای فوق به تنهایی در کبوتر ایجاد نماید. بر اساس نتایج این مطالعه استفاده از تجویز داخل بینی ترکیب کتامین و میدازولام جهت اعمال تشخیصی و جراحی در کبوتر توصیه می گردد.

این مطالعه بر روی 10 نفر شتر نابالغ سالم از دو جنس نر و ماده صورت گرفت. حیوانات به طور تصادفی به دو گروه 5 تایی تقسیم شدند. در گروه t1 ترامادول با دوز mg/kg1 و در گروه t2 ترامادول با دوز mg/kg2 در فضای اپیدورال تزریق شد. در این مطالعه زمان شروع بی حسی کامل در ناحیه ی پرینه و طول مدت بی حسی، همچنین تعداد ضربان قلب، تنفس و درجه حرارت بدن قبل از تزریق و در فواصل هر 15 دقیقه بعد از تزریق ثبت گردید. در این مطالعه میزان سطح آرام بخشی و میزان عدم تعادل بعد از تزریق داروها به صورت بالینی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تزریق اپیدورال ترامادول در دوز mg/kg1 سبب آرام بخشی ملایم و در دوز mg/kg 2 سبب آرام بخشی متوسط در شترها گردید. در هیچ یک از دو گروه t1 و t2 (مگر در یک مورد) زمین گیری مشاهده نشد. تمامی علائم حیاتی در دو گروه تا حدود دقیقه ی 15 بعد از تزریق، افزایش و پس از آن کاهش یافتند و تنها شاخصی که در بین دو گروه اختلاف معناداری را نشان داد، تعداد ضربان قلب بود که در گروه t2 کاهش معناداری را نسبت به گروه t1 نشان داد. تزریق ترامادول با دوز mg/kg1 نتوانست بی حسی کامل را در ناحیه ی پرینه ایجاد کند، اما تزریق mg/kg 2 دارو سبب بی حسی کامل در این ناحیه شد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که تزریق mg/kg 2 از داروی ترامادول به روش اپیدورال در شتر به دلیل ایجاد بی حسی کامل با مدت زمان قابل قبول در ناحیه ی پرینه برای انجام جراحی های متداول در ناحیه ی خلفی و نیز دستکاری های مامائی در شترهای ایستاده توصیه میگردد، اما دز mg/kg1 آن توانایی ایجاد بی حسی در این ناحیه را ندارد

مخاط مری و معده متعاقب رفلاکس اسید معده دچار آسیب می گردند. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و موسیلاژی دانه شنبلیله هدف از این مطالعه بررسی اثرات عصاره آبی دانه شنبلیله در کاهش صدمات ناشی از رفلاکس اسید معده در بافت مری و معده موش صحرایی می باشد. در این مطالعه 24 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه کنترل حیوانات با نرمال سالین (3 میلی لیتر برای هر رت) و گروه درمان با عصاره آبی دانه شنبلیله برای مدت یک هفته گاواژ شدند و در روز هفتم پرهیز غذایی اعمال شد.روز هشتم رفلاکس ازوفاژیت با لیگاتور کردن همزمان قسمت پیلور وlimiting ridge معده ایجاد و برای افزایش عملکرد رفلاکس یک برش کاردیومیوپتی طولی هم انجام شد. بعد از گذشت 24ساعت رت ها قربانی و نمونه مری و معده جهت بررسی هیستوپاتولوژی اخذ گردید. در این آزمایش گروه های شم نرمال سالین و شم عصاره نیز طراحی شدند. درجه بندی یافته های پاتولوژی بر اساس مطالعه t.y oh و همکاران (2001 ) انجام شد و داده ها با تست آماری غیر پارامتری من- ویتنی آنالیز شدند. در گروه شم جراحی و شم عصاره هیچ آسیب مخاطی در بافت مری دیده نشد، درحالیکه در گروه کنترل رفلاکس آسیب شدید مخاط مری وجود داشت. بر اساس آنالیز آماری درگروه درمان رفلاکس با عصاره آبی دانه شنبلیله میزان آسیب مری به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل رفلاکس بوده است (p<0.05). میزان شدت اروزیون و آلسر در معده در گروه کنترل نسبت به درمان به طور مشخصی بیشتر بود در حالیکه در مخاط معده گروه درمان هیچگونه ضایعه ای مشاهده نشد. بنابر نتایج این بررسی، استفاده از عصاره آبی دانه شنبلیله بطور قابل ملاحظه ای مخاط مری و معده را از صدمات ناشی از برگشت اسید معده حفظ می نماید.

چکیده مقدمه: آزاد شدن رادیکال های آزاد اکسیژن و عوامل اکسیدان متعاقب افزایش درجه حرارت بیضه در نهان بیضگی نقش مهمی را در آسیب به بافت بیضه ایفا می کند .مطالعه ی حاضر نقش محافظتی ویتامین ایی به عنوان یک عامل آنتی اکسیدان در حفاظت از بافت بیضه در نهان بیضگی یک طرفه را مورد بررسی قرار می دهد . مواد و روش کار: در این مطالعه 40 سر موش صحرایی نربالغ به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه 1، گروه نرمال، شامل موش های سالم، گروه 2، گروه ویتامین " ایی "، شامل موش هایی که میزانmg/kg 50 ویتامین " ایی " به صورت داخل صفاقی یک روز درمیان به مدت 4 و 8 هفته دریافت می کردند. گروه 3، گروه کریپتورکید، شامل موش هایی که بیضه چپ آن ها به طور دائم با عمل جراحی وارد محوطه بطنی شد . گروه 4، گروه درمان، شامل موش هایی که مانند گروه کریپتورکید جراحی شده و مانند گروه ویتامین " ایی " دارو دریافت می کردند. در پایان هفته های 4 و 8 پنج عدد موش از هر گروه به روش انسانی کشته شد و پس از جداسازی ناحیه دم اپیدیدیم و اخذ اسپرم اپیدیدیمی، خصوصیات اسپرم (غلظت ، تحرک و زنده مانی اسپرم) در بین گروه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که تفاوت معنی داری در خصوصیات اسپرم بین گروه کنترل و ویتامین " ایی " مشاهده نشد (05/0<p). کیفیت اسپرم بیضه چپ گروه 3 به شدت افت پیدا کرد و درمان توسط ویتامین ایی در گروه 4 هیچ گونه بهبودی را سبب نشد. کیفیت اسپرم در بیضه سمت راست در گروه 3 نیز به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (05/0>p) و درمان توسط ویتامین " ایی " به طور معنی داری سبب بهبودی در همه پارامترهای مذکور شده بود اما هم چنان نسبت به کیفیت اسپرم درگروه کنترل به طور قابل توجه ای از درجه پایین تری برخوردار بوده است (05/0>p) . بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه می توان چنین نتیجه گیری نمود که اگرچه اثر محافظتی ویتامین " ایی " بر روی بیضه ی دچار کریپتورکید ناچیز می باشد اما می تواند از بیضه اسکروتال در مقابل اثرات زیان آور بیضه کریپتورکید در بیماران نهان بیضه یک طرفه محافظت نماید و به طور معنی داری سبب محافظت از اسپرم های بیضه طرف مقابل شود .

نتایج میکروسکوپیک بافت روده در گروه های مختلف نشان داد که مخاط روده در گروه (ir) به طور قابل ملاحظه ای دچار آسیب بافتی شده بود. مخاط روده در گروه هایvit c ،vit e ،h.c و com در شرایط مطلوبی نسبت به گروه (ir) قرار داشت. مقایسه درجه آسیب مخاطی در تمامی گروه های درمانی نسبت به گروه (ir) نشان داد که این پارامتر در این گروه ها به طور معنی داری نسبت به این گروه بهبود یافته اند. از لحاظ آماری هیچ تفاوت معنی داری بین گروه های درمانی مشاهده نشد به استثنای اینکه گروه com نسبت به گروه h.c، به طور معنی داری اثربخشی بهتری داشته است. بنابر نتایج این بررسی، پیش درمانی با داروهای vit c، vit e، هیدروکورتیزون و ترکیب آن ها به طور معنی داری مخاط روده را از صدمات ناشی از قطع و برگشت مجدد جریان خون حفظ می نماید

چکیده: ترامادول خاصیت ضددردی دارد.این دارو برای درد های متوسط تا شدید مورد استفاده قرار می گیرد، ترامادول دستگاه تولید مثل را هم تحت تاثیر قرار می دهد. 63 سر موش نر بالغ به 3 گروه تقسیم شدن. گروه های t1وt2 هر کدام به ترتیب 10 و 20 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم ترامادول داخل صفاقی در روز دریافت کردند.گروه کنترل نرمال سالین دریافت کرد. در هفته های 3 و 6 و 12 بعد از شروع درمان 7 موش از هر گروه بررسی شدند.نتایج نشان داد شاخص های قطر لوله های منی ساز، درصد اسپرماتوژنز، میوتیک اندکس و جانسون کاهش پیدا کرد. مطالعات هیستوپاتولوژیک تغییرات دژنراتیو ملایم تا شدید در لوله های منی ساز نشان داد. در هفته 12 لوله های اسپرم سازبه شکل طبیعی خود برگشته بودند.ترامادول عملکرد بیضه را تحت را تحت تاثیر قرار می دهد. اثرات منفی برگشت پذیرند. کلمات کلیدی:ترامادول، موش، بیضه، هیستوپاتولوژیک