تصوری که اغلب افراد از واژه شبکه دارند، مربوط به شبکه های اجتماعی مجازی همچون فیس بوک است که در برگیرنده نسل جدیدی از فضای روابط اجتماعی است و نسبت به سایر شبکه ها عمومیت بیشتری یافته است. با این همه، تعریف شبکه فراتر از چنین تصوری است. شبکه،در واقع، روند ساخته شدن، حفظ و گسترش مجموعه ای از روابط دو جانبه را در بر می گیرد. به این ترتیب، ورود به عصر رسانه های تعاملی و شکل گیری جامعه اطلاعاتی که دنیای جدیدارتباطات را رقم زده است، می تواند تغییر و تحولات اساسی در شبکه افراد به همراه داشته باشد. در این تحقیق، تلاش می شود تا با رویکرد توانایی اجتماعی به توضیح نحوه ارتباط تکنولوژیهای ارتباطی و افراد پرداخته شود. جامعه آماری پژوهش، افراد بالای 18 سال ساکن تهران می باشد. حجم نمونه 277 نفر است که برای انتخاب آنها از نمونه گیری خوشه بندی محلات با احتمال متناسب با حجم استفاده شده و سپس با ابزار پرسشنامه، اطلاعات جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بر مبنای رویکرد متوازن توانایی اجتماعی، گرچه دلیل اصلی به روز شدن تکنولوژی و هماهنگی آن با زندگی روزمره، نیازهای اجتماعی هستند، تکنولوژی تنها در صورتی به کار گرفته خواهد شد که شامل ویژگیهای تکنیکی ای باشد که افراد را در بهتر برآوردن نیازهایشان یاری کند. علاوه بر این، گرچه دسترسی به وسایل ارتباطی بیشتر موجب تغییر شبکه افراد می شود، دسترسی اجتماعی و یادگیری از وضعیت استفاده مخاطبان در این رابطه تأثیر گذار است. همچنین، در بین شیوه های نوین ارتباطی، قابلیت های موبایل به گونه ای بوده است که ارتباطات موبایل واسط را در حد تعاملات حضوری و ارتباط با تلفن ثابت افزایش داده است. بر اساس نتایج درحالیکه اینترنت نقش مهمی در فردگرایی شبکه افراد ایفا می کند، اغلب ارتباطات اینترنتی افراد مکمل استفاده از سایر شیوه های ارتباطی می باشد و این وسیله بیشتر در ارتباط با کسانی به کار گرفته می شود که با آنها ارتباطات غیر اینترنتی نیز برقرار می شود.

چکیده ندارد.