زمینه و هدف: عموماً یائسگی با بروز عوارض سندروم متابولیک همراه است که یکی از راه های مقابله با آن افزایش سطح فعالیت های بدنی منظم است. در این پژوهش، شاخص مقاومت به انسولین (homa-ir)، هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c) و اسیداوریک زنان یائسه مبتلا به سندروم متابولیک در سطوح مختلف فعالیت بدنی مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش: در این مطالعه تعداد 30 زن یائسه مبتلا به سندروم متابولیک (بر مبنای معیارهای who) ساکن شهر رشت شرکت کردند. سطح فعالیت با پرسشنامه بین المللی ارزیابی فعالیت بدنی (ipaq) اندازه گیری و بر اساس آن، آزمودنی ها به 3 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه فعال: فعالیت بدنی به میزان حداقل 3 روز یا بیشتر از 2 ساعت در هفته و مقدار met بالاتر از 3000 در هفته؛ گروه نیمه فعال: فعالیت بدنی به میزان کمتر از 3 روز و مقدار met 3000-600 در هفته؛ گروه غیرفعال: فعالیت بدنی به میزان met کمتر از 600 در هفته. متغیرهای مقاومت به انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c)، ترکیب بدن و اسیداوریک بین آزمودنی های سه گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: اندازه شاخص مقاومت به انسولین (homa-ir ) در افراد فعال ) 1/02±2/02) و نیمه فعال (1/65±50/2) نسبت به افراد غیرفعال (3/24±4/88) به طور معنی داری پایین تر بود (0/05>p)، سطوح هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c) در افراد فعال (2/00±9/85) نسبت به گروه نیمه فعال (2/76±7/65) و غیرفعال (1/69±7/65) به طور معنی داری پایین تر بود (0/05>p) و سطوح اسید اوریک در افراد فعال (1/09±4/70) و نیمه فعال (1/04±4/17) و غیر فعال (1/56±4/89) بود، بنابراین در میانگین سه گروه تفاوت معنی¬داری مشاهده نشد. همچنین با توجه به مقادیر میانگین نسبت دور کمر به لگن در افراد فعال(0/71±85/50*)، نیمه فعال (0/23±86/81) و غیر فعال(0/67±88/30)، شاخص توده بدن در افراد فعال (3/14±32/90)، نیمه فعال (5/74±34/50) و غیر فعال(4/12±34/25)، فشار خون دیاستولیک در افراد فعال(0/52±9/40)، نیمه فعال (0/52±9/40) و غیر فعال(0/82±9/70) و سطح گلوکز خون در افراد فعال(24/53±105/90)، نیمه فعال (38/35±150/70) و غیر فعال(28/11±166/20) مشاهده شد که به طور معنی داری میانگین مقادیر در گروه فعال نسبت به غیرفعال پایین تر بود (0/05>p). نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد با افزایش سطح فعالیت بدنی در زنان یائسه ، عوامل خطرزای سندرم متابولیک کاهش می یابد. بنابراین انتخاب سبک زندگی فعال به ویژه برای زنان یائسه از اهمیت بسیاری برخوردار است.

بررسی وضعیت آمادگی جسمانی در مدارس به دست اندرکاران آموزش و پرورش این امکان را می دهد تا ضمن آگاهی از هنجارهای جسمانی کودکان در حال رشد، بهتر بتوانند برای گسترش آمادگی های بدنی و روانی آنها برنامه ریزی کنند. هدف از تحقیق حاضر که از نوع همبستگی است ، بررسی رابطه بین ترکیب و برخی از ابعاد منتخب بدن با توان هوازی (vo2 max) در دانش آموزان دختر غیرورزشکار 18-17 ساله تهران است . بدین منظور 80 آزمودنی دختر که در دامنه سنی 18-17 سال قرار داشتند، بصورت تصادفی خوشه ای از 20 منطقه آموزش و پرورش شهر تهران انتخاب و در این پژوهش شرکت کرده اند، ترکیب بدن آنان که شامل وزن چربی، وزن بدون چربی و درصد چربی و نیز ابعاد بدن شامل قد، وزن، سطح بدن و شاخص توده بدن (bmi) همراه با توان هوازی (vo2 max) اندازه گیری و ثبت گردید. تجزیه و تحلیل یافته ها که با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی انجام پذیرفته نشان می دهند: - بین درصد چربی و توان هوازی (vo2 max) آزمودنها، همبستگی معکوس معنی داری وجود دارد. (p0/0001) - بین وزن چربی و توان هوازی آزمودنیها، همبستگی معنی داری معکوس وجود دارد. (p0/000) - بین وزن بدون چربی و توان هوازی (vo2 max) آزمودنی ها، همبستگی معنی داری وجود ندارد. (p0/08) - بین وزن و توان هوازی آزمودنیها، همبستگی معنی داری وجود دارد. (p0/000) - بین سطح بدن و توان هوازی آزمودنیها، همبستگی معکوس معنی داری وجود دارد. (p0/00006) - بین شاخص توده بدن (bmi) و توان هوازی آزمودنیها، همبستگی معکوس معنی داری وجود دارد. (p0/0000) - بین قد وتوان هوازی (vo2max) آزمودنیها، همبستگی معنی داری وجود ندارد. (p0/353)

فلوئوراید مهمترین عنصر الکترونگاتیو می باشد. یون فلوئور در طبیعت بطور وسیعی در آب، سبزیجات، چای، هوا و اجزای ارگانیک وجود دارد. مهمترین تاثیر فیزیولوژیکی سود بخش فلوئوراید قابلیت در کاهش میزان پوسیدگی دندان می باشد که باید به میزان مناسب و در حد مجاز به بدن برسد. جذب زیاد فلوئوراید در طی تشکیل دندان بر روی سلولهای سازنده مینا اثر گذاشته و باعث ظاهر کلینیکی خاصی می شود که ‏‎mottled enamel ‎‏ نام دارد. یکی از انواع هیپوپلازی مینا است که بعدها فلوئوروزیس نامیده شد. در این طمالعه به بررسی شیوع فلوئوروزیس در بین دانش آموزان 15-12 ساله مدارس راهنمائی شهر قزوین پرداختیم. 1800 نفر از دانش آموزان مدارس راهنمایی پسرانه و دخترانه شهر قزوین بطور تصادفی انتخاب شده و مورد معاینه قرار گرفتند. افراد مشکوک یا مبتلا به فلوئوروزیش به دانشکده دندانپزشکی ارجاع داده شدند و در بخش اطفال دانشکده تحت معاینات دقیقتر قرار گرفتد و پرسشنامه ای که از قبل تهیه شده بود به کم والدین آنها تکمیل گردید. نتایج نشان دادند که شیوع فلوئوروزیس در بین دانش آموزان 15-12 ساله شهر قزوین 9/13% می باشد. شیوع در هر دو جنس یکسان است. بیشترین تعداد افراد در گروه سنی 14-13 سال ‏‎‎‏‏‎‎‏(3*36%) و کمترین تعداد در گروه سنی 13-12 سال (5/13%) قرار دارند. بیشترین درصد فراوانی مربوط به درجه 2 فلوئوروزیس (4/49%) و کمترین درصد فراوانی مربوط به درجه 5 فلوئوروزیس (8/2%) می باشد. همچنین در این مطالعه از کلیه حلقه چاههای موجود در شهر قزوین نمونه گیری کرده، غلظت فلوئوراید تمام نمونه ها را در آزمایشگاه آب و فاضلاب آموزشکده بهداشت و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین با استفاده از روش ‏‎spadens‎‏ اندازه گیری نمودیم و میانگین غلظت فلوئوراید چاههای شهر قزوین را ‏‎0/53 ppm‎‏ برآورد کردیم.