چارچوب رسمی احتمالاتی برای ارزیابی لرزه ای یک سیستم سازه ای را می توان در توسعه عبارتی برای احتمال تخطی از ظرفیت حالت حدی بعنوان معیار قابلیت اعتماد سیستم تحت تحریکات زلزله بررسی کرد . در این میان دخیل نمودن اثرات پارامترهای تصادفی و عدم قطعیت ها در تعیین توابع آسیب پذیری و شکنندگی سازه ها نقش مهمی در ارزیابی قابلیت اعتماد سازه ای ایفا می کنند. در تحقیق حاضر با انتخاب چارچوب احتمالاتی در ارزیابی قابلیت اعتماد به سازه ها ، رویکردی جدید برای توسعه منحنی شکنندگی با اعمال عدم قطعیت های دانشی و تصادفی با استفاده از مفهوم درخت منطقی وهمچنین ارزیابی قابلیت اعتماد سازه ای با استفاده از رابطه پواسون برای سازه هایی با کاربری بی وقفه پیشنهاد شده است. برای مطالعه موردی در این پژوهش قاب فولادی بادبندی شده سه بعدی 12 طبقه ای متعلق به بیمارستان امیر اعلم انتخاب شده است،که در سال 88پروژه بهسازی لرزه ای آن انجام گرفته است. برای انجام مطالعات قابلیت اعتماد لرزه ای برای سازه بهسازی شده تمامی مشخصات سازه ای و دینامیکی مدل در opensees پیاده شده است. تحلیل دینامیکی غیرخطّی افزاینده برای بررسی هر چه بهتر پاسخ سازه ای ، استفاده شده است. رکوردهای زلزله مورد استفاده در این پژوهش نیز به تعداد 10 عدد می باشد که دو به دو بصورت دو جهته به سازه اعمال شده اند. بررسی ها نشان می دهند که دقت نتایج بدست آمده از تحلیل خطر برای سایت در مقادیر بدست آمده برای قابلیت اعتماد سازه ای بسیار تاثیر گذار می باشند. از سوی دیگر همان طور که موردانتظار است، دخیل نمودن عدم قطعیت ها باعث افزایش احتمال گذر از حالت حدی و کاهش قابلیت اعتماد بدست آمده برای سازه می شود.

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین شنا برشاخص¬های ساختاری وعملکردی قلب دانش¬آموزان انجام شده است. با این هدف تحقیق حاضر بر روی 20 دانش¬آموز پسرمقطع سوم ابتدای (میانگین سن 51/0 ±6/9سال، قد 2/1±9/132سانتی¬متر و وزن33/2±1/28کیلوگرم ) که در دو گروه (10 نفر گروه آزمایش و 10 نفر گروه کنترل)، قرار گرفتند انجام گرفت. گروه آزمایش 12 هفته تمرین شناانجام دادند. در همه افراد شرکت کننده این تحقیق قبل و بعد از سه ماه با استفاده از دستگاه اکوکاردیوگرافی شاخص های حجم ضربه ای(sv)، برون ده قلبی(co) کسر تزریقی(ef)، ابعاد پایان دیاستولی بطن چپ(lvedd) ، حجم پایان دیاستولی بطن چپ(lvedv)، توده بطن چپ(lvmass)، وضخامت دیواره خلفی بطن چپ (lvpwt)مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که بعد از 12هفته تمرین شنا در گروه تجربی حجم ضربه ای(006/0>p )، ابعاد پایان دیاستولی بطن چپ(016/0>p)و حجم پایان دیاستولی بطن چپ(002/0>p) و توده بطن چپ(001/0>p)به طور معناداری افزایش یافت در حالی که در گروه کنترل هیچ یک از این شاخص ها تغییر معناداری نداشت. همچنین برون ده قلبی، کسر تزریقی و ضخامت دیواره خلفی بطن چپ در هر دو گروه مشابه بود. در نتیجه تمرینات شنا می تواند باعث تغییرات معناداری در برخی از شاخص های ساختاری و عملکردی قلب دانش¬آموزان شود.

چکیده ندارد.