مطبوعات به عنوان یکی از رسانه های مهم خبری در بازتاب تحولات و وقایع جامعه و جهت دهی به آنها رسالت عظیمی بر دوش دارد. مطبوعات در شهرهای کردنشین مانند همه شهرهای ایران دارای فراز و نشیب هایی است که سرنوشت آن مستقیما به نوع حکومت و سردمداران آنها بستگی داشت. به طوریکه با گسترش آزادی، کیفیت وکمیت مطبوعات بالا می رفت و با وجود استبداد، مطبوعات دچار رکود و توقیف می شد. مطبوعات در شهرهای کردنشین مقارن با انقلاب مشروطه شروع به رشد و نمو کردند و در بیداری افکار مردم نقش مهمی ایفا نمودند.اما با شروع دیکتاتوری رضاخان دوران خفقان و سکوت مطبوعات آغاز گشت.در این دوره طبق اسناد فراوان مطبوعات این شهرها به شدت توسط شهربانی کنترل می شد و مجالی برای آزاد اندیشی و دموکراسی باقی نمی ماند.بعد از سقوط رضا شاه در سال 1320ش در شهرهای کردنشین احزاب سیاسی شروع به فعالیت نمودند، این احزاب دست به انتشار روزنامه های متنوعی زدند. یکی از این احزاب، حزب دموکرات کردستان بودکه توانست روزنامه های کردی زبان فراوانی منتشر سازد.اما دوران اوج فعالیت های روزنامه نگاری در شهرهای کردنشین به دوران مصدق بر می گردد،که فراوانی روزنامه ها در این شهرها خود شاهدی بر این مدعاست. با سقوط مصدق و شروع دوره دوم دیکتاتوری محمدرضا پهلوی وضعیت مطبوعات در شهرهای کردنشین سیر نزولی پیداکرد.و باید گفت مطبوعات نتوانستند با وجود توقیف و سانسور در برابر استبدادقدعلم کند.

چکیده ندارد.