ارزیابی سیر تحولات قراردادهای بالادستی صنعت نفت و گاز کشور از منظر حقوقی - قراردادی،از اکتشاف اولین چاه نفت در ایران تا کنون،بیانگر آن است که به جز نخستین قراردادهای نفتی که قراردادهای امتیازی بودند و از طول عمر بالایی برخوردار بودند،تا سال 1371ه.ش،تقریبا" هیچ نوع قرارداد متعارف و بلند مدتی منعقد نشده بود.در حالیکه در سال های 1393-1372 ه.ش تا کنون ،سه نسل از قراردادهای بیع متقابل ،طراحی و عملیاتی شدند.حال با توجه به ضرورت طراحی قراردادهای جدید، بایستی تبیین گردد که اساسا"قوانین جاری حاکم بر بخش بالادستی صنعت نفت و گاز ، دلالت بر استفاده از چه نوع قراردادی را در صنعت نفت و گاز کشور دارد و همچنین ملاحظات و چارچوب های حقوقی – قراردادی چگونه باشد تا در طراحی قراردادهای آتی در برگیرنده منافع حداکثری ملت ایران باشد و در نهایت با توجه به ماهیت قراردادهای نفتی،در می یابیم که الزامات قانونی حاکم بر این حوزه ،سازگاری بیشتری با اصول قراردادهای بیع متقابل دارد.البته با بازنگری در نقاط ضعف و قوت این قراردادها و با تمسک به ظرفیت های قانونی موجود،.باید قراردادهای جدیدی طراحی گردد تا با انعطاف پذیری خود ،پاسخگوی نیازهای میادین هیدروکربوری کشور باشند.

چکیده ندارد.