آلودگی فلزات سنگین یک مشکل جهانی است و دارای اهمیت فراوانی است. فلزات سنگین در فرآیندهای زندگی گیاهان از دو لحاظ اکولوژی و فیزیولوژی نقش بزرگی دارند. نیکل به عنوان سازنده اوره آز و به مقدار کم برای گیاهان ضروری است اما افزایش نیکل در خاک ممکن است باعث ایجاد سمیت در گیاه شود. در این پژوهش اثر پیش تیمار آرژینین در تخفیف تنش اکسیداتیو ناشی از نیکل در گیاه بنگ دانه مورد مطالعه قرار گرفت. در این بررسی گیاهان ابتدا با غلظت های 10 و 20 میکرومولار آرژینین پیش تیمار شدند و سپس تحت تاثیر غلظت های 50 و 100 میکرومولار نیکل در شرایط هیدروپونیک قرار گرفتند، و اثرات آنها بر برخی پارامترهای بیوشیمیایی و مورفولوژیکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که وقتی گیاه بنگ دانه تحت تنش نیکل قرار می گیرد، مقدار کلروفیل، کاروتنوئید و ثبات پایداری غشا کاهش می یابد اما مقدار پراکسید هیدروژن، ترکیبات فنلی، قندهای محلول و فعالیت آنزیم های lox ،pal ،cat ،apx ،gpx افزایش می یابد. پیش تیمار گیاهان با آرژینین، ثبات و پایداری غشا را افزایش و فعالیت lox رادر گیاهان تحت تنش کاهش داد. در این بررسی رنگیزه های فتوسنتزی تحت تاثیر نیکل کاهش معنی داری را نشان دادند اما پیش تیمار گیاهان با آرژینین محتوی رنگیزه های فتوسنتزی را افزایش داد. مقدار پرولین و قندهای محلول در برگ و ریشه گیاهان تحت تنش نیکل افزایش یافت و پیش تیمار با آرژینین باعث کاهش مقدار پرولین در ریشه و برگ گیاهان شاهد و تحت تیمار شد. پیش تیمار با آرژینین در برگ تاثیر معنی داری بر مقدار قندهای محلول نداشت اما در ریشه باعث کاهش مقدار قند در گیاهان شاهد و تحت تیمار شد. در این پژوهش همچنین پیش تیمار با آرژینین باعث کاهش میزان پراکسید هیدروژن در گیاهان شاهد و تحت تیمار گردید. فعالیت آنزیمهای cat و gpx در گیاهان تحت تنش در مقایسه با گیاهان شاهد افزایش نشان داد. فعالیت آنزیم apx در برگها افزایش، اما در ریشه تغییر معنی داری تحت تیمار نیکل نداشت. پیش تیمار با آرژینین باعث کاهش فعالیت آنزیم های apx ،cat وgpx گردید. کاربرد نیکل باعث افزایش تجمع نیکل در اندام هوایی و ریشه گیاه بنگ دانه شده است و تجمع نیکل در ریشه ها نسبت به اندام هوایی بیشتر بوده است. پیش تیمار با آرژینین باعث افزایش مقدار نیکل در برگ ها گردید اما در ریشه تاثیر معنی داری بر مقدار نیکل نداشت. از بررسی های انجام شده در این مطالعه به نظر می رسد که آرژینین و محصولات متابولیسم آن شامل نیتریک اکسید و پلی آمین ها در تخفیف تنش نیکل نقش موثری داشته اند. البته برای تعیین اینکه دقیقا این اثرات مربوط به کدام ترکیب بوده مطالعات بیشتر در آینده لازم است. به علاوه در این بررسی مشاهده شد که آرژینین مشابه هیستیدین که در مقالات قبلی به عنوان شلاتور نیکل گزارش شده بود، می تواند انتقال نیکل از ریشه به اندام هوایی را تسهیل کند.

تنش سرما یک عامل محیطی است که تولید محصولات زراعی را محدود می کند. خسارت ناشی از سرما در مراحل حساس رشد و نمو گیاهان یکی از عوامل مهم کاهش عملکرد گیاهان زراعی و باغی در سطح جهان است. یکی از محصولات کلیدی و مهم استان کرمان پسته است که از محصولات باغی با ارزش و استراتژیک استان و کشور محسوب می شود. از آنجاییکه سرما و یخبندان های بهاره خسارات قابل توجهی را به کشاورزان وارد می نماید. لذا بررسی روش های مقاوم-سازی به سرما اهمیت بسزایی دارد. با توجه به نقش ویژه ی آمینواسیدها در پاسخ گیاه به شرایط تنش-زا و نقش های فیزیولوژیکی منحصر به فرد آرژینین در مقایسه با آمینواسیدهای دیگر، اثر آرژینین بر ایجاد مقاومت به تنش سرما در دانه رست های پسته در شرایط درون شسیشه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، زمانی که دانه رست های پسته تحت تنش سرما (??6-) قرار می گیرند، محتوی mda، پراکسیدهیدروژن و ترکیبات فنلی به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کردند و قندهای محلول و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان از قبیل,sod gpx ,apx و cat کاهش پیدا کرد. استفاده از پیش تیمار آرژینین بطور معنی داری باعث افزایش فعالیت آنتی اکسیدان ها و تخفیف اثرات ناشی از تنش اکسیداتیو گردید. با استفاده از بازدارنده ی مسیر بیوسنتزی نیتریک اکسید (lnam)، مشخص شد، نیتریک اکسید تاثیر بسزایی در فعال کردن آنزیم های آنتی اکسیدان داشته است. در حالی که تیمار گیاهان با arg+lnam تاثیر معنی داری بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان نداشت. بنابراین، به نظر می رسد مقاومت نسبی ایجاد شده در این تیمار در شرایط تنش سرما ناشی از مکانیسم های غیرآنزیمی باشد.

چکیده گل مریم یکی از مهمترین گل های شاخه بریدنی ایران و جهان است و افزایش عمر پس از برداشت آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش از سدیم نیتروپروساید (snp) به عنوان ترکیب رها کننده no، آرژینین ((arg به عنوان گهرمایه آنزیم نیتریک اکسید سنتتاز (nos) و پرولین و پوتریسین به عنوان ترکیبات آنتی اکسیدان در غلظت های 1، 5 و 10 میکرومولار استفاده، و اثرات این ترکیبات درکاهش صدمات تنش اکسیداتیو بررسی گردید. این پژوهش در قالب طرح های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد سدیم نیتروپروساید در غلظت 1 میکرومولار، پوتریسین در غلظت های 1 و 5 میکرومولار و پرولین در غلظت 10 میکرومولار بر عمر گلجایی گل مریم اثر معنی دار داشتند. بالاترین عمرگلجایی مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود که عمر گلجایی را بیش از 3 روز افزایش داد. درصد گلچه باز در تیمار های سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار، پرولین 10 میکرومولار و پوتریسین در تمام غلظت ها نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی دار نشان دادند که در این بین بالاترین میانگین مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود که نسبت به شاهد 54 درصد افزایش نشان داد. همچنین یافته ها حاکی از کاهش معنی دار درصد گلچه پژمرده و ریزش گلچه ها در اغلب تیمارها نسبت به شاهد بود. ترکیبات آنتی اکسیدان تاثیر معنی داری بر محتوی نسبی آب گلبرگ ها نداشتند. بر اساس نتایج حاصله تمام ترکیبات استفاده شده پایداری غشا سلول را افزایش داده و نشت یونی کمتری نسبت به شاهد نشان دادند.کمترین میزان نشت یونی مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود که نشت یونی را نزدیک به 2 برابر کاهش داد. تمامی ترکیبات آنتی اکسیدان به کار برده شده در این پژوهش باعث افزایش جذب آب شده بودند و شاخه های گل تیمار شده کاهش وزن کمتری نسبت به شاهد داشتند. در گل هایی که با این ترکیبات تیمار شده بودند فعالیت آنزیم های گایاکول پراکسیداز ((gpx، کاتالاز (cat) و آسکوربات پراکسیداز ((apx افزایش یافت که در تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار افزایشی 2 برابری داشت، اما فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز ((ppo و فنیل آلانین آمونیا لیاز ( (pal در این تیمارها کاهش یافت.

القای پلی پلوئیدی در گیاهان ارزشمند ازلحاظ اقتصادی، مدت زمان زیادی است که مورد آزمایش قرار می گیرد. القای تتراپلوئیدی در گیاه شاهدانه (cannabis sativa l.) با روش قطره چکان و با غلظت های مختلف (0/0، 1/0 و 2/0 درصد) کلشی سین به مدت زمان 24 و 48 ساعت صورت گرفت. معیارهایی که برای انتخاب بهترین غلظت کلشی سین در نظر گرفته شد شامل درصد زنده مانی گیاهچه ها، تعداد گیاهان تتراپلوئید و میکسوپلوئید بود. با افزایش مدت زمان تیمار، درصد گیاهان تتراپلوئید و درصد زنده مانی کاهش یافت. مناسب ترین شرایط برای القای تتراپلوئیدی خالص، تیمار مریستم رأسی گیاهچه های 7 روزه با 20/0 درصد کلشی سین به مدت 24 ساعت با نتیجه ی 33/73 درصد زنده مانی و 33/43 درصدگیاه تتراپلوئید بود. همچنین بیشترین گیاهان میکسوپلوئید دراثر تیمار 1/0 درصد به مدت 24 ساعت به دست آمد. آنالیز فلوسایتومتری به منظور تعیین سطح پلوئیدی انجام شد. صفات مورفولوژیکی و آناتومی گیاهان تتراپلوئید القایی و دیپلوئید و همچنین ویژگی های بیوشیمیایی گیاهان دارای سطوح پلوئیدی مختلف، مورد بررسی قرار گرفت. اندازه ی روزنه ی اپیدرم برگ گیاهان تتراپلوئید بزرگ تر از گیاهان دیپلوئید بود درحالی که این گیاهان تراکم روزنه ای کمتری داشتند. شاخص برگ و ارتفاع گیاهان تتراپلوئید کاهش معنی داری در مقایسه با گیاهان دیپلوئید نشان داد. همچنین برش عرضی ساقه این گیاهان تفاوت هایی را از نظر ساختار تشریحی نشان داد. مقدار کلروفیل کل و کاروتنوئیدها در گیاهان تتراپلوئید درمقایسه با گیاهان دیپلوئید تفاوت معنی داری نداشت. میزان قندهای احیا کننده، قندهای محلول، نشاسته، پروتئین کل و فلاوونوئید کل در گیاهان میکسوپلوئید در مقایسه با گیاهان تتراپلوئید و دیپلوئید افزایش معنی داری پیدا کرده است. همچنین در گیاهان تتراپلوئید در مقایسه با گیاهان شاهد، پروتئین کل، فلاوونوئید کل و نشاسته افزایش معنی داری نشان داد. از طرف دیگر میزان thc، سلولز، قند محلول و احیا کننده در گیاهان تتراپلویید کمتر از دیپلوئید بود. بنابراین، القای پلی پلوئیدی علاوه بر اثرات مورفولوژیکی ثابت شده، در صفات بیوشیمیایی گیاه نیز تأثیر دارد.

تنش سرما یک عامل محیطی است که تولید محصولات زراعی را محدود می کند. خسارت ناشی از سرما در مراحل حساس رشد و نمو گیاهان یکی از عوامل مهم کاهش عملکرد گیاهان زراعی و باغی در سطح جهان است. گیاهان می‏توانند تحمل به سرما و انجماد خود را از طریق قرارگیری در طول روزهای کوتاه و دماهای سرد بالای صفر افزایش دهند این یعنی فرایند عادت به سرما نام دارد. پروتئین‏های دهیدرین در زمان عادت به سرما که موجب آبگیری سلول‏های گیاهی می‏شود، در سلول تجمع کرده و از ساختار غشاها و ماکرومولکول‏ها حفاظت می‏کنند. با توجه به نقش ویژه ی آمینواسیدها در پاسخ گیاه به شرایط تنش زا و نقش های فیزیولوژیکی منحصر به فرد آرژنین در مقایسه با آمینواسیدهای دیگر، اثر آرژنین بر ایجاد مقاومت به تنش سرما در دانه رست-های پسته در شرایط درون شیشه مورد بررسی قرار گرفت. یکی از محصولات کلیدی و مهم استان کرمان پسته است که از محصولات باغی با ارزش و استراتژیک استان و کشور محسوب می شود. استفاده از پیش تیمار آرژنین بطور معنی داری باعث افزایش فعالیت آنتی اکسیدان ها و تخفیف اثرات ناشی از تنش اکسیداتیو گردید. از آنجاکه سرما و یخبندان های بهاره خسارات قابل توجهی را به کشاورزان وارد می نماید، بررسی روش های مقاوم-سازی به سرما اهمیت بسزایی دارد. در این تحقیق جداسازی سازی جزئی یکی از ژن های مهم مسیر پلی آمین ها یعنی samdc و همچنین اثر تیمار سرما (??6-) و آرژنین با غلظت 4 میکرومولار روی بیان دو ژن samdc و dehydrin در گیاه پسته مورد بررسی قرار گرفت.

چکیده: شوری یکی از مهمترین عوامل محیطی محدود کننده رشد و نمو گیاهان در سراسر دنیاست. کاربرد ترکیباتی که بتوانند تحمل به شوری و یا خشکی را در این گیاهان افزایش دهند از اهمیت اقتصادی زیادی برخوردار است. در این پژوهش به منظور تشخیص اثرات ناشی از سمیت یونی و فشار اسمزی ناشی از شوری از غلظت 300 میلی مولار nacl و پلی اتیلن گلیکول (6000 peg) برای ایجاد فشار اسمزی معادل آن در گیاه گندم (.triticum aestivum l) رقم مغان استفاده شد. برای بررسی اثرات آرژینین (arg) و سیستئین (cys) در کاهش این تنش ها، بذرهای گندم با غلظت های 5/0 میلی مولار arg و 01/0 میکرومولار سیستئین پیش تیمار شدند. در گیاه گندم رقم مغان تنش شوری و اسمزی موجب کاهش پارامتر های رشد(طول ریشه وساقه و وزن تر ریشه و ساقه) و نسبت k+/na+ گردید. درحالی که محتوی پراکسید هیدروژن، پراکسیداسیون لیپید، قندهای محلول و پرولین افزایش یافت. تنش شوری و خشکی تاثیری بر محتوی رنگیزه های فتوسنتزی نداشت. پیش تیمار بذر با arg و cys به طور مجزا، باعث بهبود پارامترهای رشد، افزایش کلروفیل کل، نسبت k+/na+ اما باعث کاهش مقدار آلدئیدها و پراکسیدهیدروژن و کاهش پرولین گردید. تنش شوری و ایزواسمتیک همچنین موجب کاهش تیول کل گردید که پیش تیمار بذر با cys تیول کل را افزایش داد. در ریشه گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک مقدار گلوتاتیون احیا افزایش یافت و پیش تیمار بذر با cys نیز موجب افزایش گلوتاتیون گردید. فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز (apx) در ریشه گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک کاهش اما در برگ افزایش یافت. پیش تیمار بذر با arg موجب کاهش فعالیت این آنزیم در شرایط تنش شوری شد ولی تاثیری بر فعالیت این آنزیم در شرایط ایزواسمتیک نداشت. پیش تیمار بذر با cys فعالیت آنزیم apx ریشه را در شرایط تنش شوری افزایش و در شرایط تنش ایزواسمتیک کاهش داد. فعالیت آنزیم کاتالاز در گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک در مقایسه با گیاهان شاهد افزایش یافت. پیش تیمار بذر با arg در ریشه گیاهان تحت تنش ایزواسمتیک باعث افزایش و در برگ گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک باعث کاهش فعالیت این آنزیم گردید. پیش تیمار بذر با cys موجب کاهش فعالیت آنزیم cat در گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک گردید. تنش شوری و ایزواسمتیک تاثیر معنی داری بر فعالیت آنزیم gpx نداشت. پیش تیمار بذر با cys در ریشه گیاهان تحت تنش ایزواسمتیک باعث کاهش فعالیت این آنزیم و در برگ گیاهان تحت تنش شوری و ایزواسمتیک باعث افزایش فعالیت آن گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که پیش تیمار آرژینین و سیستئین نقش موثری در تخفیف تنش شوری و ایزواسمتیک داشته اند. نقش آنتی اکسیدانی و تخفیف دهندگی تنش توسط این ترکیبات در گزارشات مختلف اثبات شده اما به علت نقش مشابه سیستئین و آرژینین در تخفیف تنش، احتمال اینکه این نقش ها مربوط به نیتریک اکسید و هیدرژون سولفید که اخیرا در مورد ارتباط این دو مولکول سیگنالینگ بحث های زیادی شده، باشد زیاد است.

هدف از انجام این پژوهش مطالعه اثر غلظت های مختلف اسید هیومیک بر بهبود برخی از ویژگی های رشدی و بیوشیمیایی چمن آفریقایی و سه گونه چمن سردسیری بود. این تحقیق به صورت طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در چمن آفریقایی و در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی درچهار تکرار در سه نوع چمن سردسیری اجرا شد. در این بررسی غلظت های مختلف اسید هیومیک (0، 250، 500 و 1000میلی گرم بر لیتر) بر چمن محلول پاشی شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که در چمن آفریقایی کاربرد اسید هیومیک درغلظت250 میلی گرم بر لیتر باعث افزایش میزان ارتفاع، وزن تر و خشک و ترکیبات فنولی گیاه گردید. بالاترین میزان محتوی نسبی آب، کلروفیل b و کارتنوئید و همچنین کمترین میزان نشت یونی در غلظت 500 میلی گرم بر لیتر اسید هیومیک به دست آمد. در سه نوع چمن سردسیری با افزایش غلظت این ماده مقدار قند، رنگیزه های فتوسنتزی و کارتنوئید افزایش معنی دار و در مقابل نشت یونی کاهش یافت. اثرات مثبت معنی دار در محتوای نسبی آب به ویژه در فستوکا و لولیوم با کاربرد این ماده دیده شد. در وزن تر و خشک چمن ها نیز افزایش معنی داری به ویژه در غلظت 250 میلی گرم بر-لیتر ایجاد گردید. در مقایسه کلی بین سه گونه چمن، بالاترین کیفیت ظاهری، وزن خشک و رنگیزه ها در چمن لولیوم و بیشترین مقدار فنول ، محتوای نسبی آب و ارتفاع در چمن فستوکا به دست آمد. بالاترین مقدار قند و کم ترین مقدار وزن تر و کیفیت ظاهری مربوط به چمن پوآ بود.

استان یزد دومین تولید کننده پسته در ایران است. در دهه اخیر وجود کلروز در برخی مناطق این استان منجر به خشک شدن کامل گیاه شده است. کلروز دلایل متعددی دارد که منجر به تغییرات ساختاری و بیوشیمیایی خاص در گیاه می شود. نظر به اهمیت اقتصادی و سطح زیر کشت بالای آن در اردکان، در این پژوهش با جمع آوری نمونه هایی از برگ، دمبرگ، ساقه و ریشه گیاهان کلروز و سالم، این تغییرات بررسی گردد. مطالعات ساختاری با برش های دستی و میکروسکوپ نوری و سنجش های بیوشیمیایی با اسپکتروفتومتر انجام شد. گیاهان مورد مطالعه در سه گروه شاهد (دارای برگ سبز)، کلروز ضعیف (برگ به نسبت زرد) و کلروز شدید (دارای برگ بطور کامل زرد) قرار گرفتند. برش عرضی برگ کلروز شدید متفاوت و بصورت چندوجهی لوب دار بود. بافت های آوندی و استحکامی و نیز قطر مجاری ترشحی در کلروز ضعیف نسبت به گروه شاهد گسترش داشت اما در کلروز شدید، این بافت ها دستخوش فشردگی و مجاری ترشحی آنها بسته شده بود. مطالعه بافت های ذکر شده در دمبرگ کلروز ضعیف نسبت به شاهد تفاوتی را نشان نداد، اما در کلروز شدید فشرده شدند. بافت مغز دمبرگ در کلروز شدید نسبت به دو گروه دیگر گسترش یافته بود. مطالعه ساقه و ریشه در کلروز ضعیف تفاوتی را نسبت به شاهد نشان نداد. آوندهای آبکش و پارانشیم پوستی در کلروز شدید، فشرده و آوندهای متاگزیلم گسترده شدند. رنگیزه های فتوسنتزی، آهن و منیزیم در کلروز شدید کاهش معنی داری نشان دادند. ترکیبات فنولی کل، فلاونوئید و تانن در کلروز ضعیف نسبت به شاهد افزایش نشان داد. افزایش فعالیت آنزیم pal و کاهش فعالیت آنزیم ppo در کلروز شدید و کاهش لیگنین در کلروز ضعیف مشاهده شد. کربوهیدرات های محلول و نشاسته در کلروزگی ضعیف افزایش اما فقط کاهش نشاسته در کلروزگی شدید دیده شد. فعالیت آنزیم های اکسیداتیو در کلروزگی ضعیف نسبت به شاهد تغییری نشان نداد اما در کلروزگی شدید، کاهش دیده شد. محتوای h2o2 در کلروز ضعیف و شدید افزایش نشان داد. کلمات کلیدی:کلروز، پسته، بافت ها، لیگنین، آنزیم، ترکیبات فنولی.

شوری یکی از مهمترین تنش های محیطی است که تولید محصولات زراعی را تحت تاثیر قرار می دهد. در تمام مناطقی که آبیاری برای تولید محصولات زراعی ضروری است، شور شدن خاک نیز امری غیرقابل اجتناب می باشد. با توجه به خسارات سالانه ناشی از تنش شوری در گیاه گندم و نیز اهمیت اقتصادی و استراتژیک آن، استفاده از ترکیباتی که بتواند مقاومت گیاه را به تنش شوری افزایش دهد حائز اهمیت می باشد. در این پژوهش برای بررسی اثرات پیش تیمار اسپرمیدین و ارتباط آن با نیتریک اکسید در تخفیف صدمات ناشی از تنش شوری و معادل اسمزی آن در گیاه گندم (triticum aestivum l.) رقم پیشتاز، از غلظت 1 میلی مولار اسپرمیدین و 100 میکرومولار متیلن بلو (به عنوان رباینده نیتریک اکسید) به عنوان پیش تیمار استفاده شد و به منظور تشخیص اثرات ناشی از سمیت یونی و فشار اسمزی ناشی از شوری از غلظت 350 میلی مولار کلرور سدیم و (peg-6000) جهت ایجاد فشار اسمزی معادل شوری به کار رفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تنش شوری و ایزواسمزی معادل آن موجب کاهش پارامترهای رشد، رنگیزه های فتوسنتزی، کلسیم، پتاسیم، آسکوربات کل و پروتئین و نیز باعث افزایش آب اکسیژنه، mda و قند محلول و سدیم در گیاه گندم رقم پیشتاز گردید. در حالی که تنش اسمزی معادل شوری بر محتوای mda، پرولین و پروتئین اثر نداشت. پیش تیمار با اسپرمیدین در گیاهان تحت تنش شوری باعث بهبود پارامترهای رشد، کلروفیل، پرولین، افزایش در آسکوربات کل و کاهش mda، آب اکسیژنه و میزان سدیم و افزایش در میزان پتاسیم و کلسیم گردید. در حالی که در شرایط ایزواسمزی پیش تیمار اسپرمیدین اثری بر mda و قند محلول و پرولین و پروتئین و پارامترهای رشد نداشت. مشابه اثر پیش تیمار اسپرمیدین با شوری در شرایط ایزواسمزی، موجب کاهش نشت یونی، پرولین، آب اکسیژنه و کاتالاز گردید. کاربرد توام اسپرمیدین و متیلن بلو، اثر اسپرمیدین در تخفیف اثرات ناشی از تنش شوری و ایزواسمزی معادل آن را بر روی پارامترهای رشد، کلروفیل، آب اکسیژنه، mda و نشت یونی کاهش داد. پیش تیمار توام اسپرمیدین و متیلن بلو در شرایط تنش شوری باعث افزایش یون سدیم، آنزیم-های آنتی اکسیدان، پرولین و کاهش در پتاسیم و کلسیم شده و در شرایط ایزواسمزی پیش تیمار توام اسپرمیدین و متیلن بلو باعث افزایش میزان قند محلول و پروتئین ساقه گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که خسارت ناشی از تنش شوری بیشتر ناشی از سمیت یونی می باشد و پیش تیمار گیاه گندم با اسپرمیدین نقش موثری در کاهش صدمات ناشی از تنش شوری و ایزواسمزی معادل آن داشت و این به دلیل نقش محافظت از غشاء و آنتی-اکسیدانی اسپرمیدین در مقابله با تنش اکسیداتیو حاصل از تنش شوری می باشد و با توجه به این که کاربرد توام متیلن بلو با اسپرمیدین در بررسی حاضر باعث کاهش یا از بین بردن اثرات پلی آمین در تخفیف تنش گردید و از آنجایی که متیلن بلو به عنوان رباینده نیتریک اکسید به-کار برده شد و همچنین با توجه به اثرات فیزیولوژیک مشابهی که برای پلی آمین و نیتریک اکسید در شرایط تنش گزارش شده است، در این پژوهش نیز احتمال داده می شود که اسپرمیدین از طریق نیتریک اکسید ایفای نقش نموده است.

گل های مریم، گلایول و آلسترومریا از مهمترین گل های شاخه بریدنی ایران و جهان می باشند و افزایش عمر پس از برداشت آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش غلظت های مختلف هیدروژن پراکسید به عنوان ترکیب سیگنالینگ در غلظت های 200، 400 و 600 میکرومولار استفاده، و اثرات آن بر کیفیت پس از برداشت و صدمات تنش اکسیداتیو بررسی گردید. این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که تمام گل هایتیمار شده با200، 400 و 600 میکرومولار آب اکسیژنه عمر گلجایی بالاتری نسبت بهشاهد داشتند. در بین تیمارها آب اکسیژنه 600 میکرومولار عمر گلجایی گل مریم را 3روز، گلایول را 5 روز و آلسترومریا را 7 روز نسبت به گل های شاهد افرایش داد. درصد گلچه باز در گل مریم تنها درغلظت 600 میکرومولار و در گل گلایول در تمام علظت های استفاده شده به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین، درصد گلچه پژمرده در تمام غلظت های آب اکسیژنه در همه گل های مطالعه شده، نسبت به شاهد کاهش یافت. بر اساس نتایج تمام غلظت های استفاده شده در این پژوهش پایداری غشا سلول را افزایش داده و میزان مالون دآلدیید کمتری نسبت به شاهد دیده شد. تمامی غلظت های آب اکسیژنه باعث افزایش جذب آب شده و شاخه های گل تیمار شده کاهش وزن کمتری نسبت به شاهد داشتند. در گل هایی که با آب اکسیژنه تیمار شده بودند فعالیت آنزیم های گایاکول پراکسیداز ((gpx، آسکوربات پراکسیداز ((apx و کاتالاز(cat) در هر سه نوع گل افزایش یافت، اما فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز((ppo در این تیمارها کاهش نشان داد.

ژربرا گیاهی زینتی از تیره میناسانان است و به طور گسترده به عنوان گل شاخه بریده به کار می رود و یکی از 10 گل مهم شاخه بریده جهان است. یکی از مهم ترین مشکلات گل شاخه بریده ژربرا کوتاهی عمر پس از برداشت و خمیدگی گردن است در این پژوهش از سدیم نیتروپروساید (snp) به عنوان ترکیب رها کننده no در غلظت های 25/، 5/ و ا میکرو مولار و سیلیکون در غلظت های 500 و 1000 میکرومولار استفاده، و اثرات این ترکیبات درکاهش صدمات تنش اکسیداتیو بررسی گردید. آزمایش در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. نتایج نشان داد سدیم نیتروپروساید در غلظت 1 میکرومولار و سیلیکون در غلظت 1000 بر عمر گلجایی گل ژربرا اثر معنی دار داشتند. بالاترین عمر گلجایی مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود. سدیم نیتروپروساید و سیلیکون باعث افزایش جذب آب شدند و شاخه های گل تیمار شده کاهش وزن کمتری نسبت به شاهد داشتند. در گل هایی که با این ترکیبات تیمار شده بودند فعالیت آنزیم های گایاکول پراکسیداز ((gpx، کاتالاز (cat) ، آسکوربات-پراکسیداز ((apx و فنیل آلانین آمونیالیاز ( (palافزایش، اما فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز ((ppo در مقایسه با شاهد کاهش یافت.

در این تحقیق اثرات دو فیتوهورمون جیبرلین و نیتریک اکسید بر تثبیت ازت و سایر فاکتورهای رشد در جلبک نوستوک (nostoc linckia) مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور غلظت های 1، 10 و 100 میکرومولار جیبرلین و غلظت های 01/0، 1/0 و 1 میکرومولار سدیم نیتروپروساید استفاده شدند. نمونه ها بعد از تیماردهی در زمان های مشخص 7، 14 و 21 روزه برداشت شدند. وزن تر و خشک جلبک نوستوک تحت تاثیر جیبرلین افزایش یافت. تفاوت معنی داری در درصد هتروسیست ها و اندازه سلول های رویشی و هتروسیست ها در تیمار جیبرلین وجود نداشت. محتوی کلروفیل a، کاروتنوئید، فیکوبیلی پروتئین ها، قندهای محلول و سیتونمین در واحد وزن جلبک در تیمار جیبرلین کاهش یافت. قندهای احیاکننده تحت تاثیر جیبرلین در کشت 14روزه افزایش یافتند. محتوی پروتئین تحت تاثیر جیبرلین در کشت 7 روزه و 21 روزه کاهش یافت. فعالیت آنزیم نیتروژناز در تیمار جیبرلین روند کاهشی نشان داد. تیمار جیبرلین باعث افزایش قابل ملاحظه وزن نوستوک شد، بنابراین این تیمار سبب افزایش برخی از ترکیبات بیوشیمیایی در محیط کشت شد. سدیم نیتروپروساید تنها در بالاترین غلظت سبب کاهش وزن تر شد. درصد هتروسیست ها و اندازه سلول های رویشی و هتروسیست ها تغییر معنی داری نداشت. محتوی کلروفیل a و کاروتنوئیدها نیز تحت تاثیر این تیمار تغییر معنی داری را نشان ندادند. فیکوسیانین و آلوفیکوسیانین تحت تاثیر سدیم نیتروپروساید افزایش یافتند. اثرات سدیم نیتروپروساید بر محتوی قندهای احیاکننده و پروتئین متفاوت بود. فعالیت آنزیم نیتروژناز در کشت 7روزه افزایش و در کشت14 و 21روزه در تیمار سدیم نیتروپروساید کاهش یافت. این نتایج نشان دهنده اثرات مهم هر دو فیتوهورمون بر رشد سیانوباکتر نوستک بود.

وجود مشکلات فیزیولوژیکی متعددی مانند ریزش جوانه های گل، ریزش میوه، پوکی، ناخندانی و بدشکلی میوه ها منجر به کاهش عملکرد در درختان پسته شده است.هدف از این پژوهش، مطالعه تأثیر محلول پاشی اسید آمینه آرژینین (گهرمایه آنزیم نیتریک اکسیدسنتاز) و سدیم نیتروپروساید (رهاکننده نیتریک اکسید) بر ریزش میوه و جوانه های گل، مشکلات فیزیولوژیکی و عملکرد شاخه های پسته رقم احمدآقایی بود

اثر گاما- آمینو بوتیریک اسید روی فیزیولوژی پس از برداشت گل میخک dianthus caryophyllus l.))

چکیده ندارد.