لیشمانیوزیس جزء بیماریهای عفونی– انگلی مهم دنیاست که توسط تک یاخته های نسجی خونی داخل سلولی اجباری از جنس لیشمانیا ایجاد می شود. افرادی که زخم های سالک آنها خوب شده باشد، در برابر این بیماری محافظت می شوند. واکسنهای dna، نوع جدیدی از واکسنها هستند که باعث بیان پروتئین در سلولهای پستاندران می شوند. واکسنهای dna با استفاده از یک یا چند ژن می تواند ایمنی سلولی و هومورال را تحریک کنند. (leishmania homologue of the receptor for activated c kinase ) lack، یک پروتئین kda 36 است که در فرمهای پروماستیگوت و آماستیگوت انگل در گونه های مختلف لیشمانیا به مقدار بالایی وجود دارد.lack ، پاسخهای ایمنی سریعی برعلیه انگل ایجاد می کند. بنابراین این ژن برای تهیه آنتی ژن ریکامبیننت مناسب بوده و کاندیدای خوبی به عنوان واکسن dnaعلیه لیشمانیا ماژور می باشد، این مطالعه با هدف کلون نمودن ژن lack لیشمانیا ماژور ایران جهت تولید پروتئین نوترکیب برای ساخت واکسن انجام شده است. در این تحقیق، dnaاز سویه استاندارد ایرانی لیشمانیا ماژور (mrho/ir/75/er) استخراج و ژن lack با استفاده از روش pcr تکثیر شد. سپس قطعه bp 939 تکثیر شده در پلاسمیدptz57r/t کلون شد. پلاسمید نوترکیب در باکتری e.coli سویه tg1 ترانسفورم و توالی یابی شد. آنالیز تعیین توالی ژن lack لیشمانیا ماژور کلون شده در پلاسمید ptz57r/t مشخص کرد که قطعه ایbp 939 در این پلاسمید کلون شده است و ژن کلون شده، ژن lack لیشمانیا ماژور است، این سویه ایرانی 89% با سویه موجود در gene bank با کد lmjf28.2740 شباهت دارد. همچنین ژن lack در پلاسمید یوکاریوتیک بیانی pcdna3 کلون شد. کلونینگ ژن lack در پلاسمیدهای ptz57r/t و pcdna3 توسط روشهای pcr و برش آنزیمی تأیید شد. در این بررسی بیان پروتئین lackدر محیط کشت سلولی choمورد ارزیابی قرار گرفت. بیان ژن lack در سلول یوکاریوتیک توسط روشهای sds-page و وسترن بلات تأیید شد. نتایج بررسی ایمنی هومورال و سلولی به دنبال ایمنی زایی و بعد از چالش نشان داد که میانگین od آزمایش الایزا برای اندازه گیری igg توتال و مقدار ifn-? در سرم موشهای گروه های ایمن شده (pclack، pclack+pctsa+pcaggs-il12) بیشتر از گروههای کنترل است و اختلاف معنی داری بین آنها وجود دارد (با حدود اطمینان 95% و p?0.05) و مقدار il-4 در سرم موشهای گروه های ایمن شده کمتر از گروههای کنترل است و اختلاف معنی داری بین آنها وجود دارد (با حدود اطمینان 95% و p?0.05). اندازه قطر زخم و وزن پس از چالش با 106 × 2 پروماستیگوت در گروه های ایمن شده به ترتیب کمتر و بیشتر از گروه های کنترل بود و اختلاف معنی داری بین آنها وجود داشت (با حدود اطمینان 95% و p?0.05)، همچنین نتایج بدست آمده نشان داد که میزان بقاء موشهایی که با پلاسمید ریکامبینانت ایمن سازی شدند با گروه کنترل اختلاف معنی دار دارند. واکسنهای dna (pclack، pclack+pctsa+pcaggs-il12) قادر به ایجاد حفاظت علیه عفونت لیشمانیا ماژور می باشد ولی نیاز به مطالعه در افزایش اثردهی این واکسنها وجود دارد.