پیش زمینه: مقاومت به انسولین، نقص اصلی در دیابت نوع 2 و چاقی است که طی آن، تجمع لیپید همراه با افزایش بیان ptp-1b در عضله رخ می دهد. اهداف این مطالعه شامل بررسی اثرات کاهش بیان ptp-1b بر مقاومت به انسولین القاء شده با پالمیتات و همچنین متابولیسم درون سلولی پالمیتات در سلول های عضلانی c2c12 بود. مواد و روش ها: یک سل لاین c2c12 کاهش بیان یافته ptp-1b ایجاد شد. بیان ptp-1b، همچنین فسفریلاسیون و بیان پروتئین های irs-1 و akt، dgat1، spt و pgc1? مورد ارزیابی قرار گرفت. اثر کاهش ptp-1b بر برداشت گلوکز و متابولیت های پالمیتات از جمله دی آسیل گلیسرول (dag)، سرامید و تری گلیسرید بررسی شد. نتایج: در سل لاین c2c12 کاهش بین یافته، میزان بیان پروتئین ptp-1b، 62% کاهش یافت. در شرایط تیمار با پالمیتات و در حضور انسولین، فسفریلاسیون های مفید irs-1 و akt در سلول های کاهش بیان یافته نسبت به کنترل، به ترتیب 55/1 و 68/1 برابر افزایش نشان داد. غلظت های 5/0 و 75/0 میلی مولار پالمیتات، از طریق کاهش برداشت گلوکز در سلول های کنترل (به ترتیب 26% و 42%) و کاهش بیان یافته (به ترتیب 5/16% و 7/32%) در مقایسه با سلول های تیمار نشده، بطور قابل توجهی سبب القاء مقاومت به انسولین گردید. در حضور غلظت های 5/0 و 75/0 میلی مولار پالمیتات، برداشت گلوکز وابسته به انسولین در سلول های کاهش بیان یافته در مقایسه با کنترل، به ترتیب حدود 3 و 5/2 برابر بود. برخلاف سلول های کنترل تیمار شده با پالمیتات که محتوای dag و سرامید آنها افزایش نشان می دهد، سلول های کاهش بیان یافت? حاوی سطوح پایین تری از این متابولیت ها (001/0 p<) بود. محتوای تری گلیسیرید در سلول های کاهش بیان یافته تحت پالمیتات افزایش یافت، ولی در سلول های کنترل تقریبا بدون تغییر باقی ماند. تیمار با پالمیتات 5/0 و 75/0 میلی مولار تغییر معنی داری در میزان بیان پروتئین های spt و pgc-1? در سلول های کاهش بیان یافت? ایجاد نکرد، در حالیکه میزان بیان spt و pgc-1? در سلول های کنترل به ترتیب افزایش و کاهش یافت. در سلول های کاهش بیان یافت? و کنترل، در شرایط تیمار با پالمیتات میزان بیان پروتئین dgat1 بدون تغییر بود. بحث: کاهش بیان پروتئین ptp-1b می تواند منجر به بهبود برداشت گلوکز در میوتیوب ها گردد. بعلاوه، کاهش بیان ptp-1b در سلول های c2c12، متابولیسم پالمیتات را در جهت بیوسنتز تری گلیسرید و ? - اکسیداسیون پیش برده و بدینوسیله متابولیت های dag و سرامید را در سلول های عضلانی کاهش می دهد. این یافته ها پیشنهاد می کنند ptp-1b می تواند بعنوان یک هدف درمانی بالقوه در درمان مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2 و سندرم متابولیک مورد توجه قرار گیرد.

دیابت بیماری است که دران بدن قادر به استفاده وذخیره گلوکز نمی باشدوتاکنون نقش بیش از200ژن درارتباط باان مشخص شده است دراین مطالعه پس ازنمونه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند وازگلبولهای سفید نیز استخراج dnaبه عمل امدوسپس pcr,بعد rflpبه عمل امدومرد تحلیل اماری قرار گرفت ونشان داده شد فراوانی پلی مورفیسم های 7903146و12255372دراستعدادابتلا به دیابت نوع 2دراستان ایلام مهم هستند

در پژوهش حاضر 79 رت نر در 8 گروه با شرایط استاندارد 12 ساعت نور و 12 ساعت تاریکی همراه با آب و غذا به شرح زیر تقسیم شدند: 1- گروه فعالیت استقامتی شنا کردن (s) 2- استقامتی-شنبلیله با دوز میزان 87/0 گرم در کیلوگرم (0.87 g/kg) (sf2) 3- گروه استقامتی- شنبلیله با دوز میزان 74/1 گرم در کیلوگرم (1.74 g/kg) (sf1) 4- گروه شنبلیله با دوز میزان 87/0 گرم در کیلوگرم (0.87 g/kg) (f2) 5- گروه شنبلیله با دوز میزان 74/1 گرم در کیلوگرم (1.74 g/kg) (f1) 6- گروه گلی بنکلامید (g) 7- استقامتی-گلی بنکلامید (sg) 8- گروه کنترل دیابتی (0.5 میلی لیتر سالین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) (c). رت ها با تزریق 60 میلی گرم در کیلوگرم استرپتوزوسین رقیق شده در 1ml بافر سیترات سدیم (0.1m, ph 4.5) دیابتی شدند. 7 روز پس از تزریق و 12 ساعت ناشتایی، در صورتی که میزان گلوکز خون در حالت استراحت بیش از 300 mg/dl بود به عنوان دیابتی در نظر گرفته می شدند. تمرین استقامتی به صورت شنا کردن به مدت 6 هفته، هفته ای 5 روز و روزی 1 ساعت در یک تانک پلاستیکی با ابعاد (150cm×90cm×70cm) با درجه حرارت آب به میزان 28±1°c انجام شد. گلی بنکلامید در هر وعده به میزان 0.5 میلی گرم بر کیلوگرم (0.5 mg/kg, orally) به رت ها داده شد. عصاره شنبلیله، داروی گلی بنکلامید و محلول سالین به مدت 6 هفته به صورت خوراکی و با استفاده از gastric gavage وارد معده گروه ها شد. پس از پایان 6 هفته پروتکل، رت ها با اتر بی هوش شده و نمونه های خونی به طور مستقیم از قلب حیوان گرفته شد و به میزان 30000 دور در دقیقه به مدت 10 دقیقه سانتریفیوژ شد و پلاسمای مربوطه جهت سنجش میزان آدیپونکتین پلاسما، لپتین پلاسما، انسولین و گلوکز پلاسما به آزمایشگاه منتقل شدند. برای ارزیابی میزان مقاومت انسولین مقدار گلوکز و انسولین در حالت ناشتا اندازه گیری و در فرمول زیر قرار داده شد: 50/22 ÷ غلظت گلوکز پلاسما (میلی مول بر لیتر) × غلظت انسولین پلاسما (میلی واحد بر دسی لیتر) = مقاومت انسولینی نتایج نشان داد که تمرین استقامتی در کنار دیگر روشهای درمان دیابت، روشی مفید بوده و می تواند در پیشگیری و درمان بیماری های متابولیکی مثل دیابت مفید باشد

هدف از نگارش پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر توسعه سرمایه¬های انسانی شعب بانک پارسیان شهر تهران می¬باشد. در این تحقیق که از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوری داده¬ها توصیفی-پیمایشی محسوب می¬شود، برای گردآوری داده¬ها از پرسشنامه¬ای متشکل از 50 سوال استفاده شد. برای سنجش سرمایه اجتماعی ابعاد اعتماد، مشارکت، پایبندی اخلاقی، پاسخگویی و مسئولیت اجتماعی و برای سنجش سرمایه انسانی نیز از ابعاد شایستگی، نگرش و خلاقیت کارکنان استفاده شد. بنابراین پژوهش حاضر دارای یک فرضیه اصلی و پنج فرضیه فرعی می¬باشد. جامعه آماری نیز 2172 نفر از کارکنان 159 شعبه بانک پارسیان شهر تهران بوده که با به¬کارگیری فرمول حجم نمونه کوکران، این مقدار به 327 نفر تقلیل یافت. نتایج حاصل از به¬کارگیری آزمون¬های ناپارامتریک اسپیرمن و فریدمن، بیانگر تائید تمامی فرضیات تحقیق بود. بدین معنا که سرمایه اجتماعی و ابعاد آن تاثیر مثبت و معناداری بر توسعه سرمایه انسانی دارند. در میان این ابعاد، مشارکت، مسئولیت اجتماعی و اعتماد به عنوان مهمترین ابعاد انتخاب شدند. ضمن اینکه با بکارگیری آزمون دوجمله¬ای مشخص شد که کلیه متغیرهای پژوهش، در سطح مطلوبی قرار گرفتند.