غلامحسین ساعدی، نویسنده خلاّق و صاحب نام، با رئالیسم وهم آلود و سبک ویژه خود در ادبیات معاصر ایران شناخته می شود؛ اگرچه به سیاست گراییِ مفرط در میان نویسندگان ایرانی نیز شهره است. در این پژوهش، با نگاه به افکار و وقایع سیاسی ایران معاصر در صحنه جهانی، ضمن تحلیلِ آثار ادبی و بررسی جزئی نگرانه زندگی و عقاید این نویسنده، تأثیر اندیشه ها و وقایع سیاسی زمانه بر آثار و حیات ادبی او مورد بررسی واقع شده است. اهمیت این پ‍ژوهش از آنجاست که تأثیر نحوه نگرش این نویسنده به دنیای سیاست، در آثار ادبی وی بسیار عمیق و تعیین کننده بوده است. یافته های رساله حاضر نشان می دهد که غلامحسین ساعدی، دارای لایه های روحی و شخصیتی مختلف و گاه متناقضی، از احساسات گرایی حاد و غیر معقول تا عقلانیتی مترقی و پیشرو، بوده است؛ اگر چه، غالباً و در نهایت، وجوه احساسی او بر وجوه عقلانی و اعتدالی وی برتری پیدا می کرده است. به همین دلیل، بسیاری از آثار وی، با همه صداقت و اخلاص نویسنده اش، وجهه ای تبلیغی و ایدئولوژیک به خود گرفته و از رسیدن به جایگاه یک اثر مستقلِ فرازمانی و فرامکانی بازمانده است؛ اما ساعدی در خلال آنها آثاری نیز خلق کرده، که ویژگی های انسانی درخشانی دارد و مربوط به دوران اوج خلاقیت و شکوفایی ادبی و فکری او است. البته همین دست آثار، نام او را به عنوان نویسنده ای آگاه، متفکر و خلاق ارتقا می دهند.

چکیده ندارد.