تابع درستنمایی نقش اساسی هم در آمار کلاسیک و هم در آمار بیزی ایفا می کند. اگرچه امروزه با افزایش روز افزون در اندازه و حجم مجموعه ی داده ها و پیچیدگی وابستگی بین متغیرها در بسیاری از مدل های واقعی، ساختن تابع درستنمایی کامل کاری مشکل می باشد. برای رفع این مشکل اساسی، درستنمایی ترکیبی معمولاً پیشنهاد می گردد. روش درستنمایی ترکیبی با استفاده از ترکیب درستنمایی های حاشیه ای یا شرطی، تقریبی برای درستنمایی کامل بدست می آورد که باعث سادگی محاسبات در بسیاری از علوم آمار کاربردی نظیر آمار فضایی، ژنتیک آماری و موارد دیگر که در مقاله ی وارین و همکارانش(2010) ارائه گردیده اند، می شود. در این پایان نامه، ویژگی¬های اساسی مانند کارایی و سازگاری برآوردگرهای حاصل از روش ماکزیمم درستنمایی ترکیبی مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. موارد مورد علاقه، حالت هایی است که درستنمایی های حاشیه ای یا شرطی کاملاً مشخص می باشند ولی درستنمایی کامل ممکن است بطور کامل نا مشخص باشد.

چکیده ندارد.