هدف کلی پژوهش حاضر تبیین تفاوت بین سطح سازگاری و شادکامی میان زنانی که ورزش یوگا را انجام می دهند و زنانی که ورزش یوگا را انجام نمی دهند.گروه نمونه شامل 68 نفر (34 نفر از زنانی که ورزش یوگا را انجام می دادند و 34 نفر از زنانی که این ورزش را انجام نمی دادند) ) از بانوان باشگاه ورزشی سنا و انجمن آکادمی یوگا که به روش در دسترس انتخاب شدند.ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری ( سهرابی، سامانی ) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد ( o.h.i ) بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از شیوهی آماری تحلیل واریانس چند متغیره مانوا و تی تست مستقل استفاده شد. نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که تفاوت دو گروه در متغیر سازگاری معنادار می باشدو در کلیه ی ابعادسازگاری به جز سازگاری شغلی میان زنان یوگاکار و غیر یوگاکار تفاوت معناداری وجود دارد که این تفاوت به نفع گروه یوگا کار بود. بعلاوه نتایج نشان داد که تفاوت دو گروه در متغیر شادکامی نیز معنادار است و در کلیه ی ابعاد شادکامی میان زنان یوگاکار و غیر یوگاکار تفاوت معناداری وجود دارد که این تفاوت نیز به نفع گروه یوگا کار بود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.