چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

منطقه مورد مطالعه در جنوب ایران، در محل برخورد سه زون ساختاری بلوک لوت، سنندج سیرجان و زون مکران واقع است. پیکره اصلی مجموعه افیولیتی کهنوج یک ردیف پیوسته از سنگ های پوسته اقیانوسی است که از قاعده به سمت بالا شامل گابروهای لایه ای، گابروهای توده ای، زون تحولی گابرو+دایک، دایک های ورقه ای، زون تحولی دایک+گدازه، گدازه های بالشی زیر دریایی و بالاخره آهک های پلاژیک می باشد. گابروهای لایه ای از لحاظ سنگ شناسی عمدتا از ملانرکتولیت، لوکوترکتولیت، گابرونوریت، آنورتوزیت گابرو و اولیوین گابرو تشکیل شده اند و به مقدار ناچیز حاوی بین لایه های از سنگ های اولترا بازیک می باشند. در مجموعه افیولیتی کهنوج اثری از سنگ های اولترامافیک تهی شده گوشته دیده نمی شود. بنابراین با توجه به روابط سنی و ژئوشیمیایی می توان نتیجه گرفت که پیکره اصلی مجموعه افیولیتی کهنوج در اواخر ژوراسیک بالا-اوایل کرتاسه زیرین در یک حوضه کششی حاشیه ای (پشت قوس) در حد واسط بین بلوک لوت و بلوک قاره ای باجگان تشکیل و سپس به دنبال تداوم فروزرانش نئوتتیس به زیر بلوک باجگان، با ماگماتیسم اسیدی حاصل از فرورانش منقوش گردیده است.