در این تحقیق، تاثیر عملیات حرارتی درز جوش لوله فولادی api x70 بر رفتار خوردگی فلز پایه (bm)، منطقه متاثر از حرارت جوش (haz) و فلز جوش (wm) بررسی شد. به منظور تشکیل لایه محصولات خوردگی، نمونه های ساخته شده از مناطق مختلف درز جوش فولاد api x70 در محلول کربنات / بی کربنات به مدت 45 روز غوطه ور شدند. محلول کربنات / بی کربنات استفاده شده در این تحقیق، محلول شبیه سازی شده از الکترولیت جمع شده در فصل مشترک لوله و پوشش در سازه های مدفون در خاک است. مطالعه ویژگی های حفاظتی لایه محصولات خوردگی تشکیل شده روی سطح فولاد با استفاده از تکنیک طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی (eis)، آنالیز محصولات خوردگی به روش پراش پرتو ایکس (xrd) و بررسی ریزساختار و مورفولوژی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) صورت پذیرفت. نتایج نشان داد رفتار حفاظتی لایه محصولات خوردگی تشکیل شده روی سطح مناطق مختلف درز جوش به ریزساختار و ویژگی های مکانیکی زیرلایه فولادی وابسته است. بطور کلی با انجام عملیات حرارتی، رفتار حفاظتی لایه محصولات خوردگی در نواحی haz و wm بهبود می یابد، اما در منطقه bm افت می کند. تاثیر عملیات حرارتی بر بهبود رفتار حفاظتی لایه محصولات خوردگی در wm و haz را می توان به دگرگونی های ریزساختاری، حذف تنش های پسماند و کاهش نواقص شبکه در فولاد دانست. تصاویر sem مشخص ساخت که لایه محصولات خوردگی در نمونه های عملیات حرارتی نشده haz و wm ساختاری ناقص، غیر همگن همراه با تخلل و ترک دارد. با انجام عملیات حرارتی، لایه محصولات خوردگی تشکیل شده روی سطح haz و wm، متراکم، همگن و با نقایص کمتر دیده شد. نتایج آزمون سختی نشان داد عملیات حرارتی باعث یکنواخت شدن سختی در نواحی مختلف درز جوش فولاد api x70 می شود. نتایج آزمون کشش و سختی سنجی مشخص می سازد که عملیات حرارتی در شرایطی رفتار خوردگی درز جوش فولاد api x70 را بهبود می بخشد که ویژگی های مکانیکی نمونه عملیات حرارتی شده همچنان در محدوده معین شده از طرف استاندارد api 5l باقی می ماند.

در این تحقیق پوشش nicraly بر روی سوپرآلیاژ پایه نیکل(in738lc) که در ساخت پره های توربین گازی تولید الکتریسیته، پوشش قطعات موتورهای جت و همچنین اجزای محفظه های احتراق به کار می رود به دو روش الکتروشیمیایی و پاشش پلاسمای اتمسفری(aps) اعمال شده است. برای بکارگیری nicraly بر سطح سوپرآلیاژ به روش الکتروشیمیایی، روشی مشتمل بر درگیر شدن ذرات کروم و آلومینیوم در زمینه پوشش نیکل استفاده شد. همچنین برای مقایسه پوشش اعمال شده با پوشش های لایه میانی که به روش های تجاری پاشش پلاسمایی همچون aps، hvof و vps اعمال می شوند، لایه میانی nicraly به روش پاشش پلاسمایی اتمسفری بر روی سوپرآلیاژ پایه نیکل اعمال شد. سپس یک لایه سرامیکی زیرکونیایی با ترکیب (zro2-8%y2o3) بر روی لایه های میانی اعمال شد. مورفولوژی نمونه ها توسط میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی، و ترکیب شیمیایی و فازی آن ها به وسیله روش های eds، xrd و x-ray map مورد بررسی قرار گرفت. رفتار خوردگی داغ پوشش های اعمالی به روش کوره ای در مخلوط نمک های na2so4-55%v2o5و به صورت هم دما در دمای 900 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین مشخصه های ساختاری و فازی پوشش ها قبل و بعد از آزمون خوردگی داغ نیز از میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem/eds) و آنالیز پراش پرتو ایکس(xrd) استفاده شد. بررسی های انجام شده نشان داد مقدار عناصر مورد نیاز در پوشش nicraly اعمال شده به روش الکتروشیمیایی در مقایسه با پوشش اعمالی به روش پاشش پلاسمای اتمسفری مطابقت مناسبی دارد و پس از عملیات حرارتی یکنواخت سازی فازهای مناسب ?-nial و –ni(cr)? در پوشش به خوبی قابل تشخیص است. سیستم سد حرارت تشکیل شده دارای لایه میانی به روش الکتروشیمیایی از نظر هزینه های اقتصادی بسیار مناسب تر ایجاد و جایگزین شد. لایه میانی اعمال شده به روش الکتروشیمیایی دارای چسبندگی مناسب بوده و همچنین مقایسه مقاومت به خوردگی داغ پوشش های با زیر لایه nicraly اعمالی به دو روش متفاوت، مناسب بودن جایگزینی لایه میانی به روش الکتروشیمیایی را نشان می دهد.

چکیده ندارد.

رفتار سولفیداسیون فولاد کم آلیاژ (din 1/6959) و فولاد با پوشش کرم پرانقباض (hc)، کم انقباض (lc)، و دو لایه با لایه خارجی hc روی لایه داخلی lc به روش بخار گوگرد، در فشارهای جزئی سولفور 1 اتمسفر در 1، 3، 5 و 7 ساعت ، و 0/1 و 0/01 اتمسفر در 5 ساعت ، در دمای 600 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت . سطح و مقطع نمونه ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) مورد مطالعه قرار گرفت . فازهای موجود در آن توسط edax آنالیز و با استفاده از xrd شناسایی شدند. سختی پوششها قبل و بعد از فرآیند سولفیداسیون با دستگاه سنجش ریز سختی اندازه گیری شدند. بعد از سولفیداسیون در فشارهای سولفور 0/1 و 1 اتمسفر، مشاهده شد و روی کر cr2s3 و روی فولاد fes، fes2 و fecr2s4 پایدار است . در حالیکه در فشار سولفور 0/01 اتمسفر، روی کرم cr2o3 و روی فولاد سولفید آهن تشکیل می شود. در این بررسی مشاهده شد که پوشش های کرم به طور قابل ملاحظه ای آغاز سولفیداسیون فولاد پایه را به تاخیر می اندازند. با افزایش زمان سولفیداسیون و فشار جزئی سولفور نیز، ریزسختی این پوششها کاهش می یابد. همچنین پوشش کرم lc مقاومت به شوک حرارتی کمتری در مقایسه با پوشش کرم دو لایه و hc دارد. بنابراین پوششهای کرم hc و دو لایه، بهترین مقاومت به سولفیداسیون را دارند.